Ben de 3 yildir ABD deyim, ilk geldigim sene kafayi yiyecektim, esime aglaya aglaya yalvardim geri donmek icin, doktorayi birak donelim dedim, birakmadi, iyi ki de birakmamis.
Bence insaoglunun fitratinda alismak ve unutmak var ki iyi ki de var. Oncelikle insan herseye alisiyor, ormanlik bir alanda yalniz yasamaya nasil alisir insan diyordum ona da alisiliyor. Simdi dusunuyorum da TR de olsak evliligim cok daha kotu olacakti, hatta belki de simdiye kadar bosanmistik. Evlendikten sonra 1 ay ankarada kalip geldik ABD ye, esimin ailesi ank.da, benimkiler ist.da, o bir ayda bile kv gunde bilmem kac kere arardi, iki gunde bir onlardaydik, sonra hep kv nin akrabalarindaydik. Esim de cok duskun ailesine ve akrabalarina. Bir defasinda hic unutmam, disimi cektirdim (ABD de dis pahali diye dis tedavimi oluyordum), ben daha yeni gelinim, dis agrimdan oluyorum, kv yine arayip duruyor, akrabasina cagiriyor. O halimle kalktik gidiyoruz esimle, yolda aradi nerde kaldiniz diye, esim benim dis agrimi soyluyor, daha bir de gec kaldik diye laf soktu, teli kapatti suratina. Gittik oturmaya, ben dis agrimdan oturamiyorum, baska odaya gectim, kimsenin umrunda degilim tabi ama esimi istiyorum yanimda, o da akrabalarina ayip olacak diye gelmedi. Baska bir gun yine hastayim, esim yine akrabalarinin yanina gitti, ben kv nin evde kaldim, aglaya aglaya yatiyorum, esimi aradim cagirdim, tamam geliyorum dedi, gece ucte geldi. Bu boyle uzar gider aslinda, bir ayda bile bu kadar cok hikayem var. Ama simdi bakiyorum da ailelerden uzak esimle basbasayiz, esim ogrenci oldugu icin tr deki gibi sabahtan aksama kadar calismiyor, bana ayirdigi saatler daha esnek, basbasa daha guzel bir hayat yasiyoruz. Tr ye 3 yilda 4 kere gittim, annem babam haric kimsenin de umrunda degilim aslinda. Iyi insanlar var cok sukur, benim etrafimda da var, ama malesef akrabalarimda zerre kadar insanlik yok, soyle ki kanserden vefat eden ananeme bile bakmamis kisiler dayilarim, ananem hastanede yalniz yatar, hastaneye de ambulans tasirdi, annem yetisene kadar
zaten hepsi baska sehirde cok sukur ki gidince annem, babam haric kimseyi gormek zorunda kalmiyorum. Esimin akrabalarinda da zerre insanlik yok, ancak cikarlari icin varlar, bunu gordum bildim. Son gittigimde hamile halimle beni resmen ortalikta biraktilar, ucagima gidene kadar kac vesait degistirdim, bir tanesi de birakalim demiyor, hepsinin arabasi var. Ama esim anlamiyor iste, hala taa ABD den bu akrabalarina acir, para bile yollar. Simdi tum bunlari daha mantikli dusunup, ABD ye cok isindim, halime de sukretmeye basladim. Ozlenmiyor mu, cok ozleniyor tabi ama hayati da kendimize zehir etmeyelim gurbet diye aglaya aglaya.
Ayrica ABD de 3. yilimda ben de mastera basladim, gun boyu odevdi, dersti ugrasirken hic bos vaktim kalmiyor. Hamileyim, hastane sartlari, dr.larin ilgileri vs cok iyi, cok guzel. Cevre de insan istedikten sonra oluyor, Iraktayim demis konu sahibi, benim cevremde cok irakli var burda, hepsi de cok iyi insanlar, cok canayakinlar, bilmiyorum sizin orada durum nedir.
tembelim ben
Önemli olan ÖSS'yi kazanmış olmanız. İş güç sahibi olunda kimin sayesinde olursa olsun. Çok mu önemli? Elinizde öyle bir fırsat varken hiçç kaçırmayın.Kaldı ki bir orta doğu ülkesinden bahsetmiyoruz. Amerika sonuçta.En kötü ihtimal yapamazsanız dönersiniz.
