Merhabalar, bugüne kadar bir sürü konu açtım burada; kimisini yazarken ağlıyordum, kimisini yazarken endişeliydim, korkuyordum, belki "Gebelik olabilir." cevabını alırım diye beklediğim zamanlarım oldu ama ilk defa bir konuyu açarken kendimi mutlu değil ama U'MUTLU hissediyorum...
23 yaşındayım, 2 yıllık evliyim, adet düzensizliğim var bazen 3 ayda bir adet olurum bazen 1, tsh hormonum yüksek ilaç kullanıyorum, eşimin sperm sayısı düşük, sperm kalitesi kötü, ilk tahlil yaptırdığımızda morfoloji bile yoktu; anlayacağınız evliliğimizin 6 ayı "Ay hamile kaldım mi acaba?" demekle, 1.5 yılı da "Anne baba olamayacağız." diye kendimizi bitirmekle geçti. Bir gün eşim yaşadığımız ildeki hastanenin önünden geçerken tüp bebek merkezi olduğunu gördü ve aramamı istedi, aradım bilgi aldım merkez hastaneye başvurmamızı söylediler, sonra öylece askıda kaldı bu konu. Bir gün nerden estiyse hatırlamıyorum bile söyledikleri hastaneye gitti ve infertilite kliniğine yönlendirdiler, oraya adetin ilk günü gitmek gerekirmiş bense son günümde gittim. Şaka gibi değil mi? Neyse ben hiç sıkıntı yapmadım çünkü o ayla birlikte 3 ay boyunca çok düzenli günü gününe adet olmuştum önümüzdeki ay geleceğim diye sevindim bile. Sonraki ay adet olmadım, bir sonraki ay da adet olmadım, tam 2.5 ay sonra çarşamba gününün akşamı adet oldum baya leke geldi tabi ben nasıl seviniyorum. Hemen eşimi aradım sonraki gün için izin aldı sabah koşa koşa hastaneye gittik. Söyle bir sorun vardı ki önceki akşam gelen lekeden sonra bir iki damla leke geldi, başka tık yok. Neyse gittik kan verdim, 6-7 tüp kan aldılar; birde sabahın köründe gittim ya hemşire uyukluyordu her tüp değiştirmede iğne yerinden oynuyor ben can çekişiyordum ama olsun hayalime bir adım daha yaklaştım ya kesseler beni umrumda değil. Daha sonra o gün rahim filmi için gün verdiler eve geldim. Tabi bu süreçte eşim o hastanedeki uzman üroloğa göründü ve eşim için tüp bebek önerildi. Kan verdikten sonra eve geldim ne gelen var ne giden, kafamda deli sorular, "Acaba adet oldum mu olmadım mı?" " Kan verdim, rahim filmi çekileceğim, adet olmadıysam ne olacak?" gibi bir sürü soruyla kendimi bitirdim. Günler geçti rahim filmi günü geldi, hastaneye gittim yatış yaptılar, içim rahat değil inferlitilite bölümüne gidip sordum "Adetim 1 gün sürdü, bir sorun olur mu?" hemşire doktora sordu doktor gel muayene edelim dedi Allah'tan hazırlıklı gitti, muayene etti "Sıkıntı yok çekeriz yarın filmi." dedi. Tabi ilk defa erkek doktorla böyle bir durumla karşılaştım, ben yerin dibine girdim çıktım o arada. Üst katlarda bir bölüme yolladılar yine muayene ettiler, bu defa kadın bir doktor geldi muayene sırasında birini aradı tahminime göre aşağıdaki doktoru aradı "Abi alıntı var iptal verelim." dedi karşıdaki ne dediyse tamam dedi bir şeyler yaptı o ara biraz canım yandı "Sabah gelirsin, film çekilecek." dedi, kafam karıştı bu iptal mevzuları yüzünden. Sonraki sabah saat 7 olmadan hastaneye gittim, damar yolu açıldı, dosyalar hazırlandı, benimle birlikte 2 kişi daha filme girdi; onlarla ilgili çok bilgi vermek istemiyorum ama çok iyi insanlardı eşlerimiz de çok iyi anlaştılar hatta numaralarımızı aldık, Rabbim hepimizin gönlüne göre versin inşallah. Onların varlığı bana güç verdi, birlikte girdik içeri iki oda vardı teker teker film çekilecek odaya gittik, en son ben gittim. "Çok can yanmıyor sakin ol." dediler bende sevindim, nerden yanmıyor resmen çin işkencesi gibi bir şeydi, tarif edemiyorum bile, 2 dakika sürdü belki daha az ama böyle bir acı yok. Doktor çok iyiydi, hatta çoktan bile çok iyi bir doktordu, hele teknisyen abi, anlatamam süper biriydi, ben "Canım çok yanıyor." diye bağırdıkça "Tamam, geçti, çok az kaldı, sakin ol,..." gibi cümleler kurdu, konuştu benimle ve bitti ama hissettiğim acı berbat bir şeydi. Hatta kalkarken "En nazlı sen çıktın kız." dedi bana teknisyen abi. Sonrasında 3-4 gün kanamam oldu, adet kanaması gibi değildi az az oldu ama acım 1-2 saat sonra hafifledi. Film çekildikten sonra doktoru bekledik, benim sonuçlarıma baktı ve eşime hazırlanan belgeyi okudu "Süper." dedi, rapor çıkacaktı muhtemelen. Bana progesteron testini verdikte sonra direk ona gitmemi söyledi. 