- 31 Ekim 2014
- 3.782
- 9.370
Kazanmak ugruna her seyi yapacak kadar gözü dönmüs bi kitleden aklı başında herkes korkar.
Siz destek verdiginiz insanlardan korkmuyorsunuz simdi, onların bi parçası olduğunuza inanıyorsunuz. Hatta mutlusunuz, içiniz sogudu.
Siz diye yazacagım bundan sonra ama sizin özelinizde de yazmıyorum aslında, "hayırlısı buymuş demek ki, bu sefer hak eden kazanacak, bu sefer adil olacak, neden korkuyorsunuz ki" diye naif naif soruların arkasında sinsi sinsi sevinenler icin yazıyorum. O sözleri geçin, söke söke aldık elinizden hakkınız olanı, bi daha da asla vermemek için ne lazımsa yapacagız deyin, gerçek bu çünkü.
Ama iste anlamadıgınız nokta su ki siz onların bi parcası degilsiniz, umurlarında da degilsiniz. Siz ekonomisi dibe batmış, sınırlı kaynaklarını bir avuc insanın rant kapısı haline getirmiş, başında her daim bi terör belası olan, daha da beteri terörle iliskilendirilmekten korktugu icin her söylenene boyun egmek durumunda kalan, önümüzdeki yıllarda nüfusu ülkenin %10una denk gelecek suriyelilerle ciddi bi azınlık sorununa gebe, insanların birlikte kol kola degil birbirlerini üstüne basa basa, hak etmeden ilerlemek istedikleri yozlamış bi ülkenin vatandaşısınız siz. Hukuku adaleti işletenlerin degil arkasından dolasanların yönlendirdigi duygusal bi kitlede kum tanesisiniz. (ki bu duygu vatan, millet, din sevgisi falan degil; öfkenden, hırstan, ac gözlülükten, hasetten, zalimlikten baska bi sey degil.)
Hükümetin sosyolojik anlamda en başarılı oldugu konu da kim oldugunuzu sizden saklamak, güç ilizyonunu kendi tabanına yayabilmek. Hiç bitmeyecek anlamsız öfkeler körükleyip insanları birbirine kırdırmak. Seçimi kaybettiginde biz ona hizmet edemeyiz diye histeri krizine giren ablalar az saglıklı düsünebilselerdi, biri gelir biri gider ama halk kalır, benim işim de kamu görevlisi olarak halka hizmet etmek diyebilselerdi zaten bugunlerde olmazdık.
Siz kendiniz girdiginiz kuyuda bizi de bogmadan rahat etmeyeceksiniz. Keske birlikte yukarı cıkabilseydik.
