- 26 Kasım 2015
- 1.916
- 546
- 123
Bir önceki konumda kendimi gayet iyi ifade ettim ama bence yanlış anlaşıldı diye düşünüyorum bana çok yüklenenler olmuştu kıskancsın fesatsın diye . Sonucta beni tanımayan sadece internette bir formda yazdıgım cümlelere göre degerlendiren her türlüüye var burada aslında hepsinin anlamasını beklemem de saçmaydı.
Sorun şu ki anksiyete belasıyla zaten uzun yıllardır ugrasmaktayım . Düzelmek için çabalıyorum ve yol kattettim. Ama doğal süreç zorlastırıyor bu durumu çünkü işsizim yazdan beri önce kendim ayrılıp ara vermek istemiştim bu duygusal sorunlar yüzünden ve mesailer yüzünden lakin şimdi calısmam lazım artık diyerek iş bakmaya basladım 1 aydır henüz bir şey yok. Her gün kendimi motive etmek baya zor bazen düşüp bazen kalkıyorum . Bunun yanında kaygılarımın en büyük sebebi yalnız kalmak bu korku bana nerden geldi bilmiyorum beynim bunu felaket gibi algılıyor. Şuan en yakın arkadasım sözlenecek biriyle tanıstı evlenme teklifi aldı. Onun adına bazen seviniyorum bazen kendimi üzgün cok mutsuz aglamaklı buluyorum. Sebebi ise şu artık o hayat arkadasını buldu herkes birer birer evleniyor sen böyle kalacaksın şanssızsın diyor içimdeki ses. Ne iş tutturabildin ne aşk bahtın yok diyor. Ve korku kaplıyor içimi . Bir cocukluk arkadasım daha nişanlanıyor kuzenim evli cocugu oldu yani cevrem böyle şuan ve bu beni üzüyor . Tabiki herkesin zamanı var kısmet işi ama üzülmekten alamıyorum kendimi . Benim karsıma neden düzgün biri cıkmıyor diyorum . Netten tanısıyorum ama ordan da güzel ilişki kuranlar var. Kurs desem suan maddi durum yok ismek de kadro yok. Bişey zaten zorladıkca olmuyor bence ben buna inanıyorum.
Kendimi bazen cok karanlıkta hissediyorum. Herkes bişeyler telasında mutlulugunu yasıyor tam yasımızda iken diyorum ki yasımız 27 oldu. Umudum azalıyor. İşe girince yapamayacagım gibi geliyor korkuyorum cünkü ilk defa 5-6 ay ara verdim bu kırılgan ruh halleri yüzünden yine o hale dönmek korkutuyor.
Çevrenin de saçma salak sözlerini daha cok duyar oldum akrabalar vs ee sende bişey yokmu sende kimseyi begenmiyorsun herhalde herkes evleniyor diye mi mutsuzsun .. vs vs .. evet öleyim yani neyini soruyorsunuz ki bıktım bu ruh hallerinden . Herseyde ben şanssız olmak zorunda mıyım gercekten diye düşünüyorum
Sorun şu ki anksiyete belasıyla zaten uzun yıllardır ugrasmaktayım . Düzelmek için çabalıyorum ve yol kattettim. Ama doğal süreç zorlastırıyor bu durumu çünkü işsizim yazdan beri önce kendim ayrılıp ara vermek istemiştim bu duygusal sorunlar yüzünden ve mesailer yüzünden lakin şimdi calısmam lazım artık diyerek iş bakmaya basladım 1 aydır henüz bir şey yok. Her gün kendimi motive etmek baya zor bazen düşüp bazen kalkıyorum . Bunun yanında kaygılarımın en büyük sebebi yalnız kalmak bu korku bana nerden geldi bilmiyorum beynim bunu felaket gibi algılıyor. Şuan en yakın arkadasım sözlenecek biriyle tanıstı evlenme teklifi aldı. Onun adına bazen seviniyorum bazen kendimi üzgün cok mutsuz aglamaklı buluyorum. Sebebi ise şu artık o hayat arkadasını buldu herkes birer birer evleniyor sen böyle kalacaksın şanssızsın diyor içimdeki ses. Ne iş tutturabildin ne aşk bahtın yok diyor. Ve korku kaplıyor içimi . Bir cocukluk arkadasım daha nişanlanıyor kuzenim evli cocugu oldu yani cevrem böyle şuan ve bu beni üzüyor . Tabiki herkesin zamanı var kısmet işi ama üzülmekten alamıyorum kendimi . Benim karsıma neden düzgün biri cıkmıyor diyorum . Netten tanısıyorum ama ordan da güzel ilişki kuranlar var. Kurs desem suan maddi durum yok ismek de kadro yok. Bişey zaten zorladıkca olmuyor bence ben buna inanıyorum.
Kendimi bazen cok karanlıkta hissediyorum. Herkes bişeyler telasında mutlulugunu yasıyor tam yasımızda iken diyorum ki yasımız 27 oldu. Umudum azalıyor. İşe girince yapamayacagım gibi geliyor korkuyorum cünkü ilk defa 5-6 ay ara verdim bu kırılgan ruh halleri yüzünden yine o hale dönmek korkutuyor.
Çevrenin de saçma salak sözlerini daha cok duyar oldum akrabalar vs ee sende bişey yokmu sende kimseyi begenmiyorsun herhalde herkes evleniyor diye mi mutsuzsun .. vs vs .. evet öleyim yani neyini soruyorsunuz ki bıktım bu ruh hallerinden . Herseyde ben şanssız olmak zorunda mıyım gercekten diye düşünüyorum