1 hafta sonra testi verdim ve infertilite polikliniğine gittim. Bu defa kadın doktor vardı, yine muayene etti 2 spekulum değiştirdi baya canım acıdı kendimi farkında olmadan nasıl kasmışım az daha spekulum kırılacaktı. Benim sonuclarima baktılar, eşimin sonuçlarına baktılar ve tüp bebek raporunu çıkardılar. Daha doğrusu bir rapor hazırladı hemşire ve yan odaya onaylatmamı söyledi, yan odada kimse yoktu sekretere sordum aradı görevli yoldaymış numara ve isim aldılar bizi arayacaklarını söylediler, bende bekleyeceğimizi söyledim ve odaya girip oturdum. Eşim beklediğimiz için kızdı, ben mutluydum valla dünya yıkılsa koymazdı bana ve yarın saat bekledik. Yarim saat sonra sekreter geldi, beklettiği için özür diledi ve "Madem gitmediniz sizi listeye yazmayayım direk randevu alalım." dedi, eşim beklediğimiz için çok mutlu oldu o anda. Aradı ve tüp bebek merkezinden bizim için 2 Mart pazartesi gününe randevu aldı. Şimdi sabırsızlıkla o günü bekliyorum, evladıma bir adım daha yaklaşmak için can atıyorum, neler olacağını çok merak ediyorum, bu süreci sizinle paylaşmak istiyorum çünkü çeşitli nedenlerden dolayı çevremizdeki kimseye tüp bebek yaptıracağımızı söylemeyeceğiz, geri kafalılıktan değil başka sebepler, bende bu kadar heyecan duyduğum bu süreci birileriyle paylaşmak istiyorum. Bu süreçte bana ne şekilde olursa olsun eşlik edecek olan herkese çok teşekkür ediyorum. Nasip olurda mucizeme kavuşursam bir kitap yazacağım, bu süreci, çektiğim psikolojik sancıları, sıkıntıları, evlat hasretimi ve güzel yolculuğumu anlatan bir kitap; buraya yazdıklarım da kitabımdan bir alıntı olsun, yeterki yavruma kavuşayım... Teşekkürler...
23 yaşındayım, 2 yıllık evliyim, adet düzensizliğim var bazen 3 ayda bir adet olurum bazen 1, tsh hormonum yüksek ilaç kullanıyorum, eşimin sperm sayısı düşük, sperm kalitesi kötü, ilk tahlil yaptırdığımızda morfoloji bile yoktu; anlayacağınız evliliğimizin 6 ayı "Ay hamile kaldım mi acaba?" demekle, 1.5 yılı da "Anne baba olamayacağız." diye kendimizi bitirmekle geçti. Bir gün eşim yaşadığımız ildeki hastanenin önünden geçerken tüp bebek merkezi olduğunu gördü ve aramamı istedi, aradım bilgi aldım merkez hastaneye başvurmamızı söylediler, sonra öylece askıda kaldı bu konu. Bir gün nerden estiyse hatırlamıyorum bile söyledikleri hastaneye gitti ve infertilite kliniğine yönlendirdiler, oraya adetin ilk günü gitmek gerekirmiş bense son günümde gittim. Şaka gibi değil mi? Neyse ben hiç sıkıntı yapmadım çünkü o ayla birlikte 3 ay boyunca çok düzenli günü gününe adet olmuştum önümüzdeki ay geleceğim diye sevindim bile. Sonraki ay adet olmadım, bir sonraki ay da adet olmadım, tam 2.5 ay sonra çarşamba gününün akşamı adet oldum baya leke geldi tabi ben nasıl seviniyorum. Hemen eşimi aradım sonraki gün için izin aldı sabah koşa koşa hastaneye gittik. Söyle bir sorun vardı ki önceki akşam gelen lekeden sonra bir iki damla leke geldi, başka tık yok. Neyse gittik kan verdim, 6-7 tüp kan aldılar; birde sabahın köründe gittim ya hemşire uyukluyordu her tüp değiştirmede iğne yerinden oynuyor ben can çekişiyordum ama olsun hayalime bir adım daha yaklaştım ya kesseler beni umrumda değil. Daha sonra o gün rahim filmi için gün verdiler eve geldim. Tabi bu süreçte eşim o hastanedeki uzman üroloğa göründü ve eşim için tüp bebek önerildi. Kan verdikten sonra eve geldim ne gelen var ne giden, kafamda deli sorular, "Acaba adet oldum mu olmadım mı?" " Kan verdim, rahim filmi çekileceğim, adet olmadıysam ne olacak?" gibi bir sürü soruyla kendimi bitirdim. Günler geçti rahim filmi günü geldi, hastaneye gittim yatış yaptılar, içim rahat değil inferlitilite bölümüne gidip sordum "Adetim 1 gün sürdü, bir sorun olur mu?" hemşire doktora sordu doktor gel muayene edelim dedi Allah'tan hazırlıklı gitti, muayene etti "Sıkıntı yok çekeriz yarın filmi." dedi. Tabi ilk defa erkek doktorla böyle bir durumla karşılaştım, ben yerin dibine girdim çıktım o arada. Üst katlarda bir bölüme yolladılar yine muayene ettiler, bu defa kadın bir doktor geldi muayene sırasında birini aradı tahminime göre aşağıdaki doktoru aradı "Abi alıntı var iptal verelim." dedi karşıdaki ne dediyse tamam dedi bir şeyler yaptı o ara biraz canım yandı "Sabah gelirsin, film çekilecek." dedi, kafam karıştı bu iptal mevzuları yüzünden. Sonraki sabah saat 7 olmadan hastaneye gittim, damar yolu açıldı, dosyalar hazırlandı, benimle birlikte 2 kişi daha filme girdi; onlarla ilgili çok bilgi vermek istemiyorum ama çok iyi insanlardı eşlerimiz de çok iyi anlaştılar hatta numaralarımızı aldık, Rabbim hepimizin gönlüne göre versin inşallah. Onların varlığı bana güç verdi, birlikte girdik içeri iki oda vardı teker teker film çekilecek odaya gittik, en son ben gittim. "Çok can yanmıyor sakin ol." dediler bende sevindim, nerden yanmıyor resmen çin işkencesi gibi bir şeydi, tarif edemiyorum bile, 2 dakika sürdü belki daha az ama böyle bir acı yok. Doktor çok iyiydi, hatta çoktan bile çok iyi bir doktordu, hele teknisyen abi, anlatamam süper biriydi, ben "Canım çok yanıyor." diye bağırdıkça "Tamam, geçti, çok az kaldı, sakin ol,..." gibi cümleler kurdu, konuştu benimle ve bitti ama hissettiğim acı berbat bir şeydi. Hatta kalkarken "En nazlı sen çıktın kız." dedi bana teknisyen abi. Sonrasında 3-4 gün kanamam oldu, adet kanaması gibi değildi az az oldu ama acım 1-2 saat sonra hafifledi. Film çekildikten sonra doktoru bekledik, benim sonuçlarıma baktı ve eşime hazırlanan belgeyi okudu "Süper." dedi, rapor çıkacaktı muhtemelen. Bana progesteron testini verdikte sonra direk ona gitmemi söyledi. 1 hafta sonra testi verdim ve infertilite polikliniğine gittim. Bu defa kadın doktor vardı, yine muayene etti 2 spekulum değiştirdi baya canım acıdı kendimi farkında olmadan nasıl kasmışım az daha spekulum kırılacaktı. Benim sonuclarima baktılar, eşimin sonuçlarına baktılar ve tüp bebek raporunu çıkardılar. Daha doğrusu bir rapor hazırladı hemşire ve yan odaya onaylatmamı söyledi, yan odada kimse yoktu sekretere sordum aradı görevli yoldaymış numara ve isim aldılar bizi arayacaklarını söylediler, bende bekleyeceğimizi söyledim ve odaya girip oturdum. Eşim beklediğimiz için kızdı, ben mutluydum valla dünya yıkılsa koymazdı bana ve yarın saat bekledik. Yarim saat sonra sekreter geldi, beklettiği için özür diledi ve "Madem gitmediniz sizi listeye yazmayayım direk randevu alalım." dedi, eşim beklediğimiz için çok mutlu oldu o anda. Aradı ve tüp bebek merkezinden bizim için 2 Mart pazartesi gününe randevu aldı. Şimdi sabırsızlıkla o günü bekliyorum, evladıma bir adım daha yaklaşmak için can atıyorum, neler olacağını çok merak ediyorum, bu süreci sizinle paylaşmak istiyorum çünkü çeşitli nedenlerden dolayı çevremizdeki kimseye tüp bebek yaptıracağımızı söylemeyeceğiz, geri kafalılıktan değil başka sebepler, bende bu kadar heyecan duyduğum bu süreci birileriyle paylaşmak istiyorum. Bu süreçte bana ne şekilde olursa olsun eşlik edecek olan herkese çok teşekkür ediyorum. Nasip olurda mucizeme kavuşursam bir kitap yazacağım, bu süreci, çektiğim psikolojik sancıları, sıkıntıları, evlat hasretimi ve güzel yolculuğumu anlatan bir kitap; buraya yazdıklarım da kitabımdan bir alıntı olsun, yeterki yavruma kavuşayım... Teşekkürler...