ailem de öyle diyor, ben de biliyorum özel kurumlar baya zor gerçekten ama sadece şuan eski hayatımdan kopamıyor gibiyim. acaba aynı okula mı başvursam diye bile düşündüm, ki ben daha başarılı bir öğrenci oldum ama sanırım gurursuzluk yapmamam gerek. beni merak etmeyeni benim de etmemem gerek :/Devlette çalışmak>>>>bütün özel kurumlar
Varsın birkaç sene geç iş hayatına girin, siz devlete girince arkadaşlarınızla maddi birikim ve rahatlık açısından arayı çok rahat kapatırsınız.
Mezun olunca o düşünülen boşluğu biliyorum, herkes o boşluğa düşüyor ister istemez. Erkek arkadaşınıza gelince daha çok gençsiniz, sizin yaşınızdayken yani 7 yıl önce benim de ilişkim vardı ve takıntı haline getirmiştim hem işsizdim hem takıntılıailem de öyle diyor, ben de biliyorum özel kurumlar baya zor gerçekten ama sadece şuan eski hayatımdan kopamıyor gibiyim. acaba aynı okula mı başvursam diye bile düşündüm, ki ben daha başarılı bir öğrenci oldum ama sanırım gurursuzluk yapmamam gerek. beni merak etmeyeni benim de etmemem gerek :/
Her insan aslında yalnızdır öyle düşün. Gelecek planlarına odakla kendini. Böylece başka bir şey düşünmezsin.ama sanki daha önceki hayatı unutmuş gibiyim, ayrılmak çok korkutucu geliyor. hatta ayrılığın getireceği yalnızlığa kıyasla birlikteliğin anlamsızlığını tercih edebilirim gibi...hangi ara bu kadar pasif, bağımlı oldum inanın bilmiyorum ama sevilmek benim zaafım gibi bir şey. bittiğini kabullenmek istemiyorum. belki de guursuzluk yapa yapa öğreneceğim bittiğini
Mezuniyetin hayırlı olsunMerhaba bu sene üniversiteden mezun oldum yaklaşık 1 hafta önce. Kpss hazırlanıyordum - bölümüm ingilizce öğretmenliği - 4.sınıftan dolayı çok ilerletemesem de çat pat bir yere getirdim. Artık deneme ve genel tekrarlarla ilerlemeyi, olmazsa 1 sene daha vererek kpss hazırlanmayı düşünüyordum ta ki birkaç gün öncesine kadar.
Bölümümdeki çoğu insan özel okullara başvurdu ve nerdeyse hepsi önümüzdeki sene işe başlayacak, anlaşma imzaladılar. Ben de bunları görünce kendimi geri kalmış gibi hissetmeye başladım. Yeni mezun biri olarak kafamda olumsuz düşünceler şimdiden uçuşmaya başladı, panik yaptım. Sizin bu süreciniz nasıl geçti? Öncelikle bunu sormak istiyorum.
Diğer konu ise, aynı bölümden mezun olduğumuz erkek arkadaşım da özel bir okulda işe girdi. Zaten sorunlar olan bir ilişkiydi ancak bir kopuş olmamıştı aramızda, düzeltmeye çalışıyorduk. Ama işe girdikten sonra beni tamamen unuttu diyebilirim. İlk tartışmamızdan sonra beni her yerden çıkardı ve şuan asla konuşmuyoruz, ben de yazmıyorum. Zaten anlaşma imzaladığı okulda çalışacak olan diğer kişiler de bizim bölümden, onları tanıyor. Bu ona baya rahatlık verdi. Düzenini kurdu. Ben kendimi o kadar kötü hissediyorum ki. Hayatım boyunca oturup sadece evde ders çalışacağım gibi geliyor. Çok fazla gelecek planımız vardı ve şuan kopmakta inanılmaz zorluk çekiyorum.
İleride nasıl bir hayat kuracağım bilmiyorum, mesela bir kere kendisi bana laf sokmuştu " zaten senin ev geçindirme gibi bir derdin olmaz, rahatsın " diye. Çalışmamayı sorun etmeyecek gibi gözüken bir erkek bile illaki laf sokuyor benim anladığım.
Artık yetişkin olmam ve hayata atılmam gerektiğini tam olarak anladığım noktadayım. Bu beni çok korkutuyor. Aile evinde mi kalacağım, kimlerle tanışacağım, iş bulabilecek miyim, bulduğumda yapabilecek miyim bir sürü soru var aklımda. İlişkim ister istemez bana bir güvence vermişti sanırım. Şimdi ne yapacağımı bilmiyorum
Özelde öğretmen olmak = kölelik. Kesinlikle KPSS çalış meslektaşım. Bölümün güzel, özellerin emeğini sömürmelerine izin vermeMerhaba bu sene üniversiteden mezun oldum yaklaşık 1 hafta önce. Kpss hazırlanıyordum - bölümüm ingilizce öğretmenliği - 4.sınıftan dolayı çok ilerletemesem de çat pat bir yere getirdim. Artık deneme ve genel tekrarlarla ilerlemeyi, olmazsa 1 sene daha vererek kpss hazırlanmayı düşünüyordum ta ki birkaç gün öncesine kadar.
Bölümümdeki çoğu insan özel okullara başvurdu ve nerdeyse hepsi önümüzdeki sene işe başlayacak, anlaşma imzaladılar. Ben de bunları görünce kendimi geri kalmış gibi hissetmeye başladım. Yeni mezun biri olarak kafamda olumsuz düşünceler şimdiden uçuşmaya başladı, panik yaptım. Sizin bu süreciniz nasıl geçti? Öncelikle bunu sormak istiyorum.
Diğer konu ise, aynı bölümden mezun olduğumuz erkek arkadaşım da özel bir okulda işe girdi. Zaten sorunlar olan bir ilişkiydi ancak bir kopuş olmamıştı aramızda, düzeltmeye çalışıyorduk. Ama işe girdikten sonra beni tamamen unuttu diyebilirim. İlk tartışmamızdan sonra beni her yerden çıkardı ve şuan asla konuşmuyoruz, ben de yazmıyorum. Zaten anlaşma imzaladığı okulda çalışacak olan diğer kişiler de bizim bölümden, onları tanıyor. Bu ona baya rahatlık verdi. Düzenini kurdu. Ben kendimi o kadar kötü hissediyorum ki. Hayatım boyunca oturup sadece evde ders çalışacağım gibi geliyor. Çok fazla gelecek planımız vardı ve şuan kopmakta inanılmaz zorluk çekiyorum.
İleride nasıl bir hayat kuracağım bilmiyorum, mesela bir kere kendisi bana laf sokmuştu " zaten senin ev geçindirme gibi bir derdin olmaz, rahatsın " diye. Çalışmamayı sorun etmeyecek gibi gözüken bir erkek bile illaki laf sokuyor benim anladığım.
Artık yetişkin olmam ve hayata atılmam gerektiğini tam olarak anladığım noktadayım. Bu beni çok korkutuyor. Aile evinde mi kalacağım, kimlerle tanışacağım, iş bulabilecek miyim, bulduğumda yapabilecek miyim bir sürü soru var aklımda. İlişkim ister istemez bana bir güvence vermişti sanırım. Şimdi ne yapacağımı bilmiyorum