Hayatımıza geleceğini öğrendiğim zaman dünyalar benim oldu. o küçücük testten kocaman bi hayal çıkıvermişti işte. Hele kalp atışlarını duyduğumuz gün, baban da bende heyecandan ne yapacağımızı şaşırdık.Üçüncü ayın sonunda "Anne, hani hep önce beyaz atlı prensim gelsin derdin ya, duydum seni, dort nala geliyorum " diye haykırdın doktorumuzun muayenehanesinde. Çok mutlu olduk. Hamileliğimin ilk altı ayı sorunsuz geçti. senin geleceğin günleri heyecanla bekleyerek geçirdim o günleri. Ama altıncı ayın sonunda karnımda hafiften bi sancı başladı. Korktum bebeğim.bi telaşla doktorumuza gittik. Nstye bağladı ve sancı çıktı. Doktorumuz erken doğum riski deyince seninle nasıl konuştuğumu hatırlıyor musun prensim. "Bekle bitanem, Lütfen kal biraz daha içimde, Sende gelmek istiyosun ama şimdi değil meleğim "diye az mı dil döktüm sana. Sana sağ salim kavuşabilmek için hastanede yatmam gerekti. Serumlarla iğnelerle durdular sancımı. Doktorum istersen eve git, evde dinlen deyince, itiraz ettim. isterse bir yıl yatmam gerekse bile burda kalacağım, yeterki senin o mis gibi kokunu duyayım diye orda kaldım bitanem.
Doğuma bir hafta kala eve geldik. 36. haftanın sonunda alacaklardı seni içimden.. hooop kucağıma düşüverektin. 23 Kasım sabahı hastaneye doğru yola çıktık. Sezeryan olacaktım. Baban da bende çok heyecanlıydık kuzum. Yolda giderken boğazıma bişe düğümlendi, artı bi de karın ağrısı eklendi buna. ama bilirsin bitanem.ben kimsenin yanında ağlayamam ki. Hormonlara bile yenilmeyip dokuz ay boyunca tuttum kendimi.Hastaneye geldiğimizde dokuz ay boyunca ertelediğim içimdeki seli boşaltacağımı anladım bitanem.. eee kolay değil, sen geliyosun bebeğim. O bu şu değil ki, sen...canımda ki can... Hemşire geldi ve hazırlıklar başladı. önlüğümü giydim ameliyathaneye gitmek için asansöre bindim. Babanla vedalaştım sonra. Hani şu senin "gözyaşı mı o da ne, erkek adam ağlar mı" modunda ki baban var ya, yaşlı gözlerini saklamayı beceremedi benden. Ameliyathane yalnızdım. baban da yoktu, anneannen de. Son kez elimi karnıma koydum, kapattım gözlerimi.son kez hissettim o kucucuk tekmeciğini. Belki de en çok bunu özleyeceğim, gelmeden önce senden kalan hatıra olarak. Bi anda uyumuşum kuzum. Gözlerimi açtığımda ağzımdan çıkan ilk sözcükler senin nerde ve nasıl olduğundu. Seni bekliyor odanda dediler. Ve işte o an. Küçücük bişeyin içinde yatıyosun ölece. masum, günahsız tertemiz. Kucağıma verdiler seni.Aman Allahım, o ne güzel bi koku gülü bile kıskandırır, o ne güzel bi ten, pamuklara inat.... Gözlerime baktın. "Anne bundan sonra sana emanetim, bırakma beni dercesine. Söz verdim gözlerimle sana. Annemin "Anne olunca anlarsın" sözüne güler geçerdim kuzum. Ama daha ilk saniyede anladım ne kadar yüce bi duygu olduğunu. Ara sıra sendeliyeceksin kuzum hayatta, ama düşmekten korkma oldu mu. Her zaman ve her yerde ellerim ellerini hazır bekler kaldırmak için... Korkma, yaklaş annene....