Selamlar.buraya son 20 yil yasadigim sikintilari dokmuycem fakat son 4 yildir yasadigim kabusu anlaticam.lutfen degerli kk uyeleri bir yol gosterin sizin degerli fikirlerinize ihtiyacim var.
Buyugu 4 kucugu ise 5 aylik iki kizim var.buyuk kizim buyutmesi zor bir cocuk..cocuk psikolojisinde gecen tum sendromlari yasiyoruz.4 sene boyunca her gece 3 ile 6 arasi avaz avaz bagirip agladi.4 yil her gece konu komsudan sikayet aldik.bunu gectim her agladiginda esim beni sorumlu tuttu uzerime yurudu.5 ay once gece yine o kadar agladiki yatmadan yedirdigim yogurdu kustu.9 aylik hamileyim esim yatmadan yedirdigim icin rahatsizlanip kustugunu ima ederek cocuk kucaginda kusarken oda oda gezdirip tum odalara kusmuk sactirdi cunku hamile halimle temizlemek bana dusecekti tum odalar batti gecenin 4 u o koca karnimla yerleri sildim.cok sabirli davrandim davranmaya da devam ediyorum fakat dun artik canima tak etti.
Dun sabah krese gidicekti kizim.elbiselerini cikarttim hade kizim uyanma zamani denemle avaz avaz agladi babami istiyorum bunlari giymiycem dedi.(ki abartmiyorum bebekliginden bu yana aldigim kiyafetlere bahane bulup giymeyen bir kizim var)esim geldi bana sen git burdan dedi.ben bekledim.kizim bunu duyunca 3 defa git dedi agladi vurdu bana.benim sinirlerim bosaldi mutfaga gectim ne haliniz varsa gorun diyerek.esim bunu duyup arkamdan geldi ve kapiyi yumruklayip sen cocugun yaninda bunu nasil dersin deyip uzerime yurudu.tabi kizim tum bunlara tanik oldu.dun kizim benim yuzume bile bakmadi saatlerce bebekle yatak odasinda kaldim gelip bana bir bakmadi .babasi hic bisey yokmus gibi anneye iyi aksamlar de dedi kizim terligini firlatip sirtini donup gitti.agliyarak yaziyorum bunlari.4 yil boyunca ben kizima o kadar sabirli ve sefkatli davrandimki tek bir tokat dahi atmadim hep kucakladim sevgimi gosterdim.ama onun beni sevmedigini dusunmeye basliyorum artik.babasiyla cok mutlu.surekli beni sikayet ediyor ona.gecen hizini alamadi ona aldigim surpriz hediyeyi icin de babasina sikayet etti.bu sabah hic aglamadan babasiyla krese gitti.ben odasina gidip uyandirdigimda kiyametler kopuyodu halbuki.
Dun ciddi ciddi aklima gelen su oldu.kucuk kizimi 3 yas a yani kres yasina getirip gitmek istiyorum.buyuk kizimi kaybediyorum esimin ucuz kahramanlik sevdasi ugruna.cocugumun her ihtiyacina olmasi gerektigi gibi kosturan onu gozunden sakinan hep yaninda olan ben annesi ama aksam eve gelip elinden teli dusurmeden kizimin her dedigine sinir koymayip onay verdigi icin gunun sonunda ucuz kahraman olup beni kotu karakter yapan esim..ben kizimi kaybettigi hissediyorum bu sekil giderse ki oyle gorunuyor ilerde cok daha kotu bi gelecek bizi bekliyor.degistirmeme esim musade etmiyor simarttikca simartiyor.kucuk kizimi kurtarayim buyuk kizim onda kalsin diye dusunuyorum.en azindan birini kurtarayim.sizce yanlis mi dusunuyorum?
Buyugu 4 kucugu ise 5 aylik iki kizim var.buyuk kizim buyutmesi zor bir cocuk..cocuk psikolojisinde gecen tum sendromlari yasiyoruz.4 sene boyunca her gece 3 ile 6 arasi avaz avaz bagirip agladi.4 yil her gece konu komsudan sikayet aldik.bunu gectim her agladiginda esim beni sorumlu tuttu uzerime yurudu.5 ay once gece yine o kadar agladiki yatmadan yedirdigim yogurdu kustu.9 aylik hamileyim esim yatmadan yedirdigim icin rahatsizlanip kustugunu ima ederek cocuk kucaginda kusarken oda oda gezdirip tum odalara kusmuk sactirdi cunku hamile halimle temizlemek bana dusecekti tum odalar batti gecenin 4 u o koca karnimla yerleri sildim.cok sabirli davrandim davranmaya da devam ediyorum fakat dun artik canima tak etti.
Dun sabah krese gidicekti kizim.elbiselerini cikarttim hade kizim uyanma zamani denemle avaz avaz agladi babami istiyorum bunlari giymiycem dedi.(ki abartmiyorum bebekliginden bu yana aldigim kiyafetlere bahane bulup giymeyen bir kizim var)esim geldi bana sen git burdan dedi.ben bekledim.kizim bunu duyunca 3 defa git dedi agladi vurdu bana.benim sinirlerim bosaldi mutfaga gectim ne haliniz varsa gorun diyerek.esim bunu duyup arkamdan geldi ve kapiyi yumruklayip sen cocugun yaninda bunu nasil dersin deyip uzerime yurudu.tabi kizim tum bunlara tanik oldu.dun kizim benim yuzume bile bakmadi saatlerce bebekle yatak odasinda kaldim gelip bana bir bakmadi .babasi hic bisey yokmus gibi anneye iyi aksamlar de dedi kizim terligini firlatip sirtini donup gitti.agliyarak yaziyorum bunlari.4 yil boyunca ben kizima o kadar sabirli ve sefkatli davrandimki tek bir tokat dahi atmadim hep kucakladim sevgimi gosterdim.ama onun beni sevmedigini dusunmeye basliyorum artik.babasiyla cok mutlu.surekli beni sikayet ediyor ona.gecen hizini alamadi ona aldigim surpriz hediyeyi icin de babasina sikayet etti.bu sabah hic aglamadan babasiyla krese gitti.ben odasina gidip uyandirdigimda kiyametler kopuyodu halbuki.
Dun ciddi ciddi aklima gelen su oldu.kucuk kizimi 3 yas a yani kres yasina getirip gitmek istiyorum.buyuk kizimi kaybediyorum esimin ucuz kahramanlik sevdasi ugruna.cocugumun her ihtiyacina olmasi gerektigi gibi kosturan onu gozunden sakinan hep yaninda olan ben annesi ama aksam eve gelip elinden teli dusurmeden kizimin her dedigine sinir koymayip onay verdigi icin gunun sonunda ucuz kahraman olup beni kotu karakter yapan esim..ben kizimi kaybettigi hissediyorum bu sekil giderse ki oyle gorunuyor ilerde cok daha kotu bi gelecek bizi bekliyor.degistirmeme esim musade etmiyor simarttikca simartiyor.kucuk kizimi kurtarayim buyuk kizim onda kalsin diye dusunuyorum.en azindan birini kurtarayim.sizce yanlis mi dusunuyorum?