Evet yalnızlıktan ve sıkıntıdan kendimi atıcam şimdi sandalyeden aşağıya..
Sevgilimle ( şu an ayrıyız) aynı yerde çalışıyoruz. Ayrıldıktan sonra beni hala sevdiğini söylüyor fakat umursamaz tavırları, kahkahaları beni çileden çıkarmaya yetiyor. Size ergen tribi gelebilir, hoş bana da geliyo ama kaldıramıyorum artık. Başka şeylerle meşgul olmak istiyorum dışarı çıkayım vs diyorum ama çıkacak 1 adet arkadaşım bile yok. Hepsi ya şehir dışında ya da evli gelemez. Sürekli evde anne-babamla oturmaktan, iş yerinde sus pus oturmaktan kafayı yiyecek konuma geldim. Ne yapayım ben şimdi he ne yapayım :/ :/
