Merhaba arkadaşlar,
Ben de bu hafta başında başladım. İlk gün kendisi bezini çıkarıp çırılçıplak dolaşmaya başladı ve ben de bağlamadım. Zaten sevmemeye başlamıştı. Çamaşırını giydirip pantolonunu giydirince çok mutlu oldu. Hemen bahçeye çıktık. Tabi zaman ilerledi ve bizimki altını ıslattı. Ama oyundan umursamadı bile. Neyse, eve döndük. Üç-beş kere yarımşar saatlik aralıklarla büyük bir sevinçle oturağa ve kavanoza yaptı. Tabi ben götürüp yaptırdım. Çalar saati kurdum, oğlum kapattı tamam yapıcam dedi ve koştu yaptı. Sonra bıkmaya başladı. Ben süreyi uzattım, bu sefer de altına kaçırdı. Ve ilk defa rahatsız oldu. Hemen değiştirdik üzerini. Ona üzülmemesini, zamanla alışacağını söyledim. Ama onu yakalayıp banyoya götürdüğüm anda çiş yok diyor. Ben diller döküyorum, oyunlar çıkarıyorum, ödüller koyuyorum, öyle yapıyor. Üç gün sonra yani dün akşam kendisi çiş dedi. Ama gel yapalım deyince kaçtı. Babasına sığındı :) ve orada yaptı. :)) Tabi ufak çapta arıza çıkardı babamız. Ama anne tavuk duruma el koydu. Sonra bir daha çiş dedi ve bu sefer kaçmadı.
Bu arada aşırı su içerdi, korkumdan gıdım gıdım veriyorum. O da kabız oluyor. Sonra süt içerek uyurdu biberonla. Haliyle onu da bıraktık. Memeden ikinci defa kesilmiş gibi oldu, uyutmakta çoooook zorlanıyorum ve çooooook inatlaşıyor. Sırf inadından tuvalete yaptırana kadar canım çıkıyor. Her defasında önce bir itiraz ediyor. Ödül işe yarıyor. Ben de ben istiyorum ki, hiçbir şeye gerek kalmadan hemen yapıversin ama yooook.
Neredeyse yazılan her mesajı okudum ve gördüm ki çoğu anne çocuğunun altını açıp onun kendiliğinden söylemesini beklemiş. Acaba ben yanlış mı yapıyorum? Arada soruyorum ve hep yok diyor. Saati gelince götürüp yaptırıyorum, rica minnet, ısrar. Ama tatlı bir ısrar yani :) Yani yüzde doksan tatlı. Bir saat arayla yaptırıyorum. Sizce böyle mi devam edeyim yoksa hiç kendim götürmeden onun söylemesini mi bekleyeyim?
Ben de bu hafta başında başladım. İlk gün kendisi bezini çıkarıp çırılçıplak dolaşmaya başladı ve ben de bağlamadım. Zaten sevmemeye başlamıştı. Çamaşırını giydirip pantolonunu giydirince çok mutlu oldu. Hemen bahçeye çıktık. Tabi zaman ilerledi ve bizimki altını ıslattı. Ama oyundan umursamadı bile. Neyse, eve döndük. Üç-beş kere yarımşar saatlik aralıklarla büyük bir sevinçle oturağa ve kavanoza yaptı. Tabi ben götürüp yaptırdım. Çalar saati kurdum, oğlum kapattı tamam yapıcam dedi ve koştu yaptı. Sonra bıkmaya başladı. Ben süreyi uzattım, bu sefer de altına kaçırdı. Ve ilk defa rahatsız oldu. Hemen değiştirdik üzerini. Ona üzülmemesini, zamanla alışacağını söyledim. Ama onu yakalayıp banyoya götürdüğüm anda çiş yok diyor. Ben diller döküyorum, oyunlar çıkarıyorum, ödüller koyuyorum, öyle yapıyor. Üç gün sonra yani dün akşam kendisi çiş dedi. Ama gel yapalım deyince kaçtı. Babasına sığındı :) ve orada yaptı. :)) Tabi ufak çapta arıza çıkardı babamız. Ama anne tavuk duruma el koydu. Sonra bir daha çiş dedi ve bu sefer kaçmadı.
Bu arada aşırı su içerdi, korkumdan gıdım gıdım veriyorum. O da kabız oluyor. Sonra süt içerek uyurdu biberonla. Haliyle onu da bıraktık. Memeden ikinci defa kesilmiş gibi oldu, uyutmakta çoooook zorlanıyorum ve çooooook inatlaşıyor. Sırf inadından tuvalete yaptırana kadar canım çıkıyor. Her defasında önce bir itiraz ediyor. Ödül işe yarıyor. Ben de ben istiyorum ki, hiçbir şeye gerek kalmadan hemen yapıversin ama yooook.
Neredeyse yazılan her mesajı okudum ve gördüm ki çoğu anne çocuğunun altını açıp onun kendiliğinden söylemesini beklemiş. Acaba ben yanlış mı yapıyorum? Arada soruyorum ve hep yok diyor. Saati gelince götürüp yaptırıyorum, rica minnet, ısrar. Ama tatlı bir ısrar yani :) Yani yüzde doksan tatlı. Bir saat arayla yaptırıyorum. Sizce böyle mi devam edeyim yoksa hiç kendim götürmeden onun söylemesini mi bekleyeyim?