Merhaba
N
Nihandan
aslında burada yazılanlardan farklı bir şey söylemiyorum. 4 yıl bu sorunu yaşamış, 3 kez doktora gitmiş birisi olarak elimden geldiğince tecrübelerimi paylaşıyorum. Yol arkadaşı olmaya çalışıyorum diyebiliriz. Sürekli iletişim halinde oluyoruz. Günlük ne yaptığını, çalışıp çalışmadığı soruyorum değerlendiriyoruz birlikte. Şunu şöyle yapalım, şu kısmı düzeltelim vesaire. Bence bunların etkisi var. Çünkü insan kendine yardımcı olmaya çalışan birine karşı kayıtsız kalmak istemiyor. Sorumlu hissediyor kendini. Aslında doktorda yenmekle ev arasında ki en önemli fark da bu bence. O zaman bir sorumluluğun oluyor. Evde olunca canın istemiyor yapmıyorsun ama doktor sana sabah 9 da gel diyince tıpış tıpış gidiyorsun. Doktor nefese ve kegele 1 saat çalış diyince çalışıyorsun ama evde olunca ya da buradan biri söylediğinde aman nefes işte zaten yapıyorum geç onları diye düşünülebiliyor. Evde yenmek için bunların farkına varıp olayı ciddiye almak lazım. Bu işin en önemli kısmı görev gibi, ödev gibi sürekli yapmak denemek. İstikrarlı olmak. Elinden gelen her şeyi yapıp yine de olmuyorsa doktora gitmeyi geciktirmemek lazım. Çünkü o para bir şekilde ödeniyor ama geçen zamanımız geri gelemiyor maalesef.