Arkadaşlar 2 sene önceye kadar çalışıyordum. uzun yıllar sonra ayrıldım. ms hastası olduğum için vasıtaları yolları çekemedim artık. neyse çok şükür yine evde olmak rahat. 1 oğlum var 12 yaşında. bide dünya iyisi eşim. annem yıllar önce vefat etti. baska şehirlere abilerim var. tek kızım malesef. öyle yalnız hissediyorum ki bazen. çocuğuma ve eşime şöyle civil cıvıl bir ortam hazirlayamiyorum. hep bir kasvetli sanki evimiz yalnızlıktan. arkadaşlarım ile nadiren gorusuyorum. haftada 1 2 ancak müsait oluyorlar. Bugün öyle bir çöktü ki üstüme bu duygu siz aklıma geldiniz. sizler ne diyorsunuz bu duygu normalmi. benim yerimde olsanız aynı mı düşünürsünüz?