Ya gerçekten biri beni çok severse…

Mutlu2890

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
9 Ocak 2019
2.287
1.566
133
34
Merhabalar. Hayatta pek çok konuda olgun olduğumu düşünürüm.
Kendi ayaklarımın üstünde durabilirim,arkadaşlık ilişkilerim iyidir,hayata bakış açım pozitiftir.Kendiyle meşgul olan, biriyimdir.
Ama duygusal ilişkiler konusunda çocuğum ve hala olgunlaşamadım.Terapiyle aşmaya çalışıyorum,ama oralar dipsiz bir kuyu.
Duygusal anlamda sevilmek benim için mümkün değilmiş gibi.Ya gerçekten biri beni çok severse.Ya aşık olursa…Ne yaparım ,diye düşünüyorum.
Birinin beni gerçekten sevmesi ,beni ona borçlu hissettirir gibi geliyor,ya da beni sevecek olan kişinin çok kusurlu olması lazım.Bana yanlış yapması lazım gibi katı bir inanç var.

Bunları yazarken ağlıyorum,kendimle yüzleştikçe bu saçma sapan ama içime yerleşmiş olan bu düşüncelere bana acı veriyor.”Nasıl böyle düşünürsün?Sen sevilmeye layıksın?”diyerek kendimi teskin ediyorum ama bu benzinsiz bir arabaya gaz vermek gibi.

Evet arkadaşlar,ya bir beni bir gün çok severse…Ona borçlu hissetmeden kendimi sevilmeye izin verebilecek miyim?Bu mümkün müdür?
 
Merhabalar. Hayatta pek çok konuda olgun olduğumu düşünürüm.
Kendi ayaklarımın üstünde durabilirim,arkadaşlık ilişkilerim iyidir,hayata bakış açım pozitiftir.Kendiyle meşgul olan, biriyimdir.
Ama duygusal ilişkiler konusunda çocuğum ve hala olgunlaşamadım.Terapiyle aşmaya çalışıyorum,ama oralar dipsiz bir kuyu.
Duygusal anlamda sevilmek benim için mümkün değilmiş gibi.Ya gerçekten biri beni çok severse.Ya aşık olursa…Ne yaparım ,diye düşünüyorum.
Birinin beni gerçekten sevmesi ,beni ona borçlu hissettirir gibi geliyor,ya da beni sevecek olan kişinin çok kusurlu olması lazım.Bana yanlış yapması lazım gibi katı bir inanç var.

Bunları yazarken ağlıyorum,kendimle yüzleştikçe bu saçma sapan ama içime yerleşmiş olan bu düşüncelere bana acı veriyor.”Nasıl böyle düşünürsün?Sen sevilmeye layıksın?”diyerek kendimi teskin ediyorum ama bu benzinsiz bir arabaya gaz vermek gibi.

Evet arkadaşlar,ya bir beni bir gün çok severse…Ona borçlu hissetmeden kendimi sevilmeye izin verebilecek miyim?Bu mümkün müdür?
Birgün birisi sizi gerçekten severse sevginin böyle hesap kitap işi olmadığını anlarsınız. 😊 hem olmamış bir şeyin çözümünü düşünmek çok mantıklı gelmedi bana. Günün tadını çıkarın derim.
 
Anneniz babanız kardeşleriniz yok mu onlar sizi koşulsuz sevmiyor mu acaba? neden böyle hissediyorsunuz bilmiyorum koşulsuz sevgi görmediğiniz için mi diye aklımdan geçti ama tabii ki ben psikolog değilim. Bunun için terapi de alıyorum demişsiniz umarım iyi gelir.
Bunun dışında da sizin sevdiğiniz biri, en azından bir kişi vardır bu hayatta bir arkadaş bir yakın. Siz onu koşullu mu seviyorsunuz veya o sevdiginiz kişi size borçlu mu bu bakış açısı ile?
 
Merhabalar. Hayatta pek çok konuda olgun olduğumu düşünürüm.
Kendi ayaklarımın üstünde durabilirim,arkadaşlık ilişkilerim iyidir,hayata bakış açım pozitiftir.Kendiyle meşgul olan, biriyimdir.
Ama duygusal ilişkiler konusunda çocuğum ve hala olgunlaşamadım.Terapiyle aşmaya çalışıyorum,ama oralar dipsiz bir kuyu.
Duygusal anlamda sevilmek benim için mümkün değilmiş gibi.Ya gerçekten biri beni çok severse.Ya aşık olursa…Ne yaparım ,diye düşünüyorum.
Birinin beni gerçekten sevmesi ,beni ona borçlu hissettirir gibi geliyor,ya da beni sevecek olan kişinin çok kusurlu olması lazım.Bana yanlış yapması lazım gibi katı bir inanç var.

Bunları yazarken ağlıyorum,kendimle yüzleştikçe bu saçma sapan ama içime yerleşmiş olan bu düşüncelere bana acı veriyor.”Nasıl böyle düşünürsün?Sen sevilmeye layıksın?”diyerek kendimi teskin ediyorum ama bu benzinsiz bir arabaya gaz vermek gibi.

Evet arkadaşlar,ya bir beni bir gün çok severse…Ona borçlu hissetmeden kendimi sevilmeye izin verebilecek miyim?Bu mümkün müdür?
Çok boş kaldınız heralde bugün. Bi diğer konuyu konuşsaydık önce. Sakin…
 
Anneniz babanız kardeşleriniz yok mu onlar sizi koşulsuz sevmiyor mu acaba? neden böyle hissediyorsunuz bilmiyorum koşulsuz sevgi görmediğiniz için mi diye aklımdan geçti ama tabii ki ben psikolog değilim. Bunun için terapi de alıyorum demişsiniz umarım iyi gelir.
Bunun dışında da sizin sevdiğiniz biri, en azından bir kişi vardır bu hayatta bir arkadaş bir yakın. Siz onu koşullu mu seviyorsunuz veya o sevdiginiz kişi size borçlu mu bu bakış açısı ile?
Hayatıma giren herkesin beni koşullu sevdiğini düşündüm.Koşulsuz sevildiğime hiç inanmadım.Arkadaşlarımın bile.

Ailem de dahil olmak üzere.
 
Hayatıma giren herkesin beni koşullu sevdiğini düşündüm.Koşulsuz sevildiğime hiç inanmadım.Arkadaşlarımın bile.

Ailem de dahil olmak üzere.

Yeri geliyor anne bile evladini kendi istedigi gibi olursa seviyor. :))) Koşulsuz diye bir sey yok ama bu demek degil ki sevilmek icin kendinizi paralamaniz lazim.
Sizi sevecek olan kişi, sizde yani dogal halinizde kendisi icin bir seyler bulacak ve sevecek zaten.
Ne bicim anlattim bilmiyorum😄
 
Yeri geliyor anne bile evladini kendi istedigi gibi olursa seviyor. :))) Koşulsuz diye bir sey yok ama bu demek degil ki sevilmek icin kendinizi paralamaniz lazim.
Sizi sevecek olan kişi, sizde yani dogal halinizde kendisi icin bir seyler bulacak ve sevecek zaten.
Ne bicim anlattim bilmiyorum😄
İşte biri beni benim bildiğimin dışında severse …İçimde yıllardır baş etmeye çalıştığım bir suçluluk var.Onunla başetmeye çalışıyorum.
 
Peki sence sevilesi biri misin ?
Kendini seviyor musun ?
Kendinle baş başayken eğleniyor musun ?
Başkası olsaydın kendinle arkadaş / sevgili olmak ister miydin ?
Bence bi kağıt kalem al ve tek tek kendinde hoşlandığın, taktir ettiğin şeyleri yaz.

Ben de eskiden kendimi sevmezdim. Sevilmeye de layık olmadığımı düşünürdüm çoğu zaman.
Çok da sevildim, sevilmişim daha doğrusu, bunu geriye dönüp baktığımda daha iyi görüyorum ama bi şekilde sabote etmişim veya yetinmemişim aldığım sevgiyle. Çünkü neden ? Aslında kendimi sevmeyi bilmemişim.

Kendini sevmek kendinle derin bir bağ kurmak, kendini tanımak, olumlu olumsuz tüm yönlerinle, zayıflıklıklarınla ve güçlü yönlerinle kendini kabul etmek ve kendine şefkatle yaklaşmak demek bence.
Bu da iç dünyana çekilerek üzerinde çalışarak geliştirebileceğin bi beceri.
Çocukken bakım verenlerimiz tarafından koşulsuz sevilip kabul edilmediysek telafisi ne yazık ki bize düşüyor.
Bu arada ailelerimizin bile bizi koşulsuz sevemeyeceği yönünde yorumlar olmuş ama ilk çocuklukta bakım verenlerimiz tarafından koşulsuz sevilmek büyük nimet ve gereklilik bana göre.
 
bu cok korkunc bir dusunce. Terapide bahsettiniz mi, aşamamanizij sebebi nedir acaba?
Terapiden sonra bu hafta düşündürdü bu konu beni.Ben ne zaman biriyle buluşsam bu kaygıları yaşadığımı fark ettim.

O kişi İyi de olsa kötü de olsa zihnim hep bahaneler üretiyor.Kötüyse ne ala,iyiyse benim sıkıntı,çünkü bahane yok.
Terapistim koşullu sevildiğimi ve neredeyse babasız büyüdüğümü söylemişti daha önceki seanslarımızda.
 
Terapiden sonra bu hafta düşündürdü bu konu beni.Ben ne zaman biriyle buluşsam bu kaygıları yaşadığımı fark ettim.

O kişi İyi de olsa kötü de olsa zihnim hep bahaneler üretiyor.Kötüyse ne ala,iyiyse benim sıkıntı,çünkü bahane yok.
Terapistim koşullu sevildiğimi ve neredeyse babasız büyüdüğümü söylemişti daha önceki seanslarımızda.
e daha yeni demek ki
cozulmedi diye dusunmeyin, adim adim - asama asama çözülür. kolay mi 30 yılın problemi 3 seansta çözülsün.
bence hic ihmal etme. yoksa mal mal insanlari cekersin hayatina, her sey daha kotu olur senin icin
 
Peki sence sevilesi biri misin ?
Kendini seviyor musun ?
Kendinle baş başayken eğleniyor musun ?
Başkası olsaydın kendinle arkadaş / sevgili olmak ister miydin ?
Bence bi kağıt kalem al ve tek tek kendinde hoşlandığın, taktir ettiğin şeyleri yaz.

Ben de eskiden kendimi sevmezdim. Sevilmeye de layık olmadığımı düşünürdüm çoğu zaman.
Çok da sevildim, sevilmişim daha doğrusu, bunu geriye dönüp baktığımda daha iyi görüyorum ama bi şekilde sabote etmişim veya yetinmemişim aldığım sevgiyle. Çünkü neden ? Aslında kendimi sevmeyi bilmemişim.

Kendini sevmek kendinle derin bir bağ kurmak, kendini tanımak, olumlu olumsuz tüm yönlerinle, zayıflıklıklarınla ve güçlü yönlerinle kendini kabul etmek ve kendine şefkatle yaklaşmak demek bence.
Bu da iç dünyana çekilerek üzerinde çalışarak geliştirebileceğin bi beceri.
Çocukken bakım verenlerimiz tarafından koşulsuz sevilip kabul edilmediysek telafisi ne yazık ki bize düşüyor.
Bu arada ailelerimizin bile bizi koşulsuz sevemeyeceği yönünde yorumlar olmuş ama ilk çocuklukta bakım verenlerimiz tarafından koşulsuz sevilmek büyük nimet ve gereklilik bana göre.
Kendimi sevdiğimi düşünüyordum ama değilmiş.
Kendimle vakit geçirmeyi severim.İnsanlar tarafından değer görür,ve saygı duyulurum.
İşimi seve seve yapar,en fırlama öğrenci ve en sorunlu veliyle bile sağlıklı iletişim kurarım.
Ama romantik ilişkide yokum.
Devlet bile yönetmek daha kolay bir ilişlkide olmaktan benim için.
 
e daha yeni demek ki
cozulmedi diye dusunmeyin, adim adim - asama asama çözülür. kolay mi 30 yılın problemi 3 seansta çözülsün.
bence hic ihmal etme. yoksa mal mal insanlari cekersin hayatina, her sey daha kotu olur senin icin
Valla bir senede çok yol katettim.
Romantik ilişkide düzelemedim hala.En zor kısımdayım.Çok acı çektiriyor bu kısım bana.
 
Valla bir senede çok yol katettim.
Romantik ilişkide düzelemedim hala.En zor kısımdayım.Çok acı çektiriyor bu kısım bana.
tamam her sey zamanla, aşama aşama.
nasil diger konularda yol ettiysen bu konuya yeni sira gelmis. bu konuda da yol kat edeceksin. umudunu kaybetme, kendini de negatif etkileme.
tabii ki sen de sevilmeye layiksin - hem de ennnn guzel adamlar tarafindan. neden kötüsü seni bulsu ki
 
tamam her sey zamanla, aşama aşama.
nasil diger konularda yol ettiysen bu konuya yeni sira gelmis. bu konuda da yol kat edeceksin. umudunu kaybetme, kendini de negatif etkileme.
tabii ki sen de sevilmeye layiksin - hem de ennnn guzel adamlar tarafindan. neden kötüsü seni bulsu ki
35 olacağım,25 yaşımda fark ettim,zamanla geçer doğru insan çıkınca dedim.Baktım geçmek bilmiyor.Bir de anksiyete başlayınca destek almaya karar verdim.Keşke zamanında alsaymışım.Sevmek ve sevilmek için çok zaman kaybettim.
Çok üzgünüm çok.
 
Merhaba , ben de sizin gibiyim..
Sanırım biz saglikli bur ailede büyümedik..benim annem babamla hiç mutlu olmadı.kendini sevmeyen bir kadındı. Ama bana ve kardeşime çok iyi anne baba olmaya çalıştılar.hep kardeşim ve benim geleceğim için yatırım yaptılar eğitim hayatımız, sosyal hayatımız icij uğraştılar ama birbirlerine göre eşler olmadiklari için ikisi de kari koca olarak mutsuzdu

Ama bu süreçte ben bunların acısını annemden çektim kendisini sevmediği için beni de sevdiğini hissettiremedi. Bana pahalı hediyeler, süslü elbiseler hatta bu devirde ev aldi ,ama hiç bir zaman yeterli olduğumu hissedemedim. Hep aşağıladi, kıyasladi, beğenmedi. Onu suclamiyorum zira o da kendini sevmiyor. Ama ben ailedeki herkesi sahipleniyorum ve sevgi göstermeye aslında hepimizi İYİLEŞTİRMEYE çalışıyorum.

Lutfen aile ilişkilerinizi sorgulayin. Hesey ailede başlıyor. Belki aynı sorunlar değildir ama muhakkak normal olmayan şeyler vardır.sorunu bulun. Yardım alın.
Kendinizi svemeye başlayın.
Bakın bu hemen olacak birsey dshil ve insani TUKETEN bir dert!

Mesela ben kendimi hep çirkin bulurdum.sanurdim ki baskalari benden daha guzel.. isin dogrusu fotograflara bakinca , etrafında çakallar döndükçe, gercek oyle degilmis anliyorsun. Mesela hep kuzenimi kiskandim onu daha gyzel saniyordum. Cunku akrabalarin hepsi onu over ,beni ve annemi ise asagilardi. universite sınavında derece yaptım, çok para kazanıyorum. Kuzenim üniversite sınavını kazanamdi ,parayla üniversitede okudu , ikimizi kıyas ederler. ( bu arada özelde okumak kötü bir şey değil, aksine belki daha kaliteli eğitim ben insanların kiyas yaptığını anlatmaya calisiyorum) beni ve onu kiyasladilar .Beni hep asagiladilar. Sanki ben acizmisim gibi.. Ben bir başarı gösterdiğimde altında bir torpil aranırdi. Aynu mesleği yapacağımız anlaşıldığında beni aşağılayıp onu yüceltmeye basladilar.ben derece yapmistim ,o sonavlari bile kazanamamisti, normalde yök kazandigi okula denklik bile vermedi ,ama meslektas sayiyorlar bizi.oysaki normal olan iki genç kızı da tebrik etmek ,güzel dileklerde bulunmaktır.ins o da mesleğini yapar. Onun da çok güzel başarıları olsun.. normal olan bunu istemektedir. Ama öyle yapmadılar. Aynı şeyi yıllarca anneme de yaptılar. Çünkü bIZ KENDINI SEVMEYEN IKI KADINDIK!! DOLAYISIYLA BIZI DE ASAGILAMAK KOLAYDI

Yıllarca uğraştım kendimi sevmek için..Ve sonra anladım ki ben aslında çok güzel bir kızmisim.. kendi değerimi bilmediğim için pek tabi kimse de benim değerimi bilmedi. Kendi zekamı, yeteneklerimi kucumsemis, hep başkalarini kendimden ustun görmüşüm.. Aslında daha zeki olan donanımlı olan benmişim..kendimi sevmeyi öğrendikçe,iyileşmeye başladıkça anneme de yardımcı olmaya başladım.. simdi hayatıma daha doğru insanları çekiyorum..

Ins sabreder ve sonuna kadar okursunuz..
Bakin hepimiz değerliyiz ve özeliz bu hayatta..hepimiz ozel yeteneklerle geliyoruz.. ama kendimizi sevmediğimiz durumda potansiyelimizi yaşayamıyoruz.. Ve maalesef etrafımızda karaktersiz insanlar varsa bizi aşağıya çekebiliyor. Saygısız ve kaba davranarak bizi kullanabiliyor. Erkekler de yapabilir bunu dostlarınız da.. o yuzden gerçekten sevilmeyi değil, önce kendimizi gercekten sevmeliyiz..

Kendinizi sevmezseniz ömür boyu mutlu olursunuz.ustelik bir kuğu olmanıza rağmen etrafınızdaki ördekler, sizi bir ördek olduğunuza inandirirlar. .Kendinizi çirkin bir ördek yavrusu sanarak ölebilirsiniz. Potansiyelinizi yaşayın, dolu dolu yaşayın bu hayatı.. bırakın kimse sevmezse sevmesin sizi.. Bir kere geliyoruz bu hayata , mutlu bir şekilde dolduralım vademizi
 
Merhaba , ben de sizin gibiyim..
Sanırım biz saglikli bur ailede büyümedik..benim annem babamla hiç mutlu olmadı.kendini sevmeyen bir kadındı. Ama bana ve kardeşime çok iyi anne baba olmaya çalıştılar.hep kardeşim ve benim geleceğim için yatırım yaptılar eğitim hayatımız, sosyal hayatımız icij uğraştılar ama birbirlerine göre eşler olmadiklari için ikisi de kari koca olarak mutsuzdu

Ama bu süreçte ben bunların acısını annemden çektim kendisini sevmediği için beni de sevdiğini hissettiremedi. Bana pahalı hediyeler, süslü elbiseler hatta bu devirde ev aldi ,ama hiç bir zaman yeterli olduğumu hissedemedim. Hep aşağıladi, kıyasladi, beğenmedi. Onu suclamiyorum zira o da kendini sevmiyor. Ama ben ailedeki herkesi sahipleniyorum ve sevgi göstermeye aslında hepimizi İYİLEŞTİRMEYE çalışıyorum.

Lutfen aile ilişkilerinizi sorgulayin. Hesey ailede başlıyor. Belki aynı sorunlar değildir ama muhakkak normal olmayan şeyler vardır.sorunu bulun. Yardım alın.
Kendinizi svemeye başlayın.
Bakın bu hemen olacak birsey dshil ve insani TUKETEN bir dert!

Mesela ben kendimi hep çirkin bulurdum.sanurdim ki baskalari benden daha guzel.. isin dogrusu fotograflara bakinca , etrafında çakallar döndükçe, gercek oyle degilmis anliyorsun. Mesela hep kuzenimi kiskandim onu daha gyzel saniyordum. Cunku akrabalarin hepsi onu over ,beni ve annemi ise asagilardi. universite sınavında derece yaptım, çok para kazanıyorum. Kuzenim üniversite sınavını kazanamdi ,parayla üniversitede okudu , ikimizi kıyas ederler. ( bu arada özelde okumak kötü bir şey değil, aksine belki daha kaliteli eğitim ben insanların kiyas yaptığını anlatmaya calisiyorum) beni ve onu kiyasladilar .Beni hep asagiladilar. Sanki ben acizmisim gibi.. Ben bir başarı gösterdiğimde altında bir torpil aranırdi. Aynu mesleği yapacağımız anlaşıldığında beni aşağılayıp onu yüceltmeye basladilar.ben derece yapmistim ,o sonavlari bile kazanamamisti, normalde yök kazandigi okula denklik bile vermedi ,ama meslektas sayiyorlar bizi.oysaki normal olan iki genç kızı da tebrik etmek ,güzel dileklerde bulunmaktır.ins o da mesleğini yapar. Onun da çok güzel başarıları olsun.. normal olan bunu istemektedir. Ama öyle yapmadılar. Aynı şeyi yıllarca anneme de yaptılar. Çünkü bIZ KENDINI SEVMEYEN IKI KADINDIK!! DOLAYISIYLA BIZI DE ASAGILAMAK KOLAYDI

Yıllarca uğraştım kendimi sevmek için..Ve sonra anladım ki ben aslında çok güzel bir kızmisim.. kendi değerimi bilmediğim için pek tabi kimse de benim değerimi bilmedi. Kendi zekamı, yeteneklerimi kucumsemis, hep başkalarini kendimden ustun görmüşüm.. Aslında daha zeki olan donanımlı olan benmişim..kendimi sevmeyi öğrendikçe,iyileşmeye başladıkça anneme de yardımcı olmaya başladım.. simdi hayatıma daha doğru insanları çekiyorum..

Ins sabreder ve sonuna kadar okursunuz..
Bakin hepimiz değerliyiz ve özeliz bu hayatta..hepimiz ozel yeteneklerle geliyoruz.. ama kendimizi sevmediğimiz durumda potansiyelimizi yaşayamıyoruz.. Ve maalesef etrafımızda karaktersiz insanlar varsa bizi aşağıya çekebiliyor. Saygısız ve kaba davranarak bizi kullanabiliyor. Erkekler de yapabilir bunu dostlarınız da.. o yuzden gerçekten sevilmeyi değil, önce kendimizi gercekten sevmeliyiz..

Kendinizi sevmezseniz ömür boyu mutlu olursunuz.ustelik bir kuğu olmanıza rağmen etrafınızdaki ördekler, sizi bir ördek olduğunuza inandirirlar. .Kendinizi çirkin bir ördek yavrusu sanarak ölebilirsiniz. Potansiyelinizi yaşayın, dolu dolu yaşayın bu hayatı.. bırakın kimse sevmezse sevmesin sizi.. Bir kere geliyoruz bu hayata , mutlu bir şekilde dolduralım vademizi
Yazınızı sonuna kadar okudum,benzer şeyler yaşamışız,el iyi biz kötü.
Neyin ne olduğunu bilmekten öte kendimizi inandırmak da gerek.Bunun için çabalıyorum.
Teşekkür ederim.
 
Kendimi sevdiğimi düşünüyordum ama değilmiş.
Kendimle vakit geçirmeyi severim.İnsanlar tarafından değer görür,ve saygı duyulurum.
İşimi seve seve yapar,en fırlama öğrenci ve en sorunlu veliyle bile sağlıklı iletişim kurarım.
Ama romantik ilişkide yokum.
Devlet bile yönetmek daha kolay bir ilişlkide olmaktan benim için.

Romantik bir ilişki yürütmek hiç kolay bi şey değil ki zaten.
En çıplak olduğumuz ilişki türü bu. Kendimizi en iyi tanıma fırsatı bulduğumuz alan aynı zamanda.
İngilizce biliyorsan Jillian Turecki'yi takip etmeni öneririm.
Bana çok iyi geldi.
Şu an çok sağlıklı ve güvende hissettiğim bi ilişki yaşıyorum ve ne kadar zorlandığımı anlatamam =)
Toksik ve sağlıksız ilişki bi şekilde hırgür geçiyor, içinde kayboluyorsun, asıl mesele de zaten senin sorduğun gibi sevildiğin, değer gördüğün, sağlıklı ve olgun, kendini tanıyan biriyle ilişki yürütmek.
 
Back
X