Yapamıyorum, başaramadım

Herkese merhaba,
Buraya hep işimle alakalı konular açtım. Çünkü hayatımdaki en büyük sorun bu.

Çok iş aradım bulamadım, bulduğum da 2024 yılında 2023 yılındaki şartlarımı bile karşılayamayacak bir şirketti. Başka da kısmet olmadı zaten.
Olmadı yapamadım diyorum. Gerçekten yapamadım. Kendimi büyük ölçekli bir yerde denemek istedim ama beceremiyorum. Önceden dişli, atılgan ve çok çalışkandım. Şimdi ise eser yok. Ortam bana hitap etmiyor, sektörü pek sevemedim. İyi bir mühendis olabileceğimi düşünmüştüm ama yok beceremedim. İş yüküm çok fazla. Benimle aynı statüde olan çalışma arkadaşlarımdan çok daha fazla. Çözün dedim çözülmedi. X amiri gitti Y geldi yine devam etti. Ve en son bi toplantı sonrası direktör performansımdan memnun olmadığını söyledi. Çok mutsuzsun neden ayakların geri geri gidiyor dedi. Yüzüme, yürüyüşüme herşeye yansıyor. Sevmedim sevemedim. Çünkü hep aman yine azar yiyeceğim yetersizim diye diye kendimi dibe çektim. Resmen sen bi düşün dediler bana. Şimdi çıkartın beni demek istiyorum ama borcumuz dağ gibi. Alacağım tazminat max. 90 bin TL. İşsizlik maaşı ile bi süre idare edebilir miyim diye de çok düşündüm. Çıkarırlar mı söylesem onu da bilmiyorum . Şuan bile Eşimle ikimizin maaşı ile ay sonuna zor çıkabiliyorduk. Krediler, borçlar. Toplamda 500 bin TL borcumuz var diyebilirim.
Kariyerimi hiç böyle hayal etmemiştim. Bu şirkete dek hep amirlerim tarafından övülen, işini iyi yapan biriydim. Burada yapamadım, beceremedim. Modum inanılmaz düşük. Yaşam kalitem düştü. Aşırı stresliyim. Ne yapacağımı bilmiyorum.
Bi yerle görüşmem epey iyi geçmişti ama 3 ay oldu hala dönüş bekliyorum. Geçtiğimiz ay bilgi almak İçin aradığımda genel müdür inceliyor bütün cvleri dedi ik. O dönem epey ilanları vardı. Biz de genel müdürden dönüş bekliyoruz size mutlaka dönüş yapacağız dedi. Bilmiyorum boşuna mı avutuyorum kendimi.
Eski benden eser yok şimdi. Kendimi burada yalnız hissediyorum. Direncim kayboldu. Eleştirildiğim ve memnun olmadıkları halde çekip gidemediğim için de kendime çok kızıyorum.

üzüldüm
kadın mühendis olmak ülkemizde zor
ben de çok süründüm özelde
şimdi devletteyim çok şükür

whitesneaker .!.:

Herkese merhaba,
Buraya hep işimle alakalı konular açtım. Çünkü hayatımdaki en büyük sorun bu.

Çok iş aradım bulamadım, bulduğum da 2024 yılında 2023 yılındaki şartlarımı bile karşılayamayacak bir şirketti. Başka da kısmet olmadı zaten.
Olmadı yapamadım diyorum. Gerçekten yapamadım. Kendimi büyük ölçekli bir yerde denemek istedim ama beceremiyorum. Önceden dişli, atılgan ve çok çalışkandım. Şimdi ise eser yok. Ortam bana hitap etmiyor, sektörü pek sevemedim. İyi bir mühendis olabileceğimi düşünmüştüm ama yok beceremedim. İş yüküm çok fazla. Benimle aynı statüde olan çalışma arkadaşlarımdan çok daha fazla. Çözün dedim çözülmedi. X amiri gitti Y geldi yine devam etti. Ve en son bi toplantı sonrası direktör performansımdan memnun olmadığını söyledi. Çok mutsuzsun neden ayakların geri geri gidiyor dedi. Yüzüme, yürüyüşüme herşeye yansıyor. Sevmedim sevemedim. Çünkü hep aman yine azar yiyeceğim yetersizim diye diye kendimi dibe çektim. Resmen sen bi düşün dediler bana. Şimdi çıkartın beni demek istiyorum ama borcumuz dağ gibi. Alacağım tazminat max. 90 bin TL. İşsizlik maaşı ile bi süre idare edebilir miyim diye de çok düşündüm. Çıkarırlar mı söylesem onu da bilmiyorum . Şuan bile Eşimle ikimizin maaşı ile ay sonuna zor çıkabiliyorduk. Krediler, borçlar. Toplamda 500 bin TL borcumuz var diyebilirim.
Kariyerimi hiç böyle hayal etmemiştim. Bu şirkete dek hep amirlerim tarafından övülen, işini iyi yapan biriydim. Burada yapamadım, beceremedim. Modum inanılmaz düşük. Yaşam kalitem düştü. Aşırı stresliyim. Ne yapacağımı bilmiyorum.
Bi yerle görüşmem epey iyi geçmişti ama 3 ay oldu hala dönüş bekliyorum. Geçtiğimiz ay bilgi almak İçin aradığımda genel müdür inceliyor bütün cvleri dedi ik. O dönem epey ilanları vardı. Biz de genel müdürden dönüş bekliyoruz size mutlaka dönüş yapacağız dedi. Bilmiyorum boşuna mı avutuyorum kendimi.
Eski benden eser yok şimdi. Kendimi burada yalnız hissediyorum. Direncim kayboldu. Eleştirildiğim ve memnun olmadıkları halde çekip gidemediğim için de kendime çok kızıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Durumunuzu gerçekten çok iyi anlıyorum o isteksizlik hali, bıkmışlık, mutsuzluk...
Bunların nedeni tatminsizlik ve asıl nedeni de kapasitenizin altında düşük ücretle çalıştığınız için gösterdiğiniz reaksiyon. Eski çalıştığım yerde bir süre sonra böyle olmuştum ve genel müdürüm bana "altında porsche var ama sen 20 ile gidiyorsun" demişti. İnsanların sizden beklentisi en önemlisi sizin kendinizden beklentiniz çok yüksek, kendinize biraz dışarıdan bakın aslında ne kadar başarılı ve birçok kişinin olmak istediği yerde olduğunuzu görün. Karı koca beraber 500 bin borcu birkaç senede bu enflasyonda rahatlıkla ödeyebilir ve bunu siz de biliyorsunuz. Bir yandan işinizi düzgün yapmaya çalışın bunu şirket için değil kendi iç huzurunuz için yapın, her verimli gününüz için puan alıyormuş ya da istediğiniz işe girmeye hak kazanıyormuş gibi düşünün. Bir süre sonra o işe gireceksiniz belki biraz geç olacak ama olacak.

bence bir sakin olun geriye yaslanın. bir anda her işi halledemezsiniz, hele bu motivasyonla hiç olmaz. ben olsam derdim ki şu an bu işi yapmam gerek, ihtiyacım var, evet ortamı sevmiyorum ama mecburum . o zaman kendiniz için güzelleştirmeye çalışın. masanızı düzenleyin, işinizi düzenli hale sokacak planlayıcılar alabilirsiniz. akadaşlık kurmayı deneyin. ben her sabah yapacağım işleri listeliyorum mesela, hafatalık da aynı şekilde ve kesinlikle yetiştirmeye çalışıyorum birinden artan süreyi diğerine aktarırım. arada bir kahve için yan masanızdakiyle halini hatrını sorun, bir günaydın deyin çevrenizdekilere. borçla erminim çok zordur. ama yeni bir işe geçene kadar durumunuzu daha da kötüleştirmeyin, ve kendiniz çıkmayın işten. tazminat da yanar.

rabbitgirl .!.:

bence bir sakin olun geriye yaslanın. bir anda her işi halledemezsiniz, hele bu motivasyonla hiç olmaz. ben olsam derdim ki şu an bu işi yapmam gerek, ihtiyacım var, evet ortamı sevmiyorum ama mecburum . o zaman kendiniz için güzelleştirmeye çalışın. masanızı düzenleyin, işinizi düzenli hale sokacak planlayıcılar alabilirsiniz. akadaşlık kurmayı deneyin. ben her sabah yapacağım işleri listeliyorum mesela, hafatalık da aynı şekilde ve kesinlikle yetiştirmeye çalışıyorum birinden artan süreyi diğerine aktarırım. arada bir kahve için yan masanızdakiyle halini hatrını sorun, bir günaydın deyin çevrenizdekilere. borçla erminim çok zordur. ama yeni bir işe geçene kadar durumunuzu daha da kötüleştirmeyin, ve kendiniz çıkmayın işten. tazminat da yanar.

Genişletmek için tıkla...

bu arada cevap geciktiyse yüksek olasılık olumsuzdur. çok çok kurumsal şirketler hariç işe alım süreci üç ayı bulmaz. o nedenle arayışınızı sürdürün, tek bir yere takılı kalmayın

Bebişim şunların hiçbiri senin kötü mihendis olduğun, işini yapamadığın anlamına gelmez. Bizim çalışma kültürü berbat, hakkımı alamıyorum diyorsun, üstüne aşırı iş yüklenmiş başarısız olan sen değilsin çalıştığın şirket berbat, insan yönetmeyi bilmiyorlar. Kötü hislere kapılma er ya da geç yeni bir iş bulursun sıkma canını.