- 25 Ağustos 2016
- 3
- 3
- 42
- Konu Sahibi pembe terlik
- #1
merhaba herkese,
34 yaşındayım. 2015 yılının temmuz ayında dış müdahale olmadan 3. denememizde hamile kaldım ancak 9 haftalıkken düşük yaparak bebeğimi kaybettim. o günden sonra bütün denemelerimize rağmen hamile kalamadım. sonrasında yapılan testlerde bende bir sıkıntı olmadığı ancak eşimde sperm morfolojisinde sorun olduğu ortaya çıktı. doktor proxeed verdi, 3 ay kullandıktan sonra yeniden test yaptırmamızı ve hala sperm sayısı istenilen miktara ulaşmazsa tüp bebek yöntemine başvurmamızı, hatta sperm sayısı şimdi bile çok kötü olmadığı için aşılamadan da fayda görebileceğimizi belirtti.
üç ay ekim ayında dolacak, halen hamile değilim. şu durumda tüp bebek yaptırmak zorunda kalacağız gibi görünüyor ancak çok korkuyorum. tedavinin kendisinden de, yaptırıp olmamasından da ödüm patlıyor. üstelik şu aralar düşüğün yıl dönümü gibi bir şey, o sebeple de kendimi çok derin bir mutsuzluk ve umutsuzluk içinde hissediyorum.
burada benim yaşadıklarımı ve hatta çok daha fazlasını yaşayan kadınlar olduğunu biliyorum. hem sizlere içimi dökmek istedim hem de belki korkularımı ve yaşadığım acıyı hafifletmek için bana söyleyecek bir şeyleriniz, umut hikayeleriniz var diye umdum.
okuyan ve yorum yapan herkese şimdiden teşekkür ederim.
34 yaşındayım. 2015 yılının temmuz ayında dış müdahale olmadan 3. denememizde hamile kaldım ancak 9 haftalıkken düşük yaparak bebeğimi kaybettim. o günden sonra bütün denemelerimize rağmen hamile kalamadım. sonrasında yapılan testlerde bende bir sıkıntı olmadığı ancak eşimde sperm morfolojisinde sorun olduğu ortaya çıktı. doktor proxeed verdi, 3 ay kullandıktan sonra yeniden test yaptırmamızı ve hala sperm sayısı istenilen miktara ulaşmazsa tüp bebek yöntemine başvurmamızı, hatta sperm sayısı şimdi bile çok kötü olmadığı için aşılamadan da fayda görebileceğimizi belirtti.
üç ay ekim ayında dolacak, halen hamile değilim. şu durumda tüp bebek yaptırmak zorunda kalacağız gibi görünüyor ancak çok korkuyorum. tedavinin kendisinden de, yaptırıp olmamasından da ödüm patlıyor. üstelik şu aralar düşüğün yıl dönümü gibi bir şey, o sebeple de kendimi çok derin bir mutsuzluk ve umutsuzluk içinde hissediyorum.
burada benim yaşadıklarımı ve hatta çok daha fazlasını yaşayan kadınlar olduğunu biliyorum. hem sizlere içimi dökmek istedim hem de belki korkularımı ve yaşadığım acıyı hafifletmek için bana söyleyecek bir şeyleriniz, umut hikayeleriniz var diye umdum.
okuyan ve yorum yapan herkese şimdiden teşekkür ederim.