Neden açtım bu konuyu bilmiyorum akıl almak için mi sadece içimden geçenleri tüm doğruluğuyla kelimelere dökme isteğinden mi bilemiyorum...Uzun bir yazı olacak sanırım hep içimden kalanlar bunlar çok birikmiş sanırım....
Aynı kültürde yetişen aynı dünya görüşünü paylaşan iki kişiydik ortak arkadaşlarımız vesilesiyle tanışmıştık çok güzel vakit geçiriyor eğleniyor hayata dair herşeyi gönül rahatlığıyla paylaşıyorduk.ilişkimizin ilk günlerinde söylemiştim ona sana karşı gereksiz bir güven duyuyorum diye bozulmuştu bana güven vermeyecek bi davranışta mı bulundum sana karşı cevabım yoktu duyduğum güveni de hiç boşa çıkarmadı 1 yılımızı birlikte geçirdik tatillere çıktık haftasonu kaçamakları yapıp görmediğimiz yerleri birlikte keşfettik 1 yıllık süreç içerisinde hiç tartışmadık bizim tek problemimiz onun ne hissettiğini ne düşündüğünü paylaşmaktan uzun bir insan oluşuydu onu öyle kabul etmek zordu ama etmiştim çünkü beni üzmemek kırmamak mutsuz etmemek için elinden geldiğini yaptığını görüyordum şimdi düşününce belki de görmek istiyordum tüm iyi niyetimle onun tüm davranışlarını iyiye yoruyordum.Hiç yalan söylemedik birbirimize kandırmadık aramızda yaşanan duygunun adı aşk değildi ikimizde bunu kabul ediyorduk aşk değil ancak sevgi saygı güven üstüne kurulu bir ilişkimiz olduğunu hissediyordum ya da hissetmek istiyordum.Hiç bir zaman romantik güzel sözler söyleyen ince bir adam olmadı ama az önce de söyledim ya ben onu öyle kabul ettim.herşey çok güzeldi yaz tatilimizi birlikte geçirdik ufak tefek pürüzler dışında rüya gibiydi herşey ancak evliliğe dair hiçbirşey konuşmamıştık son birkaç aydır canımı sıkan bir konuydu bu bura dada paylaşmıştım ama bunu onunla konuşup evlilik meraklısı bir tip olmak istemiyordum gözünde o yüzden hep ondan adım bekledim bu süreçte beni aile bireyleriyle tanıştırdı tüm ailesi benden haberdardı ama evlilik ile ilgili aramızda tek bir cümle geçmemişti.Tailden döndükten sonra yine herşey çok güzeldi hatta bayramda annemler yazlıkta babam istanbulda kalacaktı birlikte annemlerin yanına gitmeyi düşündük hem tanışmış olacaklar hemde güzel birkaç gün geçirecektik sonradan gelişen bi kaç problem nedeniyle olmadı ben bayramda yanlız gittim yazlığa o istanbulda kaldı ama aramızda ki dialogda değişen hiç birşey yoktu sürekli görüşmeye devam ettik bayram sonrası 1 yılımızı doldurduk onun işleri çok yoğun olduğu için hafta içi bir gün görüştük ben ona aldığım hediyeyi verdim çok mutlu oldu hediye için ama ne 1.yılımızı doldurmamızla ilgili bir yorum yaptı ne de bana hediye almıştı önemsemezdi de pek böyle şeyleri o gece eve döndüğümde mesaj attım seninle konuşmam lazım yüzyüze mutlaka diye tabi konuşalım konu nedir diye sorguladı ama ben ısrarla yüzyüze görüşünce konuşacağımı söyledim birkaç gün sonra ilişkimizden babamın haberdar olduğunu öğrendim ve ona söyledim ilk başta babam ile benim gerginlik yaşadığımı düşünüp hemen görüşüp konuşalım dedi ben o kadar vahim olmadığını anlatınca durumun konunun üstü kapandı bu süre zarfında işleri çok yoğunlaştı gerçekten yoğun olduğunu biliyorum ancak bu süre zarfında 1.5 ay görüşemedik o istanbulun bir ucunda ben diğer ucundayım ama 1 saatte olsa vakit ayırabilir diye düşünüyken aynı zamanda çok çalıştığını yorulduğunu düşünerek ona kıyamıyordum yüzyüze görüşememiz dışında ilişkimizde değişen birşey hissetmiyordum taki son 1.5 haftaya kadar özledim görmek istiyorum içerikli mesajlar bitmiş sürekli iş konuşur olmuştuk kendimi onun iş arkadaşı gibi hissetmeye başlamıştım ama üzülüyor onu da kırmak istemiyordum balıkesirdeydim döneceğim hafta sonu yine çalışacağını söyledi bende artık ne olursa olsun 1 saatte olsa görüşmemeiz gerektiğini ne yaşadığımızı unuttuğumu çok daraldığımı söyledim tamam bebeğim o zaman pazar akşam görüşürüz mutlaka dedi pazar günü 1 yıldır olduğu gibi yine onun günaydın bebeğim mesajıyla uyandım yoldaydım istanbula dönüyordum ve mesajlaşmaya devam ediyorduk akşam üstü saat 16:00 dan sonra mesaj içeriklerinde bebeğim sevgilim gibi kelimeler yoktu taksime gittim beni beklemeden mekana gitmiş fakat buluşacağımız mekanı bulamamıştı başka bi yere oturmuştu giderken bende bu işin böyle yürümeyeceğini ya ciddi bi adım atılması gerektiğini ya da bitirmemiz gerektiğini düşünerek gittim ama bunları düşünürken bana telafi edeceğiz sevgilim zor bir dönem yaşıyoruz demesini bekliyordum gerçekten neyse bulunduğu mekana gittim oradan kalkıp ilk buluştuğumuz mekana gidecektik sarıldı öptü beni elimden tuttu birlikte gittik mekana her zamanki masamıza oturduk işindeki sıkıntıları anlattı ben konuya girmek için artık işi boşver sen nasılsın dedim üzgün mutsuz bir hali vardı ben hiç iyi değilim diyerek söze girdi şu son 1.5 aylık dönemde çok değiştim aileme arkadaşlarıma sana karşı düşüncelerim hislerim duygularım değişti dedi ben bir şok ile değişti derken diye sordum artık eskisi gibi hissetmediğini bu süreçte en çok beni düşündüğünü ama böyle devam etmemesi kararı aldığını söyledi yanında ağlamak istemedim gözlerim dolunca tuvalete gittim döndüğümde kelime bulamıyorum dedim acele etme dedi 1.5 aydın bunu düşünürken bunu benimle nasıl paylaşmazsın dedim bende kafamda soru işaretleriyle geldim buraya ama bunu hiç beklemiyordum dedim o zaman bu işin özü sen beni 1.5 aydır oyalıyordun ve ben buna senin işin var diye düşünerek tüm iyi niyetimle inanıyordum dedim öyle düşünme dedi ben bu konuşmayı bugün yapmak için bile emin değildim sen mutlaka konuşmamız lazım diyince bu noktaya geldim senin için geç kalınmış bir konuşma ama benim için hala erken bir konuşma dediçok ağladım bulunduğumuz yerden kalktık açık hava da kalmak istedim bir süre güvenemedim eve ulaşabilirmiyim o halde emin olamadım kendimden oturduk dedim ki sana söyleyecek o kadar çok şey var ki ama ben bu 1 yıllık süreçte çok güzel yaşadım bu ilişkiyi seni çok güzel sevdim sana söyleyeceğim her kötü söz kendi duygularıma ihanetim olur ben susuyorum sen üstüne düşeni al suskunluğumdan dedim.1 yıldır hiç bir şey hissetmemişsin ben tüm iyi niyetimle senin duygularını ifade edemeyen bir adam olduğunu düşünmüşüm buna kendimi inandırmışım oysa ki gerçek koca bir yalanmış dedim.Ben sana hiç yalan söylemedim ben sana aşığım demedim tabi ki sevdim seni diğer kızlardan özel buldum seni makine değilim bu sevgi nefrete dönüşmedi bir anda ama eskisi gibi hissedemiyorum dedibolmuşa kadar birlikte yürüdük sarıldı bana tek parça ayakta kal güçlü ol dedi ben ağlarken yapma bunu bana dedim ve çıktım kollarının arasından o dolmuş hareket etti sevdiğim adama son kez baktım duygusuz bir ifadeyle hızlı adımlarla gidiyordu bir daha onu göremeyecektim gülünce gözleri ışık saçan gözleri gözlerime değmeyecekti kokusunu tenini duymayacak hissedemeyecektim dolmuş gitti o gitti çok büyük bir boşlukta kara delikte buldum kendimi son 4 güündür bir kara delikteyim sanki uyştu bütün vücudum ağlıyorsun susuyorsun zaman geçiyor acı kalıyor delik delik oldu sanki yüreğim çok ihtimal var bu ayrılıkta nedenler niçinler havada dönüyor kafamın içinde ilişki ciddiye biniyor diye mi kaçtı başka biri mi var hayatında ben aslında hiç birşeydim onun için aktivite arkadaşımı oldum sadece ona gibi ama cevaplar sadece onda ve ben asla onu arayarak bunların cevabını almak istemeyeceğim içim içimi kemirsede
durum böyle arkadaşlarım depresyonsa bu depresyonun dibini görüyorum ama ne olacak nasıl geçecek bilmiyorum zaman diyor herkes biliyorum alışıcam ama çok yaraladı beni hemde çok yorumlarınızı fikirlerinizi önemsiyorum siz ben olsanız umarım ki olmazsınız ne düşünürdünüz ne yapardınız ya da bu acıyla nasıl başa çıkardınız ben sağlıklı düşünemiyorum bu zaman zarfında ağlıyor ağlıyor ve yine ağlıyorum
Aynı kültürde yetişen aynı dünya görüşünü paylaşan iki kişiydik ortak arkadaşlarımız vesilesiyle tanışmıştık çok güzel vakit geçiriyor eğleniyor hayata dair herşeyi gönül rahatlığıyla paylaşıyorduk.ilişkimizin ilk günlerinde söylemiştim ona sana karşı gereksiz bir güven duyuyorum diye bozulmuştu bana güven vermeyecek bi davranışta mı bulundum sana karşı cevabım yoktu duyduğum güveni de hiç boşa çıkarmadı 1 yılımızı birlikte geçirdik tatillere çıktık haftasonu kaçamakları yapıp görmediğimiz yerleri birlikte keşfettik 1 yıllık süreç içerisinde hiç tartışmadık bizim tek problemimiz onun ne hissettiğini ne düşündüğünü paylaşmaktan uzun bir insan oluşuydu onu öyle kabul etmek zordu ama etmiştim çünkü beni üzmemek kırmamak mutsuz etmemek için elinden geldiğini yaptığını görüyordum şimdi düşününce belki de görmek istiyordum tüm iyi niyetimle onun tüm davranışlarını iyiye yoruyordum.Hiç yalan söylemedik birbirimize kandırmadık aramızda yaşanan duygunun adı aşk değildi ikimizde bunu kabul ediyorduk aşk değil ancak sevgi saygı güven üstüne kurulu bir ilişkimiz olduğunu hissediyordum ya da hissetmek istiyordum.Hiç bir zaman romantik güzel sözler söyleyen ince bir adam olmadı ama az önce de söyledim ya ben onu öyle kabul ettim.herşey çok güzeldi yaz tatilimizi birlikte geçirdik ufak tefek pürüzler dışında rüya gibiydi herşey ancak evliliğe dair hiçbirşey konuşmamıştık son birkaç aydır canımı sıkan bir konuydu bu bura dada paylaşmıştım ama bunu onunla konuşup evlilik meraklısı bir tip olmak istemiyordum gözünde o yüzden hep ondan adım bekledim bu süreçte beni aile bireyleriyle tanıştırdı tüm ailesi benden haberdardı ama evlilik ile ilgili aramızda tek bir cümle geçmemişti.Tailden döndükten sonra yine herşey çok güzeldi hatta bayramda annemler yazlıkta babam istanbulda kalacaktı birlikte annemlerin yanına gitmeyi düşündük hem tanışmış olacaklar hemde güzel birkaç gün geçirecektik sonradan gelişen bi kaç problem nedeniyle olmadı ben bayramda yanlız gittim yazlığa o istanbulda kaldı ama aramızda ki dialogda değişen hiç birşey yoktu sürekli görüşmeye devam ettik bayram sonrası 1 yılımızı doldurduk onun işleri çok yoğun olduğu için hafta içi bir gün görüştük ben ona aldığım hediyeyi verdim çok mutlu oldu hediye için ama ne 1.yılımızı doldurmamızla ilgili bir yorum yaptı ne de bana hediye almıştı önemsemezdi de pek böyle şeyleri o gece eve döndüğümde mesaj attım seninle konuşmam lazım yüzyüze mutlaka diye tabi konuşalım konu nedir diye sorguladı ama ben ısrarla yüzyüze görüşünce konuşacağımı söyledim birkaç gün sonra ilişkimizden babamın haberdar olduğunu öğrendim ve ona söyledim ilk başta babam ile benim gerginlik yaşadığımı düşünüp hemen görüşüp konuşalım dedi ben o kadar vahim olmadığını anlatınca durumun konunun üstü kapandı bu süre zarfında işleri çok yoğunlaştı gerçekten yoğun olduğunu biliyorum ancak bu süre zarfında 1.5 ay görüşemedik o istanbulun bir ucunda ben diğer ucundayım ama 1 saatte olsa vakit ayırabilir diye düşünüyken aynı zamanda çok çalıştığını yorulduğunu düşünerek ona kıyamıyordum yüzyüze görüşememiz dışında ilişkimizde değişen birşey hissetmiyordum taki son 1.5 haftaya kadar özledim görmek istiyorum içerikli mesajlar bitmiş sürekli iş konuşur olmuştuk kendimi onun iş arkadaşı gibi hissetmeye başlamıştım ama üzülüyor onu da kırmak istemiyordum balıkesirdeydim döneceğim hafta sonu yine çalışacağını söyledi bende artık ne olursa olsun 1 saatte olsa görüşmemeiz gerektiğini ne yaşadığımızı unuttuğumu çok daraldığımı söyledim tamam bebeğim o zaman pazar akşam görüşürüz mutlaka dedi pazar günü 1 yıldır olduğu gibi yine onun günaydın bebeğim mesajıyla uyandım yoldaydım istanbula dönüyordum ve mesajlaşmaya devam ediyorduk akşam üstü saat 16:00 dan sonra mesaj içeriklerinde bebeğim sevgilim gibi kelimeler yoktu taksime gittim beni beklemeden mekana gitmiş fakat buluşacağımız mekanı bulamamıştı başka bi yere oturmuştu giderken bende bu işin böyle yürümeyeceğini ya ciddi bi adım atılması gerektiğini ya da bitirmemiz gerektiğini düşünerek gittim ama bunları düşünürken bana telafi edeceğiz sevgilim zor bir dönem yaşıyoruz demesini bekliyordum gerçekten neyse bulunduğu mekana gittim oradan kalkıp ilk buluştuğumuz mekana gidecektik sarıldı öptü beni elimden tuttu birlikte gittik mekana her zamanki masamıza oturduk işindeki sıkıntıları anlattı ben konuya girmek için artık işi boşver sen nasılsın dedim üzgün mutsuz bir hali vardı ben hiç iyi değilim diyerek söze girdi şu son 1.5 aylık dönemde çok değiştim aileme arkadaşlarıma sana karşı düşüncelerim hislerim duygularım değişti dedi ben bir şok ile değişti derken diye sordum artık eskisi gibi hissetmediğini bu süreçte en çok beni düşündüğünü ama böyle devam etmemesi kararı aldığını söyledi yanında ağlamak istemedim gözlerim dolunca tuvalete gittim döndüğümde kelime bulamıyorum dedim acele etme dedi 1.5 aydın bunu düşünürken bunu benimle nasıl paylaşmazsın dedim bende kafamda soru işaretleriyle geldim buraya ama bunu hiç beklemiyordum dedim o zaman bu işin özü sen beni 1.5 aydır oyalıyordun ve ben buna senin işin var diye düşünerek tüm iyi niyetimle inanıyordum dedim öyle düşünme dedi ben bu konuşmayı bugün yapmak için bile emin değildim sen mutlaka konuşmamız lazım diyince bu noktaya geldim senin için geç kalınmış bir konuşma ama benim için hala erken bir konuşma dediçok ağladım bulunduğumuz yerden kalktık açık hava da kalmak istedim bir süre güvenemedim eve ulaşabilirmiyim o halde emin olamadım kendimden oturduk dedim ki sana söyleyecek o kadar çok şey var ki ama ben bu 1 yıllık süreçte çok güzel yaşadım bu ilişkiyi seni çok güzel sevdim sana söyleyeceğim her kötü söz kendi duygularıma ihanetim olur ben susuyorum sen üstüne düşeni al suskunluğumdan dedim.1 yıldır hiç bir şey hissetmemişsin ben tüm iyi niyetimle senin duygularını ifade edemeyen bir adam olduğunu düşünmüşüm buna kendimi inandırmışım oysa ki gerçek koca bir yalanmış dedim.Ben sana hiç yalan söylemedim ben sana aşığım demedim tabi ki sevdim seni diğer kızlardan özel buldum seni makine değilim bu sevgi nefrete dönüşmedi bir anda ama eskisi gibi hissedemiyorum dedibolmuşa kadar birlikte yürüdük sarıldı bana tek parça ayakta kal güçlü ol dedi ben ağlarken yapma bunu bana dedim ve çıktım kollarının arasından o dolmuş hareket etti sevdiğim adama son kez baktım duygusuz bir ifadeyle hızlı adımlarla gidiyordu bir daha onu göremeyecektim gülünce gözleri ışık saçan gözleri gözlerime değmeyecekti kokusunu tenini duymayacak hissedemeyecektim dolmuş gitti o gitti çok büyük bir boşlukta kara delikte buldum kendimi son 4 güündür bir kara delikteyim sanki uyştu bütün vücudum ağlıyorsun susuyorsun zaman geçiyor acı kalıyor delik delik oldu sanki yüreğim çok ihtimal var bu ayrılıkta nedenler niçinler havada dönüyor kafamın içinde ilişki ciddiye biniyor diye mi kaçtı başka biri mi var hayatında ben aslında hiç birşeydim onun için aktivite arkadaşımı oldum sadece ona gibi ama cevaplar sadece onda ve ben asla onu arayarak bunların cevabını almak istemeyeceğim içim içimi kemirsede
durum böyle arkadaşlarım depresyonsa bu depresyonun dibini görüyorum ama ne olacak nasıl geçecek bilmiyorum zaman diyor herkes biliyorum alışıcam ama çok yaraladı beni hemde çok yorumlarınızı fikirlerinizi önemsiyorum siz ben olsanız umarım ki olmazsınız ne düşünürdünüz ne yapardınız ya da bu acıyla nasıl başa çıkardınız ben sağlıklı düşünemiyorum bu zaman zarfında ağlıyor ağlıyor ve yine ağlıyorum
senin adına çok üzüldüm , kendini şuan çok büyük bir boşlukta hissediyorsundur. bazen insan çok sevince ve alışınca olur bunlar. ağlayabildiğin kadar ağla . bir gün gelecek bakacaksın ki onun için akacak tek bir damla gözyaşın bile kalmamış . sana kalan bir kalp acısı ve aldığın kocaman bir ders.. bir daha böylesine sevip güvenmeyeceğim.. dilerim bu kötü duyguları hemen atlatırsın. Kendinle başbaşa kalıp içsesinin seni kemirmesine izin verme. En sevdiğin ve sana gerçekten karşılıksız destek veren ( mesela ailen ) ile zaman geçir. zor ama geçicek gerçekten . .
ama böyledirler işte canım ya sen onun bütün iyi özelliklerini alıp ondan mükemmel bir insan yaratırsın gözünde oysa o seni tek kalemde silip arkasına bile bakmaz. senin onu çok sevdiğin için hala onu düşündüğünü zannetmiyorum, hazmedemediğin kabullenemediğin durumlar var, cevaplanmamış soruların var.. seni kocaman bir boşluğun içine almış sