Üniversite ve sosyal fobim

Günaydın kk ailesi. Size benim için önemli bir konuda fikrinizi almak için yazıyorum. Ben bundan üç sene önce üniversiteye başladım. İlk iki sene her şey çok güzeldi. Ama üçüncü seneden itibaren okula gitmek istemiyordum. Bunun sebebi ise yakın olduğum arkadaşlarımın bana soğuk davranmalarıydı. Devamında ise tamamen aramız bozuldu ve benim sosyal fobim tekrar gün yüzüne çıktı. Okula gittiğimde kendimi derslere bile veremedim, nerdeyse kimse benimle konuşmadı. Kötü bir insan veya soğuk birisi değilim, çok güleryüzlü davranırım hatta. Görünüş olarak da kendime bakarım, ne bileyim dışarıdan bakınca bunları hissettiğimi kimse bilmez gibi geliyor bazen. Belki özgüvenli olmanın sırrı güzel görünmektedir diye düşündüğüm için tüm paramı kıyafetlerime makyaj malzemelerine harcamış birisiyim hatta. Hani bakımsız değilim, dikkat çekerim kendimce.

Neyse, arkadaşlarımla aram bozulduktan sonra kimseyle dikiş tutturamadım, günaydın, naber vs. derim insanlara ama uzamıyor bazı şeyler. İlk dönem de kimse benimle konuşmadı. Kalabalık içinde yapayalnız kalmıştım ve okul benim için cehennem gibiydi. O dönem sevgilim oldu ve en azından onun çevresiyle tanışmak bana çok çok iyi geldi. İlişkimizde sorunlar olsa bile kaybetmek istemedim onu. Ancak bu sene artık bazı şeyler tak etti ve ilişkimizi bitirdik. Ama hala görüştüğüm tek kişi de o. Yalnız olduğumu bildiği için galiba.

İlk dönem okula çoğu zaman hasta bahanesi yapıp gitmedim devamsızlığım sınırda olana kadar ama yine de notlarım iyiydi hatta şimdiye kadarki en yüksek ortalamamı yapmıştım. Yine de ilk dönemin travması geçmedi. Bir hafta önce ikinci dönem başladı ve benim okuldaki son dönemim. Defalarca okula gitmek için hazırlanıp kıyafetlerimi tekrar ağlayarak çıkardım ve ilk hafta okula gidemedim. Dün zorladım kendimi okula bir gün gittim.Sınıfta çok fazla kişi vardı hepsi çok şımarık ve aşırı mutlu şekilde samimilerdi. Ben de selam verdim ama muhabbet uzamadı, kendimi kötü hissettim.Aynı şeyleri yaşamak istemiyorum. Bugün öğlen yine dersim var ama gitmek istemiyorum, ordayken içime bir korku giriyor midem bulanıyor, ölmek istiyorum.İşe yaramaz beceriksizin tekiyim.Hiç birşeyi başaramıyorum çok korkağım insanların arasına girmekten korkuyorum. Sosyal fobi için ilaç kullanıyorum ama pek bir işe yaramıyor gibime geliyor. Belki önerileriniz veya benzer tecrübeleriniz biraz okula gitmeye teşvik edebilir beni diye yazmak istedim. Eninde sonunda gideceğim zaten ve bu sene son dönemim ama keşke devamsızlık olmasa da hiç gitmesem.

Yakın arkadaşlarinla niye aran bozuldu? Yine şanslısin anladığım kadari ile yurtta kalmıyorsun birde yurtta olduğunu ve 7/24 tek kaldığını düşünsene dönemin bitmesine bir şey kalmadı zaten idare et bi kaç ay daha .

Nurpnrr .!.:

Yakın arkadaşlarinla niye aran bozuldu? Yine şanslısin anladığım kadari ile yurtta kalmıyorsun birde yurtta olduğunu ve 7/24 tek kaldığını düşünsene dönemin bitmesine bir şey kalmadı zaten idare et bi kaç ay daha .

Genişletmek için tıkla...

aslında net bir küslük olmadı. onlar daha fazla bir arada zaman geçirmeye başladılar. akşam konserlere vs gidiyorlardı. ben daha çok öğle aktivitelerinde onlara katılabiliyordum bu yüzden onlar daha çok samimi oldu. yavaş yavaş aralarında muhabbetlere ben dahil olmamaya başladım. şuan selam bile vermiyoruz. ama gelip konuşsalar ben konuşurum onlarla. evet aile evinde kalıyorum. yurtta kalsam belki ister istemez arkadaş edinirdim, ama aile evi bence de daha iyi şu durum için.

Son donemin bence sabret. muhabbet kurmaya calis birileriyle.

Biraz sabret hersey arkadas degil.hersey gonlumuzce olmuyor malesef sosyal fobi icinse doktorunla konus ilaclarini arttirir belki. bir de terapi al.Okuldan sonra is hayatina atilacaksin sonucta.Tedavini ol ki sorun yasamayasin.

Bu durumu çok içselleştirme, bu kalıcı bir durum değil. Dönem bittikten sonra bir daha yüzlerini görmeyeceksin, hayatına yepyeni bir sayfa aç. İlaç da kullanıyormuşsun zaten, işe yaramıyor diye düşünme. "Aşacağım bu durumu" de hep kendine. Derslerine bak sen. Ömür çok uzun

Yurtta veya öğrenci evinde kalanlarla aile yanında kalanlar arasında kopukluk oluyor. Ben üniversitedeyken de arkadaş grubumuzda böyle darılmalar kırılmalar oluyordu. Biz nerede akşam orada sabah takılırdık, devamlı bir yerlede eğlence parti olurdu giderdik ama ailesiyle kalan arkadaşımız gelemezdi. O da hep niye gündüz plan yapmıyorsunuz ben gelemiyorum der küserdi kırılırdı.

Üniversite sadece sınıf arkadaşlarından ibaret değil, aynı zamanda arkadaşın arkadaşlarıyla da takılınıyor. Sınıftakilerle anlaşamazsan ev-yurt arkadaşların var. O çevre olmazsa bu çevre olur. Kendinizi sadece sınıfınızla kısıtlamayın. Xyz grupları yok mu okulda? Yani fotoğrafçılık, kampçılık, yürüyüş... bir sürü aktivite olması lazım. Sosyal fobinin kaynağı sanki aileniz gibi geldi bana. Çok mu kısıtlıyorlar sizi?

şuradabir kaç ay sonra hiçbirinin yüzünü görmeyeceksin . sınıfa gir selam ver dersini dinle çık git. bende 2018 mezunuyum . aynı şeyleri yaşamışız ev arkadaşlarım bir anda uzaklaştılar ve çok kötü günler geçirmiştim. benim uzun sürmedi ama ev değiştirdim başka bir arkadaşın yanına geçtim ve sonra sınıftanda çokk yakın olduğum bir çevrem oldu. çok şükür. ama o kötü dönemde aileden uzakta resmen intiharın eşiğine gelmiştim. hala hakkımı helal etmiyorum onlara. neyse son 2 sene mükemmel geçmişti. ama şimdi bütün arkadaşlarım başka şehirde bende dahil. ancak arada mesajlaşıyoruz. takma kafana tak kulaklığını tek başına olmak o kadar da kötü değil :) ileride daha net göreceksin .

hepinize teşekkürlerr geldim derse. hatta biraz erken geldim kütüphanedeyim şimdi. asıl sorunum galiba yalnız olmak değil insanlarin acıdığını falan düşünmek

bafelix .!.:

Yurtta veya öğrenci evinde kalanlarla aile yanında kalanlar arasında kopukluk oluyor. Ben üniversitedeyken de arkadaş grubumuzda böyle darılmalar kırılmalar oluyordu. Biz nerede akşam orada sabah takılırdık, devamlı bir yerlede eğlence parti olurdu giderdik ama ailesiyle kalan arkadaşımız gelemezdi. O da hep niye gündüz plan yapmıyorsunuz ben gelemiyorum der küserdi kırılırdı.

Üniversite sadece sınıf arkadaşlarından ibaret değil, aynı zamanda arkadaşın arkadaşlarıyla da takılınıyor. Sınıftakilerle anlaşamazsan ev-yurt arkadaşların var. O çevre olmazsa bu çevre olur. Kendinizi sadece sınıfınızla kısıtlamayın. Xyz grupları yok mu okulda? Yani fotoğrafçılık, kampçılık, yürüyüş... bir sürü aktivite olması lazım. Sosyal fobinin kaynağı sanki aileniz gibi geldi bana. Çok mu kısıtlıyorlar sizi?

