9 ay boyunca güzel giden bi hamilelik sürecinden sonra dünyalar güzeli kızım naz yarenim dünyaya geldi. sezeryan olmuş odama götürülüyoduk. doktora sorduğum ilk şey sağlıklımı oldu. odaya girerken herşey bi değişik geldi.kimse gülmüyodu ortada tuhaf olan bişey vardı.doktorum geldi. ve durumu anlattı. kızımın dudak ve damağı yarıkdı. Ne olduğunu anlamadan boş boş baktım doktora hiç bişey diyemedim. ne ağlıyabildim ne güle bildim. gözüm eşime takıldı oda endişeli gözlerle bana bakıyodu. Doğuma giderken geldiğimde herşey farklı olucak diyodum hayaller kuruyodum. odamız şenlik olucak gelen giden kahkalar... ama öyle olmadı malesef herkez hüzünlü her gelen ağlıyodu ben ben ağlıyamıyodum bile. bütün duygularımı kaybetmiş gibi sadece bakıyodum.kızımı odaya getirip bıraktılar. arkası bana dönüktü. cesaret edip bakamadım.senağlama
Sadece ben varım diye düşünürdüm! Bu dinmeyen acı sadece benim canımı yakar diye düşünürdüm.. Yanılmışım..
Bu durum bir çok, iyi ve kötü durumlar ile yüzleşmemi gerektirdi. Bir çoğu yaradan başka birşey vaat etmedi. Çabalıyorum, ama daha fazla kanıyor! Bir gün düzelicek diye avutuyorum sadece düşüncelerimi.
Sadece ben varım diye düşünürdüm! Bu dinmeyen acı sadece benim canımı yakar diye düşünürdüm.. Yanılmışım..
Bu durum bir çok, iyi ve kötü durumlar ile yüzleşmemi gerektirdi. Bir çoğu yaradan başka birşey vaat etmedi. Çabalıyorum, ama daha fazla kanıyor! Bir gün düzelicek diye avutuyorum sadece düşüncelerimi.