Haklısınız ... Karakter degismiyor.. Bir yerden patlak veriyor..Ya bir de dısardan bakıldıgında o kadar efendi , saygılı ama evın ıcinde bambaskaydı...Bizde de bosanip aradan 3 yil gectikten sonra gelmisti. Ailemi ozledim diye. Kimse degismiyormus en fazla degistim numarasi yapiyormus. Oglumun cok istemesi uzerine onu her gormeye geldiginde beraber ucumuz sinemaya, yemege falan gittik. En fazla 4 ay degismis numarasi yapabildi. 4 ay sonra fabrika ayarlarina geri donmustu.
Olmayinca oldurmanin anlami yokmus. Cok gecmis olsun. Kizinizla mutluluklar dilerim.
Su mesaj içimi acıttı ben de aynı şeyi yaşadım biliyor musunuz ? Eşim dışarıya karşı mükemmel derecede iyiydi ama bana kök söktürürdü evde ben de dedim hep benden kaynaklı sanırım diye ama bu tiplerin narsistik özellikleri onları bu şekilde olmaya itiyorHaklısınız ... Karakter degismiyor.. Bir yerden patlak veriyor..Ya bir de dısardan bakıldıgında o kadar efendi , saygılı ama evın ıcinde bambaskaydı...
Ondan da cok sorguladım ben de mi eksıklık var diye .. ama en sonunda kabullendım ne olursa olsun eger onun ki sevmekse bile ,bu sevgi bana iyi gelmiyor demek ki dedim..
Amin , çok çok tesekkür ederimmCanım çok mutlu ol inşallah kızınla ,okurken bile o naif anlatım dilinle ne kadar fedakar iyi kalpli biri oldugun anlaşılıyor
Çok tesekkür ederiöAdınıza çok sevindim. Mutlu günleriniz olsun
Ah umarım öyle olur.. Kalan ömrümüz gecen ömrümüzden daha hayırlı olur insallah..Çocuğum var boşanamam diyenlere ders olsun yazdıklarınız.. çok geçmiş olsun boşanma aşamasındaki biri olarak söyleyebileceğim umarım hayat bundan sonra çiçekler sunar yolumuza
İnşallah , çok tesekkur ederimGözünüz aydın, zararın neresınden donersenız kardır. Insallah cok mutlu olursunuz artık.
Evet ama su da gercek o da ailesinden öyle görmüs.. Baba küsmüş kızmıs anne susmus..Hatta baba aldatmıs ama anne yine de vazgecmemis , gitmemiş..Bizde babam da annem de hala birbirlerine kıyamazlar , destek olurlar .. Yani kadın - erkek olarak degil gercekten insan olarak deger verirler birbirlerine.. Benım esımde sürekli; ben bagırayım küseyim de anlasın sürekli bir cezalandırma psikolojısı vardı..Bu da benım ıcın o kadar yıpratıcıydı ki..Su mesaj içimi acıttı ben de aynı şeyi yaşadım biliyor musunuz ? Eşim dışarıya karşı mükemmel derecede iyiydi ama bana kök söktürürdü evde ben de dedim hep benden kaynaklı sanırım diye ama bu tiplerin narsistik özellikleri onları bu şekilde olmaya itiyor
Ben de cok sorguladim. Disariya herkese iyi olan bu insan bana iyi olmayinca ben de kendimde aradim tum sorunlari. Sustum olmadi. Konustum olmadi. Ic muhasebeyi cok yaptim. Ikinci defa gelip tekrar gittiginde de ayni muhasebeleri tekrar yaptim. Beni dusmani gibi goruyordu. Simdi onu gormeyince ic huzuru buldum. Gunlerce kusluk yormusti beni. Bugun neyi bahane edip kusecek kavga cikaracak diye endiselerim bitti. O eve geldiginde ev kuvuluuordu sanki. Kavga cikmasin diye kacacak delik ariyordum. Sukur hepsi bitti. Simdi kendi kavgasini kiminle veriyorsa versin. Benim kaldiracak gucum kalmadi. Cok yazik etti. Mutlu olabilirdik ama o mutlu olmamak icin elinden geleni yapti. Simdi kiminle mutlu olmak istiyorsa olsun. Geride bana kapanmayan yaralar birakti.Haklısınız ... Karakter degismiyor.. Bir yerden patlak veriyor..Ya bir de dısardan bakıldıgında o kadar efendi , saygılı ama evın ıcinde bambaskaydı...
Ondan da cok sorguladım ben de mi eksıklık var diye .. ama en sonunda kabullendım ne olursa olsun eger onun ki sevmekse bile ,bu sevgi bana iyi gelmiyor demek ki dedim..
Yazdıklarınızı o kadar icten hissettim ki.. Olsun o yaralar da kapanacak zamanla ben ınanıyorum..Ben de cok sorguladim. Disariya herkese iyi olan bu insan bana iyi olmayinca ben de kendimde aradim tum sorunlari. Sustum olmadi. Konustum olmadi. Ic muhasebeyi cok yaptim. Ikinci defa gelip tekrar gittiginde de ayni muhasebeleri tekrar yaptim. Beni dusmani gibi goruyordu. Simdi onu gormeyince ic huzuru buldum. Gunlerce kusluk yormusti beni. Bugun neyi bahane edip kusecek kavga cikaracak diye endiselerim bitti. O eve geldiginde ev kuvuluuordu sanki. Kavga cikmasin diye kacacak delik ariyordum. Sukur hepsi bitti. Simdi kendi kavgasini kiminle veriyorsa versin. Benim kaldiracak gucum kalmadi. Cok yazik etti. Mutlu olabilirdik ama o mutlu olmamak icin elinden geleni yapti. Simdi kiminle mutlu olmak istiyorsa olsun. Geride bana kapanmayan yaralar birakti.
Yaşadıklarınızı kendinize daha fazla dramatize etmeyin. Yaşanması gereken şeyler vardı, herkes bu konuda dersini aldı ve bitti diye düşünün. Zaten hastalandım diyorsunuz bu düşüncelerle kendinizi ruhsal olarak ve sağlıksal olarakta toparlayamazsınız. İlk boşanan kadın siz değilsiniz, ilk boşanmış ailede büyüyen çocuk da sizin ki olmayacak.Herkese Merhaba,
Eski actıgım konuları okudum , ilk konuyu 2016 yılında açmısım o zamandan bugüne degısen tek sey ; benim saglıgımın psikolojımin ciddi anlamda bozulması olmus.
Ben buraya konu actıgımda , bir cok uyenin degerli yorumları oldu.. Ancak ; bana eger böyle giderse hasta olacaksınız diyen kendını kurtarmalısın dıyenler gercekten cok haklıymıs.
Kac senedır psikiyatr ilaçları kullanıyorum , üstüne bir de beynıme pıhtı attı ,kalıcı bir hasar bırakmadı cok şükür ama artık kan sulandırıcılarla toplam her gün 7 ilacla devam edıyorum hayatıma.
Herseyı ıcımde yasadım, aileme yansıtmayayım , eşimi sinirlendırmeyeyım bana küsmesin , cocugum etkılenmesın , anne babayla büyüsün derken kendıme en büyük zararı verdim...
Zor oldu ama sonunda toparlandım .. gittim davayı actım ve hemen 2 güne tarih verildi.. 8 Mart Kadınlar Gününde bosandım.. Belki bu da hayatın bana bir mesajıdır
Olur da benım gibi herseyı ıcınde yasamaya calısan , bagırmayan küfredemeyen karsısında ki kişi duvarları yumrukladıgında , çıglık cıglıga size bagırdıgında susan , karsıdakinin tavrını görmezden gelmeye calısıp belki zamanla anlar dıye dusunen varsa , olan size oluyor... susmak , ıcınde yasamak kendını zehırlemekten baska bir sey degilmis..Vicdanım rahat .. cok dusundum psikolojim ciddi anlamda bozuldu .. işe giderken her gün kullandıgım yolda kayboldugum bile oldu..kafamda sureklı konusan hıc susmayan biri vardı sanki.. cok yoruldum , kendımı de sucladım belki de benım basarısızlıgım bu dıye ..Ama dusundugum de ben ılerde de kendımı onunla mutlu goremıyordum , kangren olmustu kesıp atmam gerekıyordu ..Şimdi ara ara kızım -anne bız ne zaman anne - baba cocuk hep beraber yasayacagız dıye sordugunda , içim acıyor ama biliyorum gececek ..
Saglıklı bir sekılde kızımın yanında olacagım ben.. Benım kızım; erkek bagırır kadın susar ı kabullenmeyecek..Bu ayrılık dönemınde eşim cok agladı bosanmamak ıcın , ''kızımıza bunu nasıl yaparsın senın mutlulugun cocugumuzdan daha mı önemli mi ?''dıye de üstüme cok geldi..anne baba ayrı cocukların psıkolojısı bozuk oluyor diyor bana .. ben cok mutlu büyüdüm , ama evlendıkten sonra psıkolojım bozuldu işte..
Düsünmemeye calısıyorum artık .. Dilerim Allah bu surecte olan herkesin yardımcısı olsun...
Ben artık diyorum ki evden girdiğimde neye sinirlenip de acaba bağıracak dediğim bir narsist yok hayatımda bu öyle huzur verici birsey kiEvet ama su da gercek o da ailesinden öyle görmüs.. Baba küsmüş kızmıs anne susmus..Hatta baba aldatmıs ama anne yine de vazgecmemis , gitmemiş..Bizde babam da annem de hala birbirlerine kıyamazlar , destek olurlar .. Yani kadın - erkek olarak degil gercekten insan olarak deger verirler birbirlerine.. Benım esımde sürekli; ben bagırayım küseyim de anlasın sürekli bir cezalandırma psikolojısı vardı..Bu da benım ıcın o kadar yıpratıcıydı ki..
Bana mutlu mu olacaksın ayrıldıgında diyordu ,bilmiyorum dedim ama su gercek burda mutsuzum tek bildigim bu .. Sonrası zaman ne gösterirse o ..
Şimdi ıcımde kocaman bir bosluk var ama genel olarak iyiyim .. Kendime saygımı kazanmıs gibi hıssedıyorum.. Umarım daha da iyi olurum...
Haklısınız , dramatize etmıyorum artık .. O dusunce yapısını zorda olsa degistirdim artık.Diyorum ya ; ben mutlu bır cocukluk gecirdim sevgiyle , ilgiyle büyüdüm ama evlendıkten 2 sene sonra psıkologlardan cıkamadımYaşadıklarınızı kendinize daha fazla dramatize etmeyin. Yaşanması gereken şeyler vardı, herkes bu konuda dersini aldı ve bitti diye düşünün. Zaten hastalandım diyorsunuz bu düşüncelerle kendinizi ruhsal olarak ve sağlıksal olarakta toparlayamazsınız. İlk boşanan kadın siz değilsiniz, ilk boşanmış ailede büyüyen çocuk da sizin ki olmayacak.
Boşanmış ailelerin çocukları problemli oluyorda, anne babayla büyüyen her çocuk mutlu ve normal kişilik özelliklerinde mi oluyor?
İşin aslı sevgi ve ilgidir, evladın arkasında dimdik durmaktır. Bunu çocuğunuza eşiniz olmadan sizde hissettirebilirsiniz, ayrı evlerde yaşasa bile babada hissettirebilir.
Çocuğunuza senin annende var babanda çok da seviliyorsun, sadece biz sevgili olmaktan vazgeçtik annen baban olmaktan değili aşılamaya çalışın. Ailesiyle yaşayan çocuktan bir farkı olmayacağını görsün, korkularını sizin tavırlarınız ve sözlerinizle yensin. İnanın şimdi boşanmasanız bile ergenlik çağlarında o kavgalardan bunalıp o size boşanın diyecekti.
Siz ne kadar güçlü durur ve doğru karar verdiğinize inanır ona göre hareket ederseniz çocuğunuzda bu tavrınızdan etkilenecek ve korkularını yenecektir.
Siz bir yetişkin olarak nasıl bir evde nasıl bir anne babayla büyümeyi tercih ederdiniz bir düşünün.
Hep bağıran bir baba, mutsuz bıkmış ve sinmiş bir anne mi?
Boşanmış bir aile de, huzurlu yuvasını kurmuş arkadaşça geçinen anne/kız , ayrı yaşasada çocuğundan ilgi ve sevgisini esirgemeyen bir baba mı?
İnşallah cok mutlu huzurlu günleriniz olsunBen artık diyorum ki evden girdiğimde neye sinirlenip de acaba bağıracak dediğim bir narsist yok hayatımda bu öyle huzur verici birsey kiBoşluk kısmı bende de var insanları mutlu görünce özellikle üzülüyorum ama bunlar da geçecek ve sadece ayrıldığımıza şükredeceğiz
Tesekkur ederim. Cok mutlu olmanizi dilerim.Yazdıklarınızı o kadar icten hissettim ki.. Olsun o yaralar da kapanacak zamanla ben ınanıyorum..
Hayat gercekten cok kısa .. Bır baskasının kaprislerini , öfkesine cekıp yasamak eziyet gibi birsey .. Bana sürekli ben seni cok sevıyorum diyordu hala da öyle diyor ama inanın kesınlıkle bunu hıssetmıyordum.. Söylemeseydi hissettirseydi.. Kıyamamasıyla ,tavrıyla hıssettırseydı..O'na da dedim ; o benim sakinligimi idare etmemi , o'na kaba davranmamamı seviyordu. Ama ben de ben olmaktan cıkmıstım .. Beden var yasıyor , ruh yok.. Gececek hepsi inanıyorum ..En güzeli de vicdan rahatlıgı...Zorla olmuyor .. Yani olmayınca olmuyor aslında.. Bir de ; ben hastalanınca dedim ki bu bir işaret hersey saniyesinde degisebiliyor işte..Hersey bizim ıcın .. Dilerim bundan sonra hayatınız tamamen gönlünüze göre olur ... ama yasadıklarınızı ınanın cok içten hissettim..
Sizin adınıza cok mutlu oldum.Bundan sonrası umarim kızınız ve sizin icin cok mutlu,huzurlu olur.Siz en dogrusunu yapmissiniz kimse bosanmak icin evlenmez ama size zarar veren bir evliliği sürdürmek kendinize eziyet etmek,cocugum icin sabrecegim demek sizi mutsuz anne haliyle verimsiz anne yapardı.Yolunuz acik olsunHerkese Merhaba,
Eski actıgım konuları okudum , ilk konuyu 2016 yılında açmısım o zamandan bugüne degısen tek sey ; benim saglıgımın psikolojımin ciddi anlamda bozulması olmus.
Ben buraya konu actıgımda , bir cok uyenin degerli yorumları oldu.. Ancak ; bana eger böyle giderse hasta olacaksınız diyen kendını kurtarmalısın dıyenler gercekten cok haklıymıs.
Kac senedır psikiyatr ilaçları kullanıyorum , üstüne bir de beynıme pıhtı attı ,kalıcı bir hasar bırakmadı cok şükür ama artık kan sulandırıcılarla toplam her gün 7 ilacla devam edıyorum hayatıma.
Herseyı ıcımde yasadım, aileme yansıtmayayım , eşimi sinirlendırmeyeyım bana küsmesin , cocugum etkılenmesın , anne babayla büyüsün derken kendıme en büyük zararı verdim...
Zor oldu ama sonunda toparlandım .. gittim davayı actım ve hemen 2 güne tarih verildi.. 8 Mart Kadınlar Gününde bosandım.. Belki bu da hayatın bana bir mesajıdır
Olur da benım gibi herseyı ıcınde yasamaya calısan , bagırmayan küfredemeyen karsısında ki kişi duvarları yumrukladıgında , çıglık cıglıga size bagırdıgında susan , karsıdakinin tavrını görmezden gelmeye calısıp belki zamanla anlar dıye dusunen varsa , olan size oluyor... susmak , ıcınde yasamak kendını zehırlemekten baska bir sey degilmis..Vicdanım rahat .. cok dusundum psikolojim ciddi anlamda bozuldu .. işe giderken her gün kullandıgım yolda kayboldugum bile oldu..kafamda sureklı konusan hıc susmayan biri vardı sanki.. cok yoruldum , kendımı de sucladım belki de benım basarısızlıgım bu dıye ..Ama dusundugum de ben ılerde de kendımı onunla mutlu goremıyordum , kangren olmustu kesıp atmam gerekıyordu ..Şimdi ara ara kızım -anne bız ne zaman anne - baba cocuk hep beraber yasayacagız dıye sordugunda , içim acıyor ama biliyorum gececek ..
Saglıklı bir sekılde kızımın yanında olacagım ben.. Benım kızım; erkek bagırır kadın susar ı kabullenmeyecek..Bu ayrılık dönemınde eşim cok agladı bosanmamak ıcın , ''kızımıza bunu nasıl yaparsın senın mutlulugun cocugumuzdan daha mı önemli mi ?''dıye de üstüme cok geldi..anne baba ayrı cocukların psıkolojısı bozuk oluyor diyor bana .. ben cok mutlu büyüdüm , ama evlendıkten sonra psıkolojım bozuldu işte..
Düsünmemeye calısıyorum artık .. Dilerim Allah bu surecte olan herkesin yardımcısı olsun...
Çook tesekkür ederimSizin adınıza cok mutlu oldum.Bundan sonrası umarim kızınız ve sizin icin cok mutlu,huzurlu olur.Siz en dogrusunu yapmissiniz kimse bosanmak icin evlenmez ama size zarar veren bir evliliği sürdürmek kendinize eziyet etmek,cocugum icin sabrecegim demek sizi mutsuz anne haliyle verimsiz anne yapardı.Yolunuz acik olsun
Amin , tesekkürlerYani ne diyeyim Allah yardımcınız olsun .Evli kalmak ayrı zor kalmamak ayrı zor .Çocuklar için çok zor .Allah yardımcınız olsun .
Benımde annem anlamıştı .Kızım bunla evlenme bunlarla sen yapamazsın demıstı.Dediği gıbı oldu .Canım ıyıkı kurtulmuşun .O adam gizli şizofren.Sakın sakın ardına bakma .Gec bıle kalmışsınız.Aslında sevgiliyken anlamam gerekıyordu , 4 yıl beraberdik .. sonrasında da 8 yıl evli kaldık..
Biz de annem anladı ..hissetti aslında..Çünkü bir olumsuzlukta anında surat asıyordu yanı herkes anlıyordu bir terslik oldugunu ama kararı bana bıraktılar..Ben evlenmek ıstıyorum dedim, karısmadılar.Daha buraya yazamadıgım neler var..
Bir de ben calısıyorum ,annemler hep arkamdalar bosanmam konusunda da onların destegi cok.. Ama yıne de ben 8 senemi harcadım..
Ben evliliği cok toz pembe dusunen biri degildim , sorunlar olacak tartısmalar olacak bunlar cok normal ama bu küsmeler , psikolojik siddet bır olumsuzlukta telefon fırlatmalar bardak fırlatmalar bunlarla beni sindirdi.. ben o'na bir gün bile ne bileyim küfür etmedim aptal salak kelimelerini kullanmadım , hep iyilikle hallolur sandım.. ailesine de bir gün saygısızlık yapmadım.. yani vicdanım cok rahat ama cok yoruldum.. sonunda sanki bir hastalıktan kurtulmus gibi hissediyorum..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?