- 3 Aralık 2006
- 3.073
- 131
- 688
- 63
"Kalbe degen nedir bilinmez.
Sana soylenen sozdur sadece
Ama kalbe degen baska biridir belki."
Bir soz. Birkac harf, birkac hece. Hatta bir cumle. Uzun ya da kisa kurulmasi o kadar kolay ki. Alt tarafi agzindan cikmis olur bir kere. Soyleyiverirsin iste. Ayip degil ya. Sozde yapacaklarinin arasina katilir olsa olsa. Soyleyince yapmis kadar da olursun ustelik. Oyle ki yapmayi bile unutuverirsin.
Soz gumusse sukût altinmis... Ama soz camur da oluyor bazen. Sukûtsa seni icine cekiveren bir bataklik. Hani buyuyor ya sessizlikte yakarislarin. Icinden gecenleri soyleyemiyorsun ya cogu zaman.
Ve soz, soz degil bazen. O yuzden inanmamali her soylenene. Birkac harf ya da birkac tumce ancak. Ruhunu oksayan bir ses belli belirsiz; ama sadece o kadar.
Sozlere, anlara, seslere, bir de gozlere kaptirmamali insan kendini. Gec de olsa ogreniliyor. Sonra bu cagrisimlar. Ozne konulmasa kabul edilebilir belki; ama oznesiyle birlikte yalana donusuyor .
Bir soz. Bazen tek bir soz bile yetiyor insana. Bazen tek bir sozunu duymak icin bekliyor gunlerce. Bazen de tek laf etmeden yok oluyor insanlar. Oylece, sessiz. Iste bu sessizlik beni boguyor.
Dememesi gereken seyleri o kadar rahat soyluyor da insan, demesini beklediklerinde suspus kalakaliyor. Bir seyler soylese duracak belki bu yangin. Alevleri sonecek belki. Ama olmuyor iste, bir inatlasmadir gidiyor.
Bir ses, bir hece, derken sesler cogaliyor. Durduramiyorsun. Cevreni saran bu dikenli teller gecit vermiyor. Serbest atis vakti diyorlar buna. Aklina geleni soylemenin vakti. Dinleyip, bile bile kanmanin, hatta acilari unutmanin vakti. Icini
acitan anlar var ya. Bunu niye yapiyorsun bana, dedirten. Sana aci cektirmek istedigini dusundurten.
Gozleri kor oluyor bazen insanin, kulaklari sagir. Kendi sesini bile duymazdan geliyor gunlerce,aylarca. Seni uzecek dediklerinde, beni uzuyor dediginde, canimi yakiyor dediginde... kulaklarini tikamayi seciyor.Kendini uzaga atiyor.Seni senden istiyorum ozledim diyorsun. O ise sadece uzgunum gelemem diyor....
Yetinmelisin elindekiyle deyip geciyor... harflerle dans ederek....
Bazen tikaniyor ya yollar. Bir cikmaza giriliyor. Saplanti deniyor senin sevda dedigine. Kurgu oluyor kafandaki masal.
Ve bu sozcuk ormaninda havada ucusan sozlerden birini tutmak istiyorsun elini uzatip. Onca sozden biri de seni anlatsin diye. Sansina hangi sozcuk dusecek diye beklerken, bir de bakiyorsun ki ellerin bombos.
Inanilir gibi degil; ama tum sozler kapilmis.(alıntı)
Sana soylenen sozdur sadece
Ama kalbe degen baska biridir belki."
Bir soz. Birkac harf, birkac hece. Hatta bir cumle. Uzun ya da kisa kurulmasi o kadar kolay ki. Alt tarafi agzindan cikmis olur bir kere. Soyleyiverirsin iste. Ayip degil ya. Sozde yapacaklarinin arasina katilir olsa olsa. Soyleyince yapmis kadar da olursun ustelik. Oyle ki yapmayi bile unutuverirsin.
Soz gumusse sukût altinmis... Ama soz camur da oluyor bazen. Sukûtsa seni icine cekiveren bir bataklik. Hani buyuyor ya sessizlikte yakarislarin. Icinden gecenleri soyleyemiyorsun ya cogu zaman.
Ve soz, soz degil bazen. O yuzden inanmamali her soylenene. Birkac harf ya da birkac tumce ancak. Ruhunu oksayan bir ses belli belirsiz; ama sadece o kadar.
Sozlere, anlara, seslere, bir de gozlere kaptirmamali insan kendini. Gec de olsa ogreniliyor. Sonra bu cagrisimlar. Ozne konulmasa kabul edilebilir belki; ama oznesiyle birlikte yalana donusuyor .
Bir soz. Bazen tek bir soz bile yetiyor insana. Bazen tek bir sozunu duymak icin bekliyor gunlerce. Bazen de tek laf etmeden yok oluyor insanlar. Oylece, sessiz. Iste bu sessizlik beni boguyor.
Dememesi gereken seyleri o kadar rahat soyluyor da insan, demesini beklediklerinde suspus kalakaliyor. Bir seyler soylese duracak belki bu yangin. Alevleri sonecek belki. Ama olmuyor iste, bir inatlasmadir gidiyor.
Bir ses, bir hece, derken sesler cogaliyor. Durduramiyorsun. Cevreni saran bu dikenli teller gecit vermiyor. Serbest atis vakti diyorlar buna. Aklina geleni soylemenin vakti. Dinleyip, bile bile kanmanin, hatta acilari unutmanin vakti. Icini
acitan anlar var ya. Bunu niye yapiyorsun bana, dedirten. Sana aci cektirmek istedigini dusundurten.
Gozleri kor oluyor bazen insanin, kulaklari sagir. Kendi sesini bile duymazdan geliyor gunlerce,aylarca. Seni uzecek dediklerinde, beni uzuyor dediginde, canimi yakiyor dediginde... kulaklarini tikamayi seciyor.Kendini uzaga atiyor.Seni senden istiyorum ozledim diyorsun. O ise sadece uzgunum gelemem diyor....
Yetinmelisin elindekiyle deyip geciyor... harflerle dans ederek....
Bazen tikaniyor ya yollar. Bir cikmaza giriliyor. Saplanti deniyor senin sevda dedigine. Kurgu oluyor kafandaki masal.
Ve bu sozcuk ormaninda havada ucusan sozlerden birini tutmak istiyorsun elini uzatip. Onca sozden biri de seni anlatsin diye. Sansina hangi sozcuk dusecek diye beklerken, bir de bakiyorsun ki ellerin bombos.
Inanilir gibi degil; ama tum sozler kapilmis.(alıntı)
