[SIZE=3]Kızlar sezeryanla kavuştum yavruma.Çok zorlandım ben doğumda çok. Daha doğrusu şöylekiii, bebeğim ters durduğu için doktorum sezeryana karar vermişti. Neyse ben zannediyorumki narkozla bayıltıp öyle yapacaklar. Doğuma girerken öğrendim epidural sezeryan olacağımı. Endişelenip zırlamaya başladım sedyenin üstünde.iğneden çok korkarım. Aldılar beni ameliyathaneye, anestezi uzmanı geldi. Bayandı vede bayan doktorlardan nefret ederim. Neyse,nasıl yapılacağını bilmeden oturtuldum sedyeye. Bi kadın bastırdı aşağıya doğru boynumu vede omuzlarımı. Omurliğimden iğne yapmaya çalıştılar. Arkadan kadın diyor sırtını bana ver sırtını bana ver, yahuu insan iğnenin üzerine nasıl versin bile bile kendini? Ben çığlık atıyorum, ağlıyorum çok acı çekiyorum tarifsiz. O esnada benle ilğili acı eşiğimin düşük olduğu lafları dolanıyordu ağızlarında. Neyse ondan sonra başladı ameliyat,o an acı yok ama içinden bişeyler çektikleri hissi filan yaşıyorsun. Ben inildediğim için o anda doktorum konsantrasyonum bozuluyor dedi ve hafif bi narkoz verdiler sanırım. Çünkü bebeğimin yüzünü göstermişler ama ben hiç hatırlamıyorum. Doğumdan çıktık odaya geçiş vede bir kaç saat sonra ilk yürüyüş hemşire eşliğinde. Ahh böyle bi acı olamaz, kaldım ağlaya ağlaya yerimde. Of yaa .Bir gece hastanede kalıp çıktık. 4,5 saatte bir ağrı kesici içiyorum. Sürekli ağrım var. Hele hele ilk günler. Göbeğimde hissizlik var. Of bu günler gitsin geri gelmesin. Ben normal doğumuda hiç yapamazdım heralde. Sonuç olarak tövbe ettim bir daha doğurmaya. Hafızamdan silinebilirse bunlar bilemem yani. Dünya güzeli yavrum tesellim. Onunlada yeterince ilgilenemedim ağrıdan sızıdan. Sütümde ilk günler gelmedi. Şuanda tam 7 gün oldu doğum yapalı ve sütüm geldi. Bu defada oğlum emmiyor beni ve biberonu tercih ediyor.[/SIZE]
Son düzenleme:
