Merhaba arkadaslar..belkide benim gibi hisseden cok vardir ama ben artik dayanamiyorum..26 yasindayim uc yillik evliyim 22 aylik bir oglum var..benim derdim babam..baba kimdir..nasil davranir..babalar hep sinirli midir..babam beni gercekten sevmiyor mu..hep aklimda bu sorular..babamla kendimi bildim bileli anlasamiyorum..dogrusu ben ona hic hayir demedim simdiye kadar..hep okumami istedi ama bana hic inanmadi ben fizik okumak istedim beni zorla turkce okutturdu..hayir demedim..sinava girdigim gun hastanelik oldhum.. Ve cok dusuk puan aldim beni kuzenlerimden kiskanan babam okudugum sehire bir kere bile gelmedi ve annemde..nerde kaldigimi bilmediler..sonra okuldan dondum..sanki ben kotu yola dusmusum gibi davrandi..bir erkekle ayni izada yurumekten bile korkar olmustum..ve sonra intihardan baska secenek kalmamisti hic arkadasim yoktu cunku universiteden hic bir arkadasimla gorusemiyordum.bana bilgisayar yasakti.ve birgun babamlar evde yokken kardesimin bilgisayarini actim ve msnden biriyle tanistim ve hic gormedigim o adamla evlendim..baska yolum yoktu ama allahin sevdigi kuluymusum ki esim cok iyi biri cikti ve aileside oyle..simdi ailem bana gelmiyolar..surekli bahane uyduruyorlar..ben boyle aile sevgisine baba anne sevgisine acmi olucem..bazen bir ucurumn tepesinden birakasim geliyor kendimi..cocuklarinizi sevin hemde cok ..