- 1 Ağustos 2007
- 193
- 1
- 35
Saatler ilerliyor ve ben hala yürüyorum. Yorulmadan, bıkmadan. Bıkar mı hiç insan bu tatlı yağmurda yürümekten. Seninle hasta olana kadar yürürdük,sırılsıklam olurduk hatırlar mısın? Evet biliyorum hiç unutmadın. O yürüyüş öyle güzeldi, öyle mutlu ederdi ki bizi. Hasta olacağımızı bile bile devam ederdik. Çünkü önemli olan o andı. Sırık sıklam bir kafeye girerdik,Çay söylerdik ince belli bardaklarda. İlk sen hapşırırdın, çok çabuk hasta olurdun. Gülmeye başlardık. Yine aynı şey oldu işte, yine aynı şeyi düşündük.
En büyük arzum sendin hayatta... Ve sende gittin. Herkes gibi. Biliyorum hiçbir şey o kadar kalıcı değil.En başında biliyordum. Ama bu kadar erken olmamalıydı. Oraya da beraber gitmeliydik. Biz her yere beraber giderdik.
Gittiğine üzülmüyorum.. Tabi ki üzülüyorum ama kahrolmuyorum. Çünkü mutlusun biliyorum. Benim yanımda olduğundan daha mutlusun ve hala beni çok seviyorsun. Ben hala senin kadar çok sevmeyi öğrenemedim.
ben yazdım bu yazıyı umarım begenirsiniz:çok üzgünüm:
En büyük arzum sendin hayatta... Ve sende gittin. Herkes gibi. Biliyorum hiçbir şey o kadar kalıcı değil.En başında biliyordum. Ama bu kadar erken olmamalıydı. Oraya da beraber gitmeliydik. Biz her yere beraber giderdik.
Gittiğine üzülmüyorum.. Tabi ki üzülüyorum ama kahrolmuyorum. Çünkü mutlusun biliyorum. Benim yanımda olduğundan daha mutlusun ve hala beni çok seviyorsun. Ben hala senin kadar çok sevmeyi öğrenemedim.
ben yazdım bu yazıyı umarım begenirsiniz:çok üzgünüm:
