Merhaba Güzel Kadınlar,
Hemen uzatmadan konuya girmek istiyorum.
Ablamla birlikte yaşıyoruz. Abim yurt dışında.
Annem ve babam emekli oldukları için 3 yıl önce ege kıyılarına yerleştiler ve orada yaşıyorlar.
Arada bir abimin yanına gidiyorlar 2 haftalığına, bazen de bizim yanımıza geliyorlar ama maximum 2 hafta kalıyorlar...
Benim sorunum Nisan ayında ablam evlenecek. Evlendikten sonra ben yapayalnız olacağım.
Bu durum beni aşırı derece de üzüyor. Ve zaman da o kadar hızlı geçiyor ki... Bakınız Eylül ayı geldi ... :/
Özel sektörde tasarımcıyım, işlerim yoğun oluyor ve geç vakitlerde evde oluyorum.
Saat 8 de evde olsam ben biraz tembel bir insanım yemek işini nasıl halledeceğim ? Hele yalnızken benim canım yemek yemek bile istemiyor.
Ablam iş için bazen seyahat etmek zorunda oluyor yada tatile çıktığı zamanlar, ben yalnız kaldığımda ablam eve döndüğünde 2 kilo kaybetmiş oluyorum. Zaten zayıf bir insanım 49 kiloyum iyice iskelete dönüyorum.
Hayatımda kimse yok biri olsa en azından bazı akşamlar birlikte yemek yerdik vs....
Eeee arkadaşlara git diyeceksiniz. En yakın arkadaşlarımın çoğu avrupa yakasında yaşıyorlar. Ben zaten diğer yakadayım o tarafa geçene kadar akşam saat bilmem kaç olur.... Her akşam böyle arkadaşlar ile de görüşemeyiz.
Oturduğumuz yer güvenli ondan korkum yok ama başka korkular oluştu :
Hem yalnızım hemde yalnız kaldığımda sağlığım dan da olacağım iyi beslenmeyeceğim için.
Yalnız yaşayan kadınlar siz nasıl yapıyorsunuz ?
bana imkansız geliyor Yemek konusunda akşamları kendinizi nasıl motive ediyorsunuz ?
Başka korkular da oluştu bende bir ömür böyle yalnız kalırsam ? o zaman ne yapacağım
Bir çok arkadaşım "ayhh senin yerinde olmak çok isterdim" vsvs gibilerinden cümleler sarfediyorlar çünkü hayatları boyunca hiç yalnız kalmamışlar.
Kapı yı açtığınızda tek bir sessin olmaması.
Yalnız kendi kendinize sohbet ediyorsunuz.
Yalnız film seyretmek... yalnız yemek pişirmek... yalnız alışveriş yapmak... yalnız balkon keyfi yapmak... yalnız yemek yemek. Bu o kadar zor ki. İnsanı gerçek anlamda bunalıma ve depresyona sokuyor yalnızlık.
Nisan ayından sonra bana ne olacak bilmiyorum, bilmek te istemiyorum.
KORKUYORUM
Hemen uzatmadan konuya girmek istiyorum.
Ablamla birlikte yaşıyoruz. Abim yurt dışında.
Annem ve babam emekli oldukları için 3 yıl önce ege kıyılarına yerleştiler ve orada yaşıyorlar.
Arada bir abimin yanına gidiyorlar 2 haftalığına, bazen de bizim yanımıza geliyorlar ama maximum 2 hafta kalıyorlar...
Benim sorunum Nisan ayında ablam evlenecek. Evlendikten sonra ben yapayalnız olacağım.
Bu durum beni aşırı derece de üzüyor. Ve zaman da o kadar hızlı geçiyor ki... Bakınız Eylül ayı geldi ... :/
Özel sektörde tasarımcıyım, işlerim yoğun oluyor ve geç vakitlerde evde oluyorum.
Saat 8 de evde olsam ben biraz tembel bir insanım yemek işini nasıl halledeceğim ? Hele yalnızken benim canım yemek yemek bile istemiyor.
Ablam iş için bazen seyahat etmek zorunda oluyor yada tatile çıktığı zamanlar, ben yalnız kaldığımda ablam eve döndüğünde 2 kilo kaybetmiş oluyorum. Zaten zayıf bir insanım 49 kiloyum iyice iskelete dönüyorum.
Hayatımda kimse yok biri olsa en azından bazı akşamlar birlikte yemek yerdik vs....
Eeee arkadaşlara git diyeceksiniz. En yakın arkadaşlarımın çoğu avrupa yakasında yaşıyorlar. Ben zaten diğer yakadayım o tarafa geçene kadar akşam saat bilmem kaç olur.... Her akşam böyle arkadaşlar ile de görüşemeyiz.
Oturduğumuz yer güvenli ondan korkum yok ama başka korkular oluştu :
Hem yalnızım hemde yalnız kaldığımda sağlığım dan da olacağım iyi beslenmeyeceğim için.
Yalnız yaşayan kadınlar siz nasıl yapıyorsunuz ?
bana imkansız geliyor
Yemek konusunda akşamları kendinizi nasıl motive ediyorsunuz ?Başka korkular da oluştu bende bir ömür böyle yalnız kalırsam ? o zaman ne yapacağım
Bir çok arkadaşım "ayhh senin yerinde olmak çok isterdim" vsvs gibilerinden cümleler sarfediyorlar çünkü hayatları boyunca hiç yalnız kalmamışlar.
Kapı yı açtığınızda tek bir sessin olmaması.
Yalnız kendi kendinize sohbet ediyorsunuz.
Yalnız film seyretmek... yalnız yemek pişirmek... yalnız alışveriş yapmak... yalnız balkon keyfi yapmak... yalnız yemek yemek. Bu o kadar zor ki. İnsanı gerçek anlamda bunalıma ve depresyona sokuyor yalnızlık.
Nisan ayından sonra bana ne olacak bilmiyorum, bilmek te istemiyorum.
KORKUYORUM
