- 24 Şubat 2007
- 818
- 1
- Konu Sahibi CakmaKleopatra
- #1
Nasıl seviyorum seni;ne kadar seviyorum.Farkında mısın?
Bütün dualarıma ALLAH’tan sonra senin adınla başlıyorum.
Her damla gözyaşım yalnızca senin için.
Öyle umutlarım hayallerim var ki sana dair…
Her zaman canımı yakan,beni korkutan…
Acaba gerçekten bu kadar imkansız mısın benim için?
Yoksa alnımdaki yazı mısın?
Beni seni sevdiğim kadar sevsen diye düşündüm her an
kalbimdeki acıyı hayatında bir kere olsun hissettin mi acaba?
Sevmekten,seviyorum demekten korktunmu sen.
Her an canımı yakarsın diye zindan oluyor bana bu hayat…
Ne olurdu dönebilseydik o günlere?
Seviyorum sözcüğü yine dökülseydi yine o güzel dudaklarından kalbime…
Ne olurdu yine sana korkmadan seviyorum diyebilseydim….
Benim misin değil misin ben bile bilmiyorum artık…
Sevgilime,her şeyime,hayalime,umuduma dokunmaya korkuyorum…
Ne kadar yakınsan aslında bir o kadarda uzaksın bana…
Dokunsam da mesafeler var sanki arada…
Tenine dokunsam da kalbine dokunamıyorum sanki…
Sensizliği düşünmek bile nasıl yakıyor kalbimi bilsen…
Sensizliğin korkusuyla yaşamanın verdiği acıyı bir bilsen…
Bir bilsen nasıl sevdiğimi acaba yine aynı mı olurdu diye düşünmeden edemiyorum.
Verdiğimiz sözler,ettiğimiz yeminler ne kadar eskide kaldı değil mi?
Kopmasak da beraber de olsak yine uzaksın sanki bana…
O kadar acı ki sana dokunup seni hissedememek…
Yıllarca nefessiz kalıpta son nefesi verememek gibi…
Hayalimsin sen…
Durmadan üzerine düşler inşa edip kendimi avuttuğum.Korkumsun her sözümde…
Kırarım diye kırılırım diye konuşamadığımsın…
Beni en iyi anlayanken artık beni her zaman yanlış anlayansın…
Ne kadar uzaksın bana…
Ne kadar…
Ne kadar imkansız senin kalbinde yaşamak…
Ne kadar zor seni bırakmak…
Çekip gitmek…
Her gün acılar çekip,her gün gözlerinde yaşları tüketip adım
attırmayansın…
Ah diyorum…
Bir dönüp gidebilsem arkamı sana…
Yerine taşları bassam bağrıma…
Vursam kendimi yollara…
Yinede unutabilcek miyim seni?Yoksa hep kanayan yaram mı olucaksın…
Hep uzağımda mı kalıcaksın…
Ah bi gidebilsem..Bi sensizliği öğrenebilsem…
Bu kadar büyük mü olurdu acaba acım…
Ne farkeder ki…
Sanırım senle mutsuzluk,acı sensiz mutsuzluktan daha iyi heralde…
Beni seni sevdiğim kadar sevsen diye düşündüm her ankalbimdeki acıyı hayatında bir kere olsun hissettin mi acaba?Her an canımı yakarsın diye zindan oluyor bana bu hayat…Ne olurdu dönebilseydik o günlere?Seviyorum sözcüğü yine dökülseydi yine o güzel dudaklarından kalbime…Ne olurdu yine sana korkmadan seviyorum diyebilseydim….Benim misin değil misin ben bile bilmiyorum artık…Sevgilime,her şeyime,hayalime,umuduma dokunmaya korkuyorum….Dokunsam da mesafeler var sanki arada…Tenine dokunsam da kalbine dokunamıyorum sanki…Sensizliği düşünmek bile nasıl yakıyor kalbimi bilsen…Sensizliğin korkusuyla yaşamanın verdiği acıyı bir bilsen…Bir bilsen nasıl sevdiğimi acaba yine aynı mı olurdu diye düşünmeden edemiyorum.Verdiğimiz sözler,ettiğimiz yeminler ne kadar eskide kaldı değil mi?Kopmasak da beraber de olsak yine uzaksın sanki bana…O kadar acı ki sana dokunup seni hissedememek…Yıllarca nefessiz kalıpta son nefesi verememek gibi…Beni en iyi anlayanken artık beni her zaman yanlış anlayansın…Ah diyorum…Bir dönüp gidebilsem arkamı sana…Yerine taşları bassam bağrıma…Vursam kendimi yollara…Yinede unutabilcek miyim seni?Yoksa hep kanayan yaram mı olucaksın…Hep uzağımda mı kalıcaksın…Ah bi gidebilsem..Bi sensizliği öğrenebilsem…Bu kadar büyük mü olurdu acaba acım…Ne farkeder ki…Sanırım senle mutsuzluk,acı sensiz mutsuzluktan daha iyi heralde…Ne olursun…
Artık ya tamamen benim ol…
Ya da çek git hayatımdan…
Bırak sensizlikten gözyaşlarım kurusun…
Bırak güneş doğmasın pencereme…
Bırak nefes almayı unutayım…
Bırak yatağım mezarım olsun…
Ama ne olur yakma artık canımı…
Ben terkedemem seni…
Ne olur bırak git beni…
Ya da gel artık bana tamamen…
Tüm kalbinle gel…
Bırak gözlerim yeniden ışıldasın aşkınla…
Geceme güneş ol…
Bırak yatağım en güzel düşlerimin,en mutlu anlarımın günlüğü olsun…
Ama ne olur…
Yakma artık canımı…
alıntı
Bütün dualarıma ALLAH’tan sonra senin adınla başlıyorum.
Her damla gözyaşım yalnızca senin için.
Öyle umutlarım hayallerim var ki sana dair…
Her zaman canımı yakan,beni korkutan…
Acaba gerçekten bu kadar imkansız mısın benim için?
Yoksa alnımdaki yazı mısın?
Beni seni sevdiğim kadar sevsen diye düşündüm her an
kalbimdeki acıyı hayatında bir kere olsun hissettin mi acaba?
Sevmekten,seviyorum demekten korktunmu sen.
Her an canımı yakarsın diye zindan oluyor bana bu hayat…
Ne olurdu dönebilseydik o günlere?
Seviyorum sözcüğü yine dökülseydi yine o güzel dudaklarından kalbime…
Ne olurdu yine sana korkmadan seviyorum diyebilseydim….
Benim misin değil misin ben bile bilmiyorum artık…
Sevgilime,her şeyime,hayalime,umuduma dokunmaya korkuyorum…
Ne kadar yakınsan aslında bir o kadarda uzaksın bana…
Dokunsam da mesafeler var sanki arada…
Tenine dokunsam da kalbine dokunamıyorum sanki…
Sensizliği düşünmek bile nasıl yakıyor kalbimi bilsen…
Sensizliğin korkusuyla yaşamanın verdiği acıyı bir bilsen…
Bir bilsen nasıl sevdiğimi acaba yine aynı mı olurdu diye düşünmeden edemiyorum.
Verdiğimiz sözler,ettiğimiz yeminler ne kadar eskide kaldı değil mi?
Kopmasak da beraber de olsak yine uzaksın sanki bana…
O kadar acı ki sana dokunup seni hissedememek…
Yıllarca nefessiz kalıpta son nefesi verememek gibi…
Hayalimsin sen…
Durmadan üzerine düşler inşa edip kendimi avuttuğum.Korkumsun her sözümde…
Kırarım diye kırılırım diye konuşamadığımsın…
Beni en iyi anlayanken artık beni her zaman yanlış anlayansın…
Ne kadar uzaksın bana…
Ne kadar…
Ne kadar imkansız senin kalbinde yaşamak…
Ne kadar zor seni bırakmak…
Çekip gitmek…
Her gün acılar çekip,her gün gözlerinde yaşları tüketip adım
attırmayansın…
Ah diyorum…
Bir dönüp gidebilsem arkamı sana…
Yerine taşları bassam bağrıma…
Vursam kendimi yollara…
Yinede unutabilcek miyim seni?Yoksa hep kanayan yaram mı olucaksın…
Hep uzağımda mı kalıcaksın…
Ah bi gidebilsem..Bi sensizliği öğrenebilsem…
Bu kadar büyük mü olurdu acaba acım…
Ne farkeder ki…
Sanırım senle mutsuzluk,acı sensiz mutsuzluktan daha iyi heralde…
Beni seni sevdiğim kadar sevsen diye düşündüm her ankalbimdeki acıyı hayatında bir kere olsun hissettin mi acaba?Her an canımı yakarsın diye zindan oluyor bana bu hayat…Ne olurdu dönebilseydik o günlere?Seviyorum sözcüğü yine dökülseydi yine o güzel dudaklarından kalbime…Ne olurdu yine sana korkmadan seviyorum diyebilseydim….Benim misin değil misin ben bile bilmiyorum artık…Sevgilime,her şeyime,hayalime,umuduma dokunmaya korkuyorum….Dokunsam da mesafeler var sanki arada…Tenine dokunsam da kalbine dokunamıyorum sanki…Sensizliği düşünmek bile nasıl yakıyor kalbimi bilsen…Sensizliğin korkusuyla yaşamanın verdiği acıyı bir bilsen…Bir bilsen nasıl sevdiğimi acaba yine aynı mı olurdu diye düşünmeden edemiyorum.Verdiğimiz sözler,ettiğimiz yeminler ne kadar eskide kaldı değil mi?Kopmasak da beraber de olsak yine uzaksın sanki bana…O kadar acı ki sana dokunup seni hissedememek…Yıllarca nefessiz kalıpta son nefesi verememek gibi…Beni en iyi anlayanken artık beni her zaman yanlış anlayansın…Ah diyorum…Bir dönüp gidebilsem arkamı sana…Yerine taşları bassam bağrıma…Vursam kendimi yollara…Yinede unutabilcek miyim seni?Yoksa hep kanayan yaram mı olucaksın…Hep uzağımda mı kalıcaksın…Ah bi gidebilsem..Bi sensizliği öğrenebilsem…Bu kadar büyük mü olurdu acaba acım…Ne farkeder ki…Sanırım senle mutsuzluk,acı sensiz mutsuzluktan daha iyi heralde…Ne olursun…
Artık ya tamamen benim ol…
Ya da çek git hayatımdan…
Bırak sensizlikten gözyaşlarım kurusun…
Bırak güneş doğmasın pencereme…
Bırak nefes almayı unutayım…
Bırak yatağım mezarım olsun…
Ama ne olur yakma artık canımı…
Ben terkedemem seni…
Ne olur bırak git beni…
Ya da gel artık bana tamamen…
Tüm kalbinle gel…
Bırak gözlerim yeniden ışıldasın aşkınla…
Geceme güneş ol…
Bırak yatağım en güzel düşlerimin,en mutlu anlarımın günlüğü olsun…
Ama ne olur…
Yakma artık canımı…
alıntı
