Trizomi21

zaten ilk paragraf sizeydi.
size şunu söylüyorum, anlamak istemediğiniz konu şu. ikisinde de atan bir kalp var, annesine muhtaç, ikisi de can, ikisi de evlat. doğmadan öldürmek ve doğduktan sonra öldürmek arasında fark var mı? benim için yok
 
Hanımefendi sizin için olmayabilir, benim için fark var. Bu konu kanunlarla da yasalastigina göre demek ki fark var. Devlet istersen hamileliği sonlandirabiliyorsun diyor değil mi? Demek ki doğan bir kişiyi öldürmekle hamileliği belirli şartlar oluştuğunda aldırmak arasında fark var.
Ben ponçik bir insan değilim, hayata gerçekçi bakarım, tartışılacak bir konu değil bu. Herkesin bakış açısı farklı.
 
aynı yasalar, ölümün eşiğinde hastanede acılar içinde yatıyor olsaniz fişinin çekilmesine izin vermiyor, ötenazi yasak, siz sadece ona bağlı kalmayın bence, yasalar değişir.
realist olmak da insan olmanin bir parçası oysa! bence de sizle tartışmamali
 
Peki
 
Konu sahibi çok geçmiş olsun. Ben de 1 potansiyel bebeğimi 1 yıldan biraz önce dış gebelik nedeniyle aldırmak zorunda kaldım. Ondan beri tedavilerdeyim. 2 tüp bebek denemem negatif. Zar zor bulunan bir hamileliğin ne demek olduğunu tahmin edebiliyorum.

Fakat benim bebeğim olsaydı ben aldırırdım. Eşim de aldırmamı isterdi hatta doğuracağım desem karşı çıkardı. Gebelikte hormonlar bizi çok etkileyebiliyor ve mantık yerine duygusal kararlar alabiliyoruz. Çevrenizden ve eşinizden destek yoksa bile isteye onlara karşı durmak yine sizin kararınız elbette. Maddi, manevi çocuğunuzu güzelce yetişirebilecekseniz ve siz bu dünyadan umarım çok geç bir zamanda göçüp gittiğinizde çocuğunuzu kimseye muhtaç etmeden yaşayacak kaynak bırakabilecekseniz tabi ki karar sizin.

Engelli ebeveynlerinin en büyük kabusu ölümleri olmaya başlıyormuş. Ben gittikten sonra çocuğuma ne olur korkusu. Tüm yönlerini düşünün lütfen.

Onun dışında ben de dahil burada ben şunu yapardım, bunu yapardım diyenlere bakmayın çünkü hiçbirimiz aldırdığınızda da doğurduğunuzda da yanınızda olmayacağız. Umarım kendiniz ve tüm aileniz için en huzurlu olduğunuz kararı verirsiniz.
 
Hanımefendilerden biri eşe merhametsiz demiş.Kesinlikle katılmıyorum.Her insan böyle bir sorumluluğu almak istemeyebilir,tasiyamayabilir.Bu sorumluluğu alıp taşıyanların doğal olduğu gibi tasiyamayanlar da olabilir bu da çok doğal.Dogunca çok severler,herkes peşinde olur lafına da katılmadığımi belirtmek isterim.İstenmeyen sağlıklı bir bebekte bile kadın doğum yapmakta diretirse ve bebek dünyaya gelirse işler daha da kötüye gidiyor.Kaldi ki bu bebek özel bı bebek ve aile baba doğuma son derece muhalif.Neden ve nasıl doğumdan sonra herşeyin normal, güllük gülistanlık olmasi beklenebilir.Ozel bı çocuğa destekle bile bakmak zorken desteksiz yapayalnız bırakılmış bir annenin durumunu düşünmek bile istemem.Ben kendi adıma böyle bı sorumluluğu ustlenemezdim.Esim ya da ailem ısrar etse dahi ustlenemezdim.Disardan görüldüğü kadar kolay olmadığının farkındayım.
 
Bile bile dogurmakta merhametsizlik aslında. Bakış açısına göre değişir. Bende açıkçası babayı mağdur olarak görüyorum. Sonuçta onunda çocuğu ve istememe hakkı var. Bu konuda elestirilemez. Tek başına karar verilemez. Ne kadar doğru bilmiyorum ama Anne babası ölen down çocukları akıl hastanelerine koyduklarını duymuştum. Sağlıklı olup yorum yapmak kolay. Ben öğretmenim sağlıklı olduğu halde çocukta en ufak bi farklılık olduğunda okulda nasıl zorbaliklara maruz kaldıklarını çok iyi biliyorum. Sırf eline krem sürüyor diye kızlar tuvaletine sokulan erkek çocuklar var ve bu zorbalığı yapanlar ilkokul cagindakiler gerisini siz düşünün. Olaya tersinden bakarsak vicdan azabı çekmemek için yada Allah katında günah kazanmamak için doguruluyorsa buda ayrı bı bencillik. Hayat güllük gülistanlık değil. Çocuk yaparken çocuğa soruyor muyuz sen istiyor musun yaşamak? Çocuk yapmaya karar vermenin sonlandirmaktan farkı ne? İkisinde de kendi kararimiz
 
Anlatmak isteyip anlatamadıklarımi cok net bir dille anlatmışsınız.
 
Canim çok çok uzuldum. Ben bebeklerimi 17 haftada rahim agzi yetmezliginden kaybettim. Çok ağladim. Mayisin 1de kaybettim. Haziran 7de dortlu taramaya gidecekdik. Ogun ruya gordum. Ruyamda bana biri dediki yaşasaydilar bugun çok aģlayacakdin. Şimdikinden daha fazla..Galiba ben de ayni surece girecekdim. Ve eşimin ablasj abisi engelli olduğu için bu risk bende her zaman olacak.. down.a gelince evet karar senin ve çok zor bir karar. Allah yardimcin olsun. Bir keresinde eşimle parkda yuruyorduk. Karşimizdaki bankda down yetiskin çocukla annesi oturmuşdu. Kol kola. Annesine çilek yediriyordu çocuk.guzelce de muhabbet ediyorlardi. Farketmeden eşimle ikimizin de yuzu guluyordu. Ben o yaşlarda annesine bu kadar şefkatle yanaşan bir genç gormedim desem dogrudur. Masum olurlar melek gibi olurlar. Benim duwuk yaptigim gun hastanede bir kadin downlu bebek dogurmuw. Eşi dediki bagirarak ya bebeği çocuk yurduna vericez ya da eve gitdigimde ilk işim o çocuğu boğmak olucak. Ben 3 gun kaldim hastanede hep hemşirelerden sordum sonuç ne oldu diye. Kadin demişki hastaneden çikinca benim de ilk işim senin gibi pislikden boşanmak olucak. Çikarken doktorumdan izin alip ziyaretine gittim. Hiç tanimiyordum o kadini. bebegini emziriyordu onun da konuşmaya çok ihtiyaci vardi konuşduk biraz. Çocuğuna bakip dediki dunyada kim bu kadar degerli ola bilirki bana? Benim kanimdan canimdan. Benimle kaç aydir arkadaş oldu. Benden beslendi. Kalbi içimde atti. Şimdi Allah bu kulunu boyle yaratti diye ben nasil kiyardim. Nasil vazgecerdim. Kendi annesinden ablasindan başka ziyaretine gelen de olmamişdi. Karar senin canim. Bebeginle konuş eminim o sana ne yapman gerektigini soyleyecekdir. Allaha dua et bebegim zorluk çekicekse benim elimden değil kendin al diye. Ama almayip tutuyorsa bilki bir zorlu imtihan içindesin. InsaAllah dogru karari verirsin.
 
Muhteşem aciklamissiniz.
 
Belkide hic bir sorunu yoktur bebeğin cok oluyor oyle olaylar
 
 
1/55 benim de risk oranım. Nipt testi yaptırdım fetal dna yani.
 
S Scarletprincess canım naptın merak ettim seni.
Belirsizlik denizinde yuzmeye devam.Tek başıma göğüslemek zor olacak gibi gorunuyor simdilik son ana kadar direniyorum. Vücudum renfeksiyon kaptı son 3 haftadir her gün hastane ve acil ile boğuşuyorum. İşin ilginç tarafı hastanelerde hayatımda hiç görmediğim kadar çok downlu çocuk karşıma çıkıyor pacamdan bluxumdan çekiştirip onları bir sekilde farketmemi sagliyorlar. Bu neyin mesajı diye dusunuyor sonrasında ağlama krizine giriyorum. Çok zor günler geciriyorum çok zor.
 
Ne dicegimi,seni nasıl teselli edebilicegimi inan bilmiyorum.Sorarken de çekiniyorum seni uzmekten.Anlatmak istersen yaz lütfen.Belki bı nebze olsun daha iyi hissedersin
 
Allah yardımcın olsun.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…