Yalnızlık, Huzursuz Aile ve Zehir Bir Bayram

Hanımefendi sırf yorumunuz gözden kaçtı diye ne kadar kuruldunuz yahu. Nazikçe özür dileyip cevap da verdim, linçlemeden yine kurtulamadım. Ekonomik olarak çok kolay olsaydı, bu zamana kadar şunca rezilliği çekmek yerine evi çoktan tutmuştum. Evim zaten işyerime çok uzak, ailemle aram mükemmel olsa bile yine de bir ev tutma ihtiyacım var. 5 yıldır kendi yağımda kavrulacağım diye emdiğim süt burnumdan gelmiş ama ben çözüm önerisine cevap vermiyorum, öyle mi? İyi niyetli başlayıp lince giden yorumlarınız için çok teşekkür eder, iyi bayramlar dilerim…
 
Yaşanmışlıklarınızı paylaştığınız için çok teşekkür ederim… Onlarsız olamıyorum, çünkü benzer düşüncelere sahibim ama onlarla hiç olamıyorum… Annem de babam da, ikisi de sorunlu ve sıkıntılı insanlar, ben bunu kabul ediyorum. İkisinin de haklı olduğunu düşündüğüm bazı yanları olmakla birlikte genel anlamda ebeveyn gibi davranabilen ve sorumluluk alabilen insanlar değiller (aile ilişkiler konusunda). İkisinde de almış yürümüş bir kurban psikolojisi var. Attığım bir ayrılık adımı onlara kendilerini kötü ve değersiz hissettirir diye üzülüyorum ama artık bundan başka bir çaremin olmadığının da farkındayım…
 
Dolu dizgin bir şekilde nefrete doğru sürükleniyoruz sanırım… 3 yıl önce de başka bir konu içinde benzer bir şeyden bahsetmişim, o zamanlar annem ve babama karşı hislerim daha yumuşakmış ama şimdi giderek sertleştiğini kahrolarak farkediyorum. O yüzden tespitiniz çok doğru…
 
Tanımıyorum ama anlıyorum sizi, yoksa niye vakit ayırıp yorum yapayım? Niye açıklama yapmak yerine en başta linçleme tabirini kullandınız? Bence önce kendinize karşı dürüst olun, bu yasa kadar ekonomik sebeplerle bağımlı kalmışsınız tamam ama şu anda hemen adım atmanızı engelleyen ne? Birbirimizi öldürecek duruma geldik diyorsunuz, evinizi işinizi ayırın diyince de binbir bahane sunuyorsunuz. Hayat sizin, çozum onunuzde, gerisi size kalmış....
 
Evet ben yıllarca onları nasıl bırakayım diye diye herşeyi erteledim.
Çok iyi eğitime sahip olduğum halde onların yanında köreldim çünkü o dertler, sorunlar bir süre sonra sizin de hayatınızın parçası oluyor içinde kayboluyor insan.

Sonra evlendim şuan o kadar pişmanım ki zamanında kopmadığıma çünkü asla değişmedi hiçbir şey, boşa giden benim yaşım, zamanım oldu. Siz de değiştiremezsiniz asla emin olun.

Şimdi onlarla asla görüşmek istemiyorum yılda 1 kez görüyorum ve asla acıma, üzülme duygum olmuyor nefrete döndü.
Kafam da psikolojim de normalleşti ama ciddi iz bırakıyor.
O yüzden akıllıca adım atıp kurtarın kendinizi
 

Bence sizin aileye iyi gelecek şey bir tatil. Orada böyle insanlar iç içe, yemekler hazır halde 3-5 gün geçirseler bir kendilerine gelirler. En az 2-3 ay kafaları rahat olur.
 
Bence yaniniza birini bulun babanizada artik siz yorulmayin arada gidip gelirsiniz gibi laflarla gecistirin.sehir disina gittiginizde yine gelir ama normal zamanda is yerinden uzaklastirmaya bakin.Ne kadar az gorusurseniz o kadar az kavga cikar.
 
Benim psikoloğum da babamı görmüştü.
Hastalığımı anlattı,konuştu vs. Ama hala babamda bir değişiklik olmadı hastalığımı anlamadigi gibi üstüme geldikçe gelmisti. Beni de babam,annem hasta ettiler şimdi çekiyorum işte.

Şöyle bir durum var ki; psikoloğa asıl hastalar değil, hastaların hasta ettikleri insanlar giderler.

Rabbim derdimizden kurtarsın hepimizi.
 
Yaşadığınız durumu anlayabiliyorum.Maddi sıkıntı da hafif bir sorun degil.Benim size tavsiyem annenizle birlikte ayrı bir eve çıkmak.Babanız ise işyerine gidip gelmeye devam etsin.Onların sorunları daha çok birbirleriyle.Madem öyle birbirlerinden uzaklaşmak iyi gelir.Benzer psikolojiyi ben de yaşadım.Onları birbirlerine bırakıp ayrı eve çıkarsanız,maazallah o evden cinayet cıkabilir.Annenizle ayrı eve çıkıp babanızın ayağını da iş yerinden keserseniz tamamen yalnızlaşıp bunalıma girer.Bu manevi yükleri kaldıramazsınız.Sizin durumunuza en uygun çözüm bu.Hem eleman almak zorunda kalmaz babanızında bi sosyalliği olur hem de annenizle ayri evlerde yasadigi icin daha az kavga olur
 
Kendi kendinizin farkına varmak durumundasınız sihirli değnek ile duzelmeyecek bir iliskileri var anne ve babanızın sanırım hiç biraraya gelmemesi gereken iki insan aile kurmuş....Birbirlerine iyi gelmiyorlar bu ortada ve bu gerçek son nefese kadar değişmeyecek anneniz tedavi oluyormu zordur OKB hastalığı onunla yaşamak zordur kronik depresif ruh hali artı zordur hayatı hem kendine hem çevrene zehir edersin kurtulamazsan yansitirsan çok zor çeken bilir ve çevresi bu arada babanız şahane biridir demiyorum sadece durum bu sanırım senelerdir ve sizin gerceginiz.....Bence uzaklaşmak Tan baska çareniz yok bu dertler nerede olursanız olun bu şekilde kalacak anneniz ayrılsa bile siz onunla yasasaniz bu seferde bitmeyecek bence anneninizi ve babanizi kabullenip bu sarmaldan çıkmaya çalışın onlar böyle gelmiş böyle gider yasa siz sürekli bu şekilde devam.....kestirmesi yok bunun bu malesef böyle
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

T
Erkek arkadaşım ve ailesinden kurtulmak temiz bir sayfa açmak istiyorum
4 5 6
Yorumlar
110
Görüntüleme
3K
Kaori
S
Üç aylık kızımla ne yapacağımı bilmiyorum
2 3 4
Yorumlar
65
Görüntüleme
2K
Sootica90
M
Miras-borç-aile
2
Yorumlar
26
Görüntüleme
1K
pisikediii
P
I
5 yıllık sevgilim ve ailemle olan karmasik durumum.. sizce nasil ilerlemeliyim?
Yorumlar
19
Görüntüleme
1K
yumiyum00
Y
M
Ailem erkek arkadaşımla evlenmeme razı değil
8 9 10
Yorumlar
182
Görüntüleme
4K
Gocmenturna
G
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…