- 19 Ekim 2021
- 1.956
- 4.514
- 83
- Konu Sahibi redappleee
- #1
Merhaba arkadaşlar. 3 yıllık evliydim ve severek çok zorluklar atlatarak evlendik. Evlendikten sonra vajinismus olduğumu anlamıştım hiçbir şekilde bacaklarımı bile açamıyordum. Yaşayanlar bilir ne evlilikten bir tad alabiliyorsun ne yediğinden ne içtiğinden ne de gezdiğinden. Annemin kayınvalidemin yüzüne bile bakamıyordum hep bir utanç hep bir yetersizlik duygusunun verdiği eziklik. Eşime karşı duyduğum üzüntü onun isteklerini yerine getirememiş olmak ona yememek... Herkesin sorduğu çocuk varmı neden olmuyo kısır mısın gibi sorularında çok üzülüyordum. Çocuğu olan arkadaşlarımla bir araya bile gelmek istemiyordum. Çocukları çok seviyordum ve eşimle benden bir parçamız çocuk olmasının artık hayalini bile kurmuyordum bu hastalık yüzünden.bu öyle lanet bir hastalık ki hayal kurmanıza bile izin vermiyor çünkü imkansız olarak sizin beyninize kodlatıyor. O kadar kötüydü ki geçen senelerim artık içime ata ata büyümüştü içimde böyle olacak gibi değildi.Psikolojim altüst olmuştu hiçbirşey e odaklanamıyordum insanlarla ilişkilerim kötüleşmeye başlamıştı kimseyle görüşmek istemiyordum.
Sonra ne kadar kendime konduramasam da doktora gitmeye karar verdim. Bu erteleme hastalığını artık daha ertelemeyecektim.Bir doktorla görüştüm ve bana çok güven verdi.Eşimin görevinden dolayı doğunun ücra bir yerindeydik ve istanbula geldik. Artık bütün zorlukları kenara bırakıp ne olursa olsun tedavi olmak istiyordum çünkü artık nefes bile alamıyordum. Doktora gittim ve seanslarım oldukça başarılı geçti tabi ki doktorum sayesinde ve ben de artık buraya yendim diye mesaj atanlardan oldum
Hala inanamıyorum bile o kadar küçük bir olayı büyük bir ritüel haline getirmişim yıllarca beynimin oynadıgı oyuna takılıp kalmışım. Şu an evliliğim hayatım o kadar güzel ki 3 yıldır yeni anladım yaşadığımı evlendiğimi... sizlere tavsiyem kızlar ne olur beklemeyin günlerinizi geçirmeyin bekleyerek sadece zaman geçer. İnşallah sizler de benim gibi yenersiniz ve yeni hayatınıza bir adım atarsınız hayat bekleyecek kadar uzun değil 
Sonra ne kadar kendime konduramasam da doktora gitmeye karar verdim. Bu erteleme hastalığını artık daha ertelemeyecektim.Bir doktorla görüştüm ve bana çok güven verdi.Eşimin görevinden dolayı doğunun ücra bir yerindeydik ve istanbula geldik. Artık bütün zorlukları kenara bırakıp ne olursa olsun tedavi olmak istiyordum çünkü artık nefes bile alamıyordum. Doktora gittim ve seanslarım oldukça başarılı geçti tabi ki doktorum sayesinde ve ben de artık buraya yendim diye mesaj atanlardan oldum
Hala inanamıyorum bile o kadar küçük bir olayı büyük bir ritüel haline getirmişim yıllarca beynimin oynadıgı oyuna takılıp kalmışım. Şu an evliliğim hayatım o kadar güzel ki 3 yıldır yeni anladım yaşadığımı evlendiğimi... sizlere tavsiyem kızlar ne olur beklemeyin günlerinizi geçirmeyin bekleyerek sadece zaman geçer. İnşallah sizler de benim gibi yenersiniz ve yeni hayatınıza bir adım atarsınız hayat bekleyecek kadar uzun değil 
