- 12 Temmuz 2023
- 23
- 1
- 30
- Konu Sahibi Malefiz4557
- #1
Selamlar.
Oğlum 3 buçuk yaşında. Pandemi dolayısıyla sosyalleşemediğimiz gibi uzun süreli TV maruziyeti var. Emeklemeye başladığından beri TV izletiyorum. Bazı zamanlar sabahtan akşama kadar olmak suretiyle ekran karşısında kaldı. Bu arada çalışan bir anneydim bi dönem anane baktı bi dönem bakıcıya vermek durumunda kaldım. Geçen yaz konuşamadığı için doktora götürdüm, doktor otizmden şüphelendi. Bazı tekrarlayan davranışları vardı. İnsanlarla değil nesnelerle ilgileniyordu genelde fazla göz teması ve ismine tepki de yoktu. Ama doktorumuz arada bir çocuk olduğunu ve çevresel farkındalığının olduğunu söyledi. Tanı koymadı haftalık 5 saat özel eğitim önerdi TV telefon kesinlikle yasakladı. Tabi ki ben hemen işi gücü bıraktım. Bol bol ilgilendim. Parka götürdüm. Sembolik oyunlar oynadım. Özel eğitime de başladık. 2 ay kadar özel eğitim sürecimiz oldu. Özel eğitim öğretmenimiz daha ilk ders bittikten sonra çocuğunuzda net uyaran eksikliği var dedi. TV telefon izletmeyince bile gelişimi farketmeye başladık. Bir dönem ekolali oldu her dediğimi papağan gibi tekrar ediyordu. İletişim kurmak için konuşmamız yeni yeni başladı. Parklarda akranlarıyla biraz olsun ilgilenmeye başladı. Yani bir takım güzel gelişmeler oldu.
Başka doktorlara da götürdük emar ve eeg çekildik tertemiz çıktı çok şükür ki. Onlar da otizm olmadığını ama riskli bi çocuk olduğunu söylediler. Çünkü hala göz teması kaliteli değil. Hala gözü nesnelerde. Mesela parka götürüyorum. Çocukların elinde birşey görüyor oyuncak ya da abur cubur. Direk onlara odaklanıyor çocuklarla göz teması kurmuyor. Ya da markete gidiyoruz gofret alıp kasaya gidiyoruz kasiyer benim oğlana adını soruyor ya da birşeyler söylüyor, bazen umursuyor ama çoğu zaman tepkisiz kalıyor. Ben soru sorunca cevap veriyor ama yabancıların ona soru sorduğunun farkına bile varmıyor. Doğduğundan beri yaşıtlarıyla bir araya gelemedi bunun etkisi olabilir mi?
Bir de duyusal hassasiyetimiz var. Motor sesi çamaşır makinası sesi duyduğu zaman dünyası duruyo adeta. Mesela parka gidiyoruz çocuklar oynuyor o arada parkın yakınından motor geçiyor. Diğer çocuklar umursamıyor oyuna devam ediyor. Ama benim çocuğum bütün dikkatini o sese veriyor. Saç kestirmez tırnak kestirmez.
En önemlisi de aramızda bağ yok gibi hissediyorum. Hatta bir doktor reaktif bağlanma bozukluğu olabilir demişti. Kendi isteğiyle gelip bir kere bile sarılmadı ya da öpmedi ama başkası sarılıp öpünce kıskanıyor. Sırf bana değil herkese karşı böyle. Kafasına dokunamam mesela. Saçını düzeltmek için elimi uzattığım an kafasına vurmaya başlıyor. Ben sarıldığımda 5 saniye sonra hemen sıkılıp ittirmeye başlıyor.
Çok uzun oldu ama hala kafamda şüpheler var inanın benim de psikolojim bozuldu. Böyle durumda olanlar var mı ? Düşüncelerinizi paylaşırsanız sevinirim.
Oğlum 3 buçuk yaşında. Pandemi dolayısıyla sosyalleşemediğimiz gibi uzun süreli TV maruziyeti var. Emeklemeye başladığından beri TV izletiyorum. Bazı zamanlar sabahtan akşama kadar olmak suretiyle ekran karşısında kaldı. Bu arada çalışan bir anneydim bi dönem anane baktı bi dönem bakıcıya vermek durumunda kaldım. Geçen yaz konuşamadığı için doktora götürdüm, doktor otizmden şüphelendi. Bazı tekrarlayan davranışları vardı. İnsanlarla değil nesnelerle ilgileniyordu genelde fazla göz teması ve ismine tepki de yoktu. Ama doktorumuz arada bir çocuk olduğunu ve çevresel farkındalığının olduğunu söyledi. Tanı koymadı haftalık 5 saat özel eğitim önerdi TV telefon kesinlikle yasakladı. Tabi ki ben hemen işi gücü bıraktım. Bol bol ilgilendim. Parka götürdüm. Sembolik oyunlar oynadım. Özel eğitime de başladık. 2 ay kadar özel eğitim sürecimiz oldu. Özel eğitim öğretmenimiz daha ilk ders bittikten sonra çocuğunuzda net uyaran eksikliği var dedi. TV telefon izletmeyince bile gelişimi farketmeye başladık. Bir dönem ekolali oldu her dediğimi papağan gibi tekrar ediyordu. İletişim kurmak için konuşmamız yeni yeni başladı. Parklarda akranlarıyla biraz olsun ilgilenmeye başladı. Yani bir takım güzel gelişmeler oldu.
Başka doktorlara da götürdük emar ve eeg çekildik tertemiz çıktı çok şükür ki. Onlar da otizm olmadığını ama riskli bi çocuk olduğunu söylediler. Çünkü hala göz teması kaliteli değil. Hala gözü nesnelerde. Mesela parka götürüyorum. Çocukların elinde birşey görüyor oyuncak ya da abur cubur. Direk onlara odaklanıyor çocuklarla göz teması kurmuyor. Ya da markete gidiyoruz gofret alıp kasaya gidiyoruz kasiyer benim oğlana adını soruyor ya da birşeyler söylüyor, bazen umursuyor ama çoğu zaman tepkisiz kalıyor. Ben soru sorunca cevap veriyor ama yabancıların ona soru sorduğunun farkına bile varmıyor. Doğduğundan beri yaşıtlarıyla bir araya gelemedi bunun etkisi olabilir mi?
Bir de duyusal hassasiyetimiz var. Motor sesi çamaşır makinası sesi duyduğu zaman dünyası duruyo adeta. Mesela parka gidiyoruz çocuklar oynuyor o arada parkın yakınından motor geçiyor. Diğer çocuklar umursamıyor oyuna devam ediyor. Ama benim çocuğum bütün dikkatini o sese veriyor. Saç kestirmez tırnak kestirmez.
En önemlisi de aramızda bağ yok gibi hissediyorum. Hatta bir doktor reaktif bağlanma bozukluğu olabilir demişti. Kendi isteğiyle gelip bir kere bile sarılmadı ya da öpmedi ama başkası sarılıp öpünce kıskanıyor. Sırf bana değil herkese karşı böyle. Kafasına dokunamam mesela. Saçını düzeltmek için elimi uzattığım an kafasına vurmaya başlıyor. Ben sarıldığımda 5 saniye sonra hemen sıkılıp ittirmeye başlıyor.
Çok uzun oldu ama hala kafamda şüpheler var inanın benim de psikolojim bozuldu. Böyle durumda olanlar var mı ? Düşüncelerinizi paylaşırsanız sevinirim.