Genişletmek için tıkla...

yok ailem çok da kısıtlamıyor. gece geç saatlere kalmayı ben de pek istemediğimden o zaten sorun değil, onun dışında da her aile gibiler çok kısıtlayıcı bir tarafları yok aslında

gercekten dayanamıyorum ben mi çok drama queenim ya bana acıyorlar bence

selly64 .!.:

gercekten dayanamıyorum ben mi çok drama queenim ya bana acıyorlar bence

Genişletmek için tıkla...

Muhtemelen umursamıyorlar bile . Yani senin hakkında düşündüklerimi sanmıyorum. Sen kendin taktığın için öyle zannediyorsun

Anneoldumben .!.:

Muhtemelen umursamıyorlar bile . Yani senin hakkında düşündüklerimi sanmıyorum. Sen kendin taktığın için öyle zannediyorsun

Genişletmek için tıkla...

bence gerçekten dikkat ediyorlar.bazen biri benim hakkımda saçma bir detay söylüyor buna nasıl dikkat etmiş diyorum(kıyafetimin üzerindeki küçük sembolü 1 sene sonra hatırlamaları gibi) bir kere de arkadaşım sen bizim sınıftakilerle hiç takılmıyorsun ya neden falan demişti o zaman baya anlamıştım göze battığımı. dedikodumun yapıldığına -ama acıyarak veya dalga geçerek-nerdeyse eminim ve artık arkadaşım olsun istiyorum ya hiçbir özelliği umrumda değil yeter ki boş boş durmayım

selly64 .!.:

bence gerçekten dikkat ediyorlar.bazen biri benim hakkımda saçma bir detay söylüyor buna nasıl dikkat etmiş diyorum(kıyafetimin üzerindeki küçük sembolü 1 sene sonra hatırlamaları gibi) bir kere de arkadaşım sen bizim sınıftakilerle hiç takılmıyorsun ya neden falan demişti o zaman baya anlamıştım göze battığımı. dedikodumun yapıldığına -ama acıyarak veya dalga geçerek-nerdeyse eminim ve artık arkadaşım olsun istiyorum ya hiçbir özelliği umrumda değil yeter ki boş boş durmayım

Genişletmek için tıkla...

Bence yanlış yorumluyorsun gerçekten. Ben senden yaşça büyüğüm 35 e gidiyor yaşım eyvah eyvah lise-üniversite yıllarından geçtim şu an ki sosyal hayatımda da tecrübelerim var.
Bir insan seni tüm sınıfla takılmıyor olduğunu söylemek için gerçekten uzun uzun düşünmesine gerek yok. İnsanlar ortamda bir sürü kişi görüyor bir kaç defa biri gözüne takılmamışsa aaa bu nerde diye düşünülür ama o anlıktır ve biter. Arkasından önünden konusu geçmez. Muhtemelen sen böyle takıldığım için garip davranıyorsun insanlar da sana garip bakıyor olabilir.
Yani küçük bi sembol insanın dikkatimi çekip hafızaya atabilir gerçekten. Bende fil hafızası var mesela. Her şey aklımda kalıyor elimde değil yani ama kimse hakkında da çok çok düşünmem yani.
Bence bunu önce kabul et bu seni rahatlatacak kimse öyle senin düşündüğün kadar düşünmüyor seni

benzer dönemden geçmiştim. zaman geçiyor ve önemi olmuyor. mesela benimki geçeli 4 sene oldu nerdeyse.

herkes gerçekten acıyor ve dedikodunu yapıyorsa da yapsın yani. bu konuda yapabileceğin bir şey var mı? yok. o zaman düşünmenin anlamı da yok. yaşa geç. okula git gel. üniversitedeyken bi ton yalnız takılan insan vardı. sizde yoksa bile her yerde var. oluyor böyle şeyler.

şunu düşün; bu konuda neleri değiştirebilirim? neleri değiştiremem? değiştiremeyeceğin şeyleri tekrar tekrar düşünmenin bi anlamı yok.

Anneoldumben .!.:

Bence yanlış yorumluyorsun gerçekten. Ben senden yaşça büyüğüm 35 e gidiyor yaşım eyvah eyvah lise-üniversite yıllarından geçtim şu an ki sosyal hayatımda da tecrübelerim var.
Bir insan seni tüm sınıfla takılmıyor olduğunu söylemek için gerçekten uzun uzun düşünmesine gerek yok. İnsanlar ortamda bir sürü kişi görüyor bir kaç defa biri gözüne takılmamışsa aaa bu nerde diye düşünülür ama o anlıktır ve biter. Arkasından önünden konusu geçmez. Muhtemelen sen böyle takıldığım için garip davranıyorsun insanlar da sana garip bakıyor olabilir.
Yani küçük bi sembol insanın dikkatimi çekip hafızaya atabilir gerçekten. Bende fil hafızası var mesela. Her şey aklımda kalıyor elimde değil yani ama kimse hakkında da çok çok düşünmem yani.
Bence bunu önce kabul et bu seni rahatlatacak kimse öyle senin düşündüğün kadar düşünmüyor seni

Genişletmek için tıkla...

little bird .!.:

benzer dönemden geçmiştim. zaman geçiyor ve önemi olmuyor. mesela benimki geçeli 4 sene oldu nerdeyse.

herkes gerçekten acıyor ve dedikodunu yapıyorsa da yapsın yani. bu konuda yapabileceğin bir şey var mı? yok. o zaman düşünmenin anlamı da yok. yaşa geç. okula git gel. üniversitedeyken bi ton yalnız takılan insan vardı. sizde yoksa bile her yerde var. oluyor böyle şeyler.

şunu düşün; bu konuda neleri değiştirebilirim? neleri değiştiremem? değiştiremeyeceğin şeyleri tekrar tekrar düşünmenin bi anlamı yok.

Genişletmek için tıkla...

dediğiniz gibidir umarım belki de ben abartıyorumdur. ama işin kötü yanı ben deneyip çabalasam da denemesem de hep aynı durum oluyor. herkes birini buluyor yakın olabileceği ben dışında ve sanki insanlar beni mercek altında izliyor gibi hissediyorum o kadar yoruldum ki bu histen. aslında yalnız başıma da eğlenebilirim ( bu arada illaki konuştuğum kişiler falan oluyor ama mesela ders araları kimse olmuyor yanımda). ama insanlar yargılayacak diye yalnız olmaktan çekiniyorum.

selly64 .!.:

dediğiniz gibidir umarım belki de ben abartıyorumdur. ama işin kötü yanı ben deneyip çabalasam da denemesem de hep aynı durum oluyor. herkes birini buluyor yakın olabileceği ben dışında ve sanki insanlar beni mercek altında izliyor gibi hissediyorum o kadar yoruldum ki bu histen. aslında yalnız başıma da eğlenebilirim ( bu arada illaki konuştuğum kişiler falan oluyor ama mesela ders araları kimse olmuyor yanımda). ama insanlar yargılayacak diye yalnız olmaktan çekiniyorum.

Genişletmek için tıkla...

bu konuda terapi aldın mı?

selly64 .!.:

dediğiniz gibidir umarım belki de ben abartıyorumdur. ama işin kötü yanı ben deneyip çabalasam da denemesem de hep aynı durum oluyor. herkes birini buluyor yakın olabileceği ben dışında ve sanki insanlar beni mercek altında izliyor gibi hissediyorum o kadar yoruldum ki bu histen. aslında yalnız başıma da eğlenebilirim ( bu arada illaki konuştuğum kişiler falan oluyor ama mesela ders araları kimse olmuyor yanımda). ama insanlar yargılayacak diye yalnız olmaktan çekiniyorum.

Genişletmek için tıkla...

Hangi şehirdesin bilmiyorum ama arkadaşlarınla bir etkinlik planlamaya çalışsan mesela. Okulu çıkışı bir kahve,sinema,tiyatro,konser vesaire

Anneoldumben .!.:

Hangi şehirdesin bilmiyorum ama arkadaşlarınla bir etkinlik planlamaya çalışsan mesela. Okulu çıkışı bir kahve,sinema,tiyatro,konser vesaire

Genişletmek için tıkla...

evet olabilir haklısınız. ama kimle yapacağım ki o kadar yakın değilim. kendime daha yakın bulduğum iki kişi var onlarla da farklı derslerdeyiz genelde. okul sonrası direkt eve gidiyorum çünkü okulda ders aralarında yalnız olmak beni çok üzüyor

little bird .!.:

bu konuda terapi aldın mı?

Genişletmek için tıkla...

yok almadım. psikiyatriye gitmiştim ama ileride ilaç kullanmam sıkıntı çıkarır mı diye düşünüyorum bu sebeple oraya da gitmemeye başladım. psikolog için ise ankarada uygun fiyata bulamadım açıkçası, çok yüksek geldi ama biriktirmeye çalışıcam önümüzdeki aya en azından