- 3 Şubat 2010
- 11.305
- 5.505
Bu yemek detayı kıskandırma amaçlı mı yazıldı
Bende yemek yemeğe üşenmek istiyorum , gerçi yalnız yaşamıyorum ama her şekilde üşenmek istiyorum .
Bir süre sonra alışır ve rutine bağlarsın .
Senin derdin yalniz kalmak degil yemek yiyememek.
Koskoca insansiniz ablaniz gidince acliktan olmezsiniz heralde.
Bu yasta acliktan olurseniz de dogal seleksiyon olur
bence ablan adına mutlu ol yemek nasıl yapıcam derdine düşmüş gibisin.. kusura bakma canım ama hayat bu herkes yanlız ..yemek bhulamayan insanlar var ki sen olan şeyi nasıl önüme koyucam derdindesin!!!Merhaba Güzel Kadınlar,
Hemen uzatmadan konuya girmek istiyorum.
Ablamla birlikte yaşıyoruz. Abim yurt dışında.
Annem ve babam emekli oldukları için 3 yıl önce ege kıyılarına yerleştiler ve orada yaşıyorlar.
Arada bir abimin yanına gidiyorlar 2 haftalığına, bazen de bizim yanımıza geliyorlar ama maximum 2 hafta kalıyorlar...
Benim sorunum Nisan ayında ablam evlenecek. Evlendikten sonra ben yapayalnız olacağım.
Bu durum beni aşırı derece de üzüyor. Ve zaman da o kadar hızlı geçiyor ki... Bakınız Eylül ayı geldi ... :/
Özel sektörde tasarımcıyım, işlerim yoğun oluyor ve geç vakitlerde evde oluyorum.
Saat 8 de evde olsam ben biraz tembel bir insanım yemek işini nasıl halledeceğim ? Hele yalnızken benim canım yemek yemek bile istemiyor.
Ablam iş için bazen seyahat etmek zorunda oluyor yada tatile çıktığı zamanlar, ben yalnız kaldığımda ablam eve döndüğünde 2 kilo kaybetmiş oluyorum. Zaten zayıf bir insanım 49 kiloyum iyice iskelete dönüyorum.
Hayatımda kimse yok biri olsa en azından bazı akşamlar birlikte yemek yerdik vs....
Eeee arkadaşlara git diyeceksiniz. En yakın arkadaşlarımın çoğu avrupa yakasında yaşıyorlar. Ben zaten diğer yakadayım o tarafa geçene kadar akşam saat bilmem kaç olur.... Her akşam böyle arkadaşlar ile de görüşemeyiz.
Oturduğumuz yer güvenli ondan korkum yok ama başka korkular oluştu :
Hem yalnızım hemde yalnız kaldığımda sağlığım dan da olacağım iyi beslenmeyeceğim için.
Yalnız yaşayan kadınlar siz nasıl yapıyorsunuz ?
bana imkansız geliyorYemek konusunda akşamları kendinizi nasıl motive ediyorsunuz ?
Başka korkular da oluştu bende bir ömür böyle yalnız kalırsam ? o zaman ne yapacağım
Bir çok arkadaşım "ayhh senin yerinde olmak çok isterdim" vsvs gibilerinden cümleler sarfediyorlar çünkü hayatları boyunca hiç yalnız kalmamışlar.
Kapı yı açtığınızda tek bir sessin olmaması.
Yalnız kendi kendinize sohbet ediyorsunuz.
Yalnız film seyretmek... yalnız yemek pişirmek... yalnız alışveriş yapmak... yalnız balkon keyfi yapmak... yalnız yemek yemek. Bu o kadar zor ki. İnsanı gerçek anlamda bunalıma ve depresyona sokuyor yalnızlık.
Nisan ayından sonra bana ne olacak bilmiyorum, bilmek te istemiyorum.
KORKUYORUM
sağlığını bu kadar düşünüp ne yapıcam ben diye endişeleniyorsan bir zahmet çaba gösterip yemek yaparsın herhalde
Benim içinde yemek yemek hayatta en çok zevk aldığım şeylerden biri.3-5 gün dişimden yiyemedim geçen hayata küstüm resmen.çok mutsuz oldum.yemek yerken resmen mutluluk hormonu salgılıyorumAaa ben senden hiç böyle bir konu beklemezdim, şaşırdım.
Uzun yıllar yalnız yaşamış ve yemek yemesi problemli olan bir kadın olarak hiç kafana takma diyorum. Yalnız yaşamak güzeldir, arada delirip eşyalarla sohbet etsen de yemek yapmaya falan üşensen de güzeldir.
Ben de yalnızken pek yemek yiyemem, hatta yanımda biri varken de yiyemem. Yemek yemek benim için yaşamak için mecburen yapmamız gereken bir şey. Yalnızken genelde kolay şeyler yapardım. Makarna, tost çeşitleri(özellikle ton bakıklı), salata, kahvaltılık falan şeklinde besleniyordum.
Eğer maddi durumun kaldıracaksa bir yardımcı abla bul. Haftada bir gelip hem temzliği yapsın hem bir iki tencere yemek yapıp bıraksın.
Yemem diye korkma, acıkınca yiyeceksin nasıl olsa.
Benim içinde yemek yemek hayatta en çok zevk aldığım şeylerden biri.3-5 gün dişimden yiyemedim geçen hayata küstüm resmen.çok mutsuz oldum.yemek yerken resmen mutluluk hormonu salgılıyorum
Merhaba Güzel Kadınlar,
Hemen uzatmadan konuya girmek istiyorum.
Ablamla birlikte yaşıyoruz. Abim yurt dışında.
Annem ve babam emekli oldukları için 3 yıl önce ege kıyılarına yerleştiler ve orada yaşıyorlar.
Arada bir abimin yanına gidiyorlar 2 haftalığına, bazen de bizim yanımıza geliyorlar ama maximum 2 hafta kalıyorlar...
Benim sorunum Nisan ayında ablam evlenecek. Evlendikten sonra ben yapayalnız olacağım.
Bu durum beni aşırı derece de üzüyor. Ve zaman da o kadar hızlı geçiyor ki... Bakınız Eylül ayı geldi ... :/
Özel sektörde tasarımcıyım, işlerim yoğun oluyor ve geç vakitlerde evde oluyorum.
Saat 8 de evde olsam ben biraz tembel bir insanım yemek işini nasıl halledeceğim ? Hele yalnızken benim canım yemek yemek bile istemiyor.
Ablam iş için bazen seyahat etmek zorunda oluyor yada tatile çıktığı zamanlar, ben yalnız kaldığımda ablam eve döndüğünde 2 kilo kaybetmiş oluyorum. Zaten zayıf bir insanım 49 kiloyum iyice iskelete dönüyorum.
Hayatımda kimse yok biri olsa en azından bazı akşamlar birlikte yemek yerdik vs....
Eeee arkadaşlara git diyeceksiniz. En yakın arkadaşlarımın çoğu avrupa yakasında yaşıyorlar. Ben zaten diğer yakadayım o tarafa geçene kadar akşam saat bilmem kaç olur.... Her akşam böyle arkadaşlar ile de görüşemeyiz.
Oturduğumuz yer güvenli ondan korkum yok ama başka korkular oluştu :
Hem yalnızım hemde yalnız kaldığımda sağlığım dan da olacağım iyi beslenmeyeceğim için.
Yalnız yaşayan kadınlar siz nasıl yapıyorsunuz ?
bana imkansız geliyorYemek konusunda akşamları kendinizi nasıl motive ediyorsunuz ?
Başka korkular da oluştu bende bir ömür böyle yalnız kalırsam ? o zaman ne yapacağım
Bir çok arkadaşım "ayhh senin yerinde olmak çok isterdim" vsvs gibilerinden cümleler sarfediyorlar çünkü hayatları boyunca hiç yalnız kalmamışlar.
Kapı yı açtığınızda tek bir sessin olmaması.
Yalnız kendi kendinize sohbet ediyorsunuz.
Yalnız film seyretmek... yalnız yemek pişirmek... yalnız alışveriş yapmak... yalnız balkon keyfi yapmak... yalnız yemek yemek. Bu o kadar zor ki. İnsanı gerçek anlamda bunalıma ve depresyona sokuyor yalnızlık.
Nisan ayından sonra bana ne olacak bilmiyorum, bilmek te istemiyorum.
KORKUYORUM