Konusu gelmişken ben de kendi tecrübelerimi paylasayım. Biri kedi 3 kızımız ile birlikte 5 kişi yaşıyoruz evde. Şunu çok rahat söyleyebilirim ki evde ihtiyaçlarını karşılamaya çalışırken en a yorulduğum canlı kedimiz. O kendi kendine bakıyor zaten benim tek yapmam gereken evi daha sık temizlemek (ki bu tüm aile içinde iyi birsey). Kapalı tuvaleti var kedimizin önünde siyah petekli bi paspası var, çıkar çıkmaz ona bastığı için kumlar fazla dagılmıyor. Ama kediyle yaşayan herkes bilir ki bir miktar kum mutlaka partilerde taşınır bir yerlere. Bunun için yakın zamanda robot süpürge edindim( okadar geç kalmışım ki bu teknolojiye
) aldığımdan beri evi supurmuyorum hergun robotu kurup gidiyorum işe geldiğimde pırıl pırıl. Neyse aşılarını ysptırıyoruz her yıl, tırnaklarını uzadıkca eşimle kesiyoruz, veterinerden hoşlanmıyor çünkü. Uzayınca kendisi de rahat edemiyor çünkü. Yılda bir kez de traş ettiriyoruz ozellikle yazın, tuyleri daha parlak oluyor ve ferahlıyor, bize de iyi oluyor tabi
Bir aylıkten beri bizimle yaşıyor, kızlarım doğacağı zaman ailelerimiz çok karşı çıktı ama asla kabul etmedik, Allah nasip ederse ömrümüzün sonuna kadar bizimle
Kızlarım 36. Haftada doğdu, prematüre sınırında yani. Titiz bir bakım gerekiyordu o zamanlar bile kimseye göndermedik onu, sadece daha dikkat ettik, zaten oda alışamadı kızlara hiç yaklaşmadı çok uzaktan izledi. Çok mu risk almış olduk bu sureçte? Ben oyle düşünmüyorum, bu konuyu hem veterinere hem kadın doğumcumuza hem cocuk doktoruna sorduk. Evden gondermeniz gerek demediler, evde iyi bakılan kuru mama ile beslenen bir kedinin tuyunun kazak tuyunden farkı yok dedi veteriner. Gecenlerde kendi dişçimde randevu alamayımca evin yakınında bi dişçiye gittim, kedimizden bahsedince hemen gonder onu, çocuklara soyle boyle yaparlarla verdi veriştirdi, 2. Randevuyu almadım kendisinden. Neyse çok uzattım, çok seviyorum onu ve hayatımıza kattığı güzellikleri. kızlarım kardeşlerini sayarken onu da sayıyor çok hoşuma gidiyor
evimin minik canı ruhuma iyi gelenim o