Merhaba Kızlar. Yaklaşık 2 yıldır arkadaşlık yaptığım insanlarla uyum problemi yaşıyorum aslında bu başlarda okadar net değildi fakat son birkaç aydır çekilmez bir hal aldı onların yanında mutlu olamıyorum. Ne derlerse onaylıyorum, espri yaptıklarında gülüyorum, kırılsamda onlara güçlü görünmek için şakaya vuruyorum dediklerini ve içime atıyorum. Onlar ne yapsa tabir yerindeyse bana batıyor. Belkide bana karşı birşey yapmıyorlar ama ben sürekli bana mı dedi bana mı ima etti beni aptal gibi mi görüyorlar beni dışlıyorlar mı diye düşünüyorum. Kişilik olarak çok duygusalımdır inanın başıma birşey geldiğinde başkasına üzüldüğüm kadar kendime üzülmem. İnsanlar üzülmesin diye kimseyi kıramam, en büyük sorun ''hayır'' diyemem benim dünyamda ''hayır'' kelimesi yok ne yazık ki. Yapı olarak bana göre daha hareketli ve özgürler. Bazen tam ısınır gibi oluyorum ama yine kafama takacak birşeyler buluyorum. Mezun olmama 1 yıl kaldı fakat benim için zaman geçmiyor resmen. Onlarla arkadaşlığımı bir anda bitirmek benim için çok zor olur sonuçta hergün yüz yüze bakıyoruz. Hem bana psikolojik savaş uygulamalarından korkuyorum en ufak bir bakış, ima, sürekli beni izliyorlarmış gibi düşünmem vb. Bana göre çevrede onların daha çok sözleri geçer yani insanların taraf olmasından korkuyorum. Beni en korkutanda bu yaşadıklarımın iş hayatında da yine beni bulabilmesi... Bu anlattıklarım çoğunuza çocukca ve komik gelebilir fakat yaşadığım bu problemden dolayı defalarca psikologa gittim. Sizce ne yapmam gerek? Herşeyi akışına bırakıp sabretmeli miyim?
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Uyum Problemi
- Konu Sahibi Iarea_
- Başlangıç Tarihi
Merhaba canım, Öncelikle bir kaç kelime sarfetmişsin yazında. Çekilmez ve mutsuz hissetmek. Şayet onların yanında olmak sana işkence gibi geliyor ise onlarla fazla vakit geçirme. Ancak Ev arkadaşların ile bir anda köşeye çekilmen doğru değil. Asıl sorun neden bu şekilde hissettiğin, geçmişte bununla ilgili bir olay mı yaşadın arkadaşlarınla. Senin onlara olan sevgini ve verdiğin değeri yitirecek şeyler mi yaptılar?
Canım cevap verdiğin için öncelikle çok teşekkür ederim. Sorun arkadaşlarımın bana güven verememiş olması. Bana göre çok uyanık ve akıllılar. Onlar bana sır verebiliyorlar fakat ben bir şekilde güvenemiyorum yaşadığım büyük bir olayda olmadı fakat başka kişilerle yaşadıkları olaylardan dolayı onlara güvenemiyorum. O ortamda kalmak bana mutluluk vermiyor kendimi zorla aralarına girmiş gibi hissediyorum. 2 yıl olacak nerdeyse bir an da da onlardan kendimi çekmem çok göze batacak. Ama bir yandan da artık onlarla takılmak istemiyorum. Fakat bana psikolojik olarak baskı yapmalarından korkuyorum. Bunlar okuldan arkadaşlarım ev arkadaşlarım değil canım. Psikologa gittiğimde psikologun önerdiği grupta en samimi olduğun kişiye özel olarak benim seninle hiçbir problemim yok seninle her zaman görüşürüz her sıkıntında yanında olurum fakat ben artık o grupla takılmak istemiyorum demem. Ama ben böyle birşeyi kimseye söyleyemem hadi söylediğim kişi buna alınıp daha kötü olursa? Bu takıntılarımdan ve kendime olan güvensizliğimden bıktım.
