yalnızlık gerçekten çok zormuş :(

Samsonn .!.:

İnşallah bebek doğunca bu hisleriniz azalacak. Onu sevmekten, ilgilenmekten yalnız olduğunu düşünmek aklınıza bile gelmeyecek.

Bu arada kendinize şu hatırlatmayı yapın: Bu sizin seçtiğiniz bu durum, kimse size bu yaşamı dayatmadı. Ben sevdim, ben istedim geldim derseniz, bu kadar kapana kısılmış hissetmezsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Bebek doğunca azalacağını şöyle umuyorum günlük düşüncelerden kurtulucam ama bilinçaltımdan o ani öfkelerimden hıçkırarak ağlamalarım bitecek mi korkuyorum psikikolojimin boulmasından. Benim seçimim olduğunu biliyorum sadece kendi seçimimde değil ailem eşimi sevmese azda olsa onaylamamış olsa aşk falan dinlemez evlenmezdim ama eşim iyi biri olunca göze aldım, hep zor olacak ama evleneceğin kişi önemli diyerek çıktım bu yola şimdi bu duyguyla bu hasretle nasıl başa çıkıcam bilmiyorum. Kursa devam ettiğim günlerde yorgunluk koşturmadan biraz hafifliyor unutuyordum şimdi hamileliğimde başa çıkamıyorum gitgide ağırlaşıyor

miranda79 .!.:

bebeğiniz doğunca mutlaka ki yanınızda birileri kalmaya gelecektir.
sonrasında zaten uzuuuunca bir süre bebekle ilgileneceğiniz için bunalmaya zaman olmayacaktır. :)
yavrunuz zamanınızı doldurur nasıl geçtiğini bile anlamazsınız.
1-2 çocuklu arkadaş edinirsiniz, günler geçer :)

tabii ki insan annesini yanında ister ama şartlar maalesef uygun olmayabiliyor.
hamile iken bunları düşünüp de sıkmayın canınızı.
anneniz sağlıklı çok şükür buna şükredin. bir telefon açsanız sesini duymak bile yeter :)

Genişletmek için tıkla...

Doğumdan sonra yanıma eşim ailesi gelir çok yakın olduğu için ama annem kardeşlerimin okulları sebebiyle gelemeyecek gibi buda beni daha da üzecek
arkadaş konusunda çok seçici titiz ve beceriksizim biraz da sanırım nasıl ilerleyeceğim bu konuda bilmiyorum

maviolsun .!.:

Bebek doğunca azalacağını şöyle umuyorum günlük düşüncelerden kurtulucam ama bilinçaltımdan o ani öfkelerimden hıçkırarak ağlamalarım bitecek mi korkuyorum psikikolojimin boulmasından. Benim seçimim olduğunu biliyorum sadece kendi seçimimde değil ailem eşimi sevmese azda olsa onaylamamış olsa aşk falan dinlemez evlenmezdim ama eşim iyi biri olunca göze aldım, hep zor olacak ama evleneceğin kişi önemli diyerek çıktım bu yola şimdi bu duyguyla bu hasretle nasıl başa çıkıcam bilmiyorum. Kursa devam ettiğim günlerde yorgunluk koşturmadan biraz hafifliyor unutuyordum şimdi hamileliğimde başa çıkamıyorum gitgide ağırlaşıyor


Doğumdan sonra yanıma eşim ailesi gelir çok yakın olduğu için ama annem kardeşlerimin okulları sebebiyle gelemeyecek gibi buda beni daha da üzecek
arkadaş konusunda çok seçici titiz ve beceriksizim biraz da sanırım nasıl ilerleyeceğim bu konuda bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

maviolsun .!.:

( günlüğüm gibi kullandım affola ) Yaklaşık 15 aylık evliyim. Eşimle de evlenmeden önce 2 yıllık bir birlikteliğimiz 1 yılda arkadaşlığımız oldu yani uzun zamandır onu tanıyorum. Dünyaya tekrar gelsem tekrar onunla evlenmek isterdim.Çünkü o gördüğüm tanıdığım erkeklerin en en iyisi. Dürüst, eviyle ilgilenen sorumluluklarını bilen inançlı, ilgili çok efendi biri. Birbirimizide çok seviyoruz...gel gelelim bunlar benim yalnızlığımın açtığı o derin yaraların her geçen gün artmasını engellemiyor.
21 haftalık hamileyim. Ailem bana 13 saatlik uzaklıkta oturuyor . Annem eevlenmeden önce çok yalnız kalacağımı bunun en iyi kendi yaşayıp bildiği için aynı şeyleri yaşmamam için bana çok dil döktü. Çünkü ben tamamen yabancıyım bu kente kimselerim yok bir tane tanıdık bir akraba kimseler yok annem haklıydı ,o zamanda biliyordum... ama nişanlım çok ço iyi biriydi, o benim eşim olacak insandı ,onu bırakamazdım onun gibi biriyle karşılaşmamıştım . karşılaşamamazdım. Evliliğin her zaman zorlu yanlrı var diyip bu duruma razı geldim... 15 aylık evliyim ve 3 kere gidebildim ailemin yanına ,toplamda 30 gün falan kalmışımdır. Hasretim dinmiyor çok özlüyorum. Her gece kabuslar korkulu rüyalar... Kardeşim orda hastalansa ben burda hüngür hüngür gün boyu ağlıyorum , annem orda üzülse ben burda günlerce yas tutuyorum

Burda kursa başladım ,bir iki tane arkadaş edindim ama artık 25 yaşından sonra samimi arkadaşlıklar kurmak zor oluyor. Hamileliğim başlayınca da kurs yorucu geldiği için bırakmak zorunda kaldım . Şimdi bütün gün evde eşimin işten gelmesini bekliyorum bazen kalkıp annemin evine gitmek ,haftalarca yanında kalmak istiyorum ama eşime haksızlık etmemek için vazgeçiyorum annemlerde gelemiyor, kardeşlerimin küçük ve okulları sebebiyle çok bunalımdayımm, kafam karmakarışık . Annemi dinleyip dizinin dibinde bir evlilik yapsaydım nasıl olurdum diye saçma sapan düşünceler geliyor aklıma.
Yalnızlık çok zormuş doğum ve sonrasında bunu daha fazla hissedecek gibiyim

Genişletmek için tıkla...

miranda79 .!.:

illa ki bebeği görmeye 1 hafta olsa da gelir anneniz bence.
kardeşleriniz 1 hafta gitmese de olur okula :)

her şey kendiliğinden yoluna girer merak etmeyin.
sadece fazlaca düşünmeyin yeter, kafanızda kurmayın yani.
bol bol kitap okuyun hem bebekle ilgili, bir de bana çok iyi gelmişti eğer dini kitap severseniz " Bana Allah Yeter"
psikolojimi düzeltmişti bu kitap :)

Genişletmek için tıkla...

İnşallah gelebilir. Çok güzel olur benim için. Hamileliğim için 3 tane kitap aldım , yeni dil öğrenemek için eğitim videoları indirdim başladım ama bir gün yapabiliyorum iki gün oluyor üçüncü gün evde yalnızlıktan sıkıntı basıyor bırakıyorum Ve bazen bu sıkıntımı eşime yansıtoyorum ona üzülüyorum. Hava durumuda müsait değil her zaman dışarı da çıkamıyorum malum hamilelikte soğuk algınlığı çok zor oluyor , büyüdükçe büyüyor böyle
kitap tavsiyesi için teşekkür ederim . Duymuştum bu kitabı inşallah alıp okuyayım :)

mimosa11 .!.:

emin olun bu boş günleri arayacaksınız bebek doğunca :)
keşke benimde olsa bir bebeğim ama yok ne yazıkki
sizinki yalnızlık değil sadece ailenizi özlemişsiniz zamanla alışırsınız bu duruma.
bulunduğunuz ilde arkadaşlık komşuluk edinin bence.
yada kendinizi meşgul edecek bişeyler bulun.
illa dışarı çıkmak şart değil evdede bişeyler yapabilirsiniz ya da haftada bir iki gün dışarı çıkmanıza sebep olacak bişeyler olabilir.

Genişletmek için tıkla...

Allah size de nasip etsin inşallah. Komşularım yaşça büyük pek sohbet alanımız oluşmuyor arada bir gidip geliyorum ama 1 saaten fazla sürmüyor uyuşamıyoruz. Kursum vardı sınavlarım vardı hamilelik sebebiyle otobüsle gidip gelmek ders yorunluğu ev işleri derken yorucu oldu o yüzden fena boşluğa düştüm
evet ailemi özledim çok . diner mi bu özlem alışır mıyım bilmiyorum 15 ay oldu ve her geçen gün artıyor gibi

braindamage .!.:

Böyle durumlarda kendinize şu örneği verin; en azından anneniz hayatta ve istediğiniz zaman sesini duyabiliyorsunuz.. Yani dayanılmayacak bir şey değil, üstelik eşinizi seviyorsunuz bebiş de gelince artık isteseniz de yalnız kalamayacaksınız onunla ilgilenmekten :)

Genişletmek için tıkla...

Kajmery34 .!.:

Bakın bir bebeğiniz oluyor ne güzel Rabbim hayırlısı ile versin
Bir kucağınıza alın ne yalnızlık ne özlem kalmayacak
Hormonlarınız size şuanda oyun oynuyor.. Kendinizi üzmeyin lütfen bebeğinizi düşünün..
Hem doğumdan sonra anneniz illaki gelip kalır sizinle..

Genişletmek için tıkla...

İnşallahhhhhhh
evet birazda hormonel sanırım çünkü hergece ailemin üzerinde kıyametler koparccasına rüyalar görmek çok yoruyor bilincimi uyumaktan korkuyorum sabırla 5 ayın bitmesini bekliyorum

maviolsun .!.:

( günlüğüm gibi kullandım affola ) Yaklaşık 15 aylık evliyim. Eşimle de evlenmeden önce 2 yıllık bir birlikteliğimiz 1 yılda arkadaşlığımız oldu yani uzun zamandır onu tanıyorum. Dünyaya tekrar gelsem tekrar onunla evlenmek isterdim.Çünkü o gördüğüm tanıdığım erkeklerin en en iyisi. Dürüst, eviyle ilgilenen sorumluluklarını bilen inançlı, ilgili çok efendi biri. Birbirimizide çok seviyoruz...gel gelelim bunlar benim yalnızlığımın açtığı o derin yaraların her geçen gün artmasını engellemiyor.
21 haftalık hamileyim. Ailem bana 13 saatlik uzaklıkta oturuyor . Annem eevlenmeden önce çok yalnız kalacağımı bunun en iyi kendi yaşayıp bildiği için aynı şeyleri yaşmamam için bana çok dil döktü. Çünkü ben tamamen yabancıyım bu kente kimselerim yok bir tane tanıdık bir akraba kimseler yok annem haklıydı ,o zamanda biliyordum... ama nişanlım çok ço iyi biriydi, o benim eşim olacak insandı ,onu bırakamazdım onun gibi biriyle karşılaşmamıştım . karşılaşamamazdım. Evliliğin her zaman zorlu yanlrı var diyip bu duruma razı geldim... 15 aylık evliyim ve 3 kere gidebildim ailemin yanına ,toplamda 30 gün falan kalmışımdır. Hasretim dinmiyor çok özlüyorum. Her gece kabuslar korkulu rüyalar... Kardeşim orda hastalansa ben burda hüngür hüngür gün boyu ağlıyorum , annem orda üzülse ben burda günlerce yas tutuyorum

Burda kursa başladım ,bir iki tane arkadaş edindim ama artık 25 yaşından sonra samimi arkadaşlıklar kurmak zor oluyor. Hamileliğim başlayınca da kurs yorucu geldiği için bırakmak zorunda kaldım . Şimdi bütün gün evde eşimin işten gelmesini bekliyorum bazen kalkıp annemin evine gitmek ,haftalarca yanında kalmak istiyorum ama eşime haksızlık etmemek için vazgeçiyorum annemlerde gelemiyor, kardeşlerimin küçük ve okulları sebebiyle çok bunalımdayımm, kafam karmakarışık . Annemi dinleyip dizinin dibinde bir evlilik yapsaydım nasıl olurdum diye saçma sapan düşünceler geliyor aklıma.
Yalnızlık çok zormuş doğum ve sonrasında bunu daha fazla hissedecek gibiyim

Genişletmek için tıkla...

sanki ablam konuşuyor gibi hissettim ben aileme çok yakınım ama ablam çok uzak.üstelik eşide hiç destek olmuyor ona.haline şükret ki sana destek olan bir eşin var.şimdi hamile olduğun içinde duyguların karışık kendine dön bir bak mutlu bir yuvan var ve mutluluğun simgesi karnında.zamanını bebeğin için bir şeyler yaparak geçirebilirsin.hem zevkte alırsın onlarla uğraşırken.int.de çok çeşitli şeyler var nasıl yapılacağınıda öğretiyorlar.hormonlarla başa çıkmanın en iyi yolu bu

bEtty_A .!.:

sanki ablam konuşuyor gibi hissettim ben aileme çok yakınım ama ablam çok uzak.üstelik eşide hiç destek olmuyor ona.haline şükret ki sana destek olan bir eşin var.şimdi hamile olduğun içinde duyguların karışık kendine dön bir bak mutlu bir yuvan var ve mutluluğun simgesi karnında.zamanını bebeğin için bir şeyler yaparak geçirebilirsin.hem zevkte alırsın onlarla uğraşırken.int.de çok çeşitli şeyler var nasıl yapılacağınıda öğretiyorlar.hormonlarla başa çıkmanın en iyi yolu bu

Genişletmek için tıkla...

ablamm konuşuyor gibi hissettim dedin ya çok kötü oldum ya ben kimse üzülmesin diye bu duygularımı kimselere kimselere söylemiyorum tek eşim biliyor annem üzülmesin kardeşimin aklına takılmasın diye hep içimde tutuyorum özlemlerimi üzüntülerimi
aslında bebeğim için battaniye örmeyi düşündüm ama o konuda biraz yeteneksizim çok örgü bilmem fena yavaşım ve sıkılganım ... sen böyle yazınca aklıma alternatifler geldi şu bebek için hediyelikler kapı dolap süsleri gibi şeyler yapaabilirim en azından bir iki hafta oyalıyabilir beni teşekkür ederimmm

bEtty_A .!.:

sanki ablam konuşuyor gibi hissettim ben aileme çok yakınım ama ablam çok uzak.üstelik eşide hiç destek olmuyor ona.haline şükret ki sana destek olan bir eşin var.şimdi hamile olduğun içinde duyguların karışık kendine dön bir bak mutlu bir yuvan var ve mutluluğun simgesi karnında.zamanını bebeğin için bir şeyler yaparak geçirebilirsin.hem zevkte alırsın onlarla uğraşırken.int.de çok çeşitli şeyler var nasıl yapılacağınıda öğretiyorlar.hormonlarla başa çıkmanın en iyi yolu bu

Genişletmek için tıkla...

maviolsun .!.:

ablamm konuşuyor gibi hissettim dedin ya çok kötü oldum ya ben kimse üzülmesin diye bu duygularımı kimselere kimselere söylemiyorum tek eşim biliyor annem üzülmesin kardeşimin aklına takılmasın diye hep içimde tutuyorum özlemlerimi üzüntülerimi
aslında bebeğim için battaniye örmeyi düşündüm ama o konuda biraz yeteneksizim çok örgü bilmem fena yavaşım ve sıkılganım ... sen böyle yazınca aklıma alternatifler geldi şu bebek için hediyelikler kapı dolap süsleri gibi şeyler yapaabilirim en azından bir iki hafta oyalıyabilir beni teşekkür ederimmm

Genişletmek için tıkla...

maviolsun .!.:

Ablanında Allah yardımcısı olsun. İnşallah eşi anlayışlı ve ilgili olur oda hiç hissetmez yokluğunuzu

Genişletmek için tıkla...

bEtty_A .!.:

sen anlatsanda anlatmasanda onlar senin sesinden bile anlarlar canının sıkkın olduğunu.ben ablamın msj yazışından bile anlıyorum artık.hamilelik döneminde oluyor.böyle zaman zaman oturup ağlıyosun.bende de olmuştu ki ben 24 haftalık bebeğimi kaybettim 50 gün oldu.Allahm sana ve bebeğine sağlık versin inşallah.şimdi geriye gönüp bakıyorm o ağlamalarım aklıma gelen tuhaf duygusallıklar ne kadarda güzelmiş.o yüzden bunun bile tadını çıkarmak lazım.bende battaniye yapıyordm yarım kaldı int.de öğretiyorlar çok video var.süsler yapabilirsin bebek şekerleri yapabilirsin.araştır.çok zevkli oluyor.

Genişletmek için tıkla...

24 haftalıkken demek Geçmiş olsun ve Allah hayırlı sağlıklı nasip eylesin.
ama hiç örgü bilmiyorum sadece zincir biliyoryum sence videoyla öğrenebilir miyim ? yapabilir miyim ? çok istiyorum battaniye örmeyi

maviolsun .!.:

24 haftalıkken demek Geçmiş olsun ve Allah hayırlı sağlıklı nasip eylesin.
ama hiç örgü bilmiyorum sadece zincir biliyoryum sence videoyla öğrenebilir miyim ? yapabilir miyim ? çok istiyorum battaniye örmeyi

Genişletmek için tıkla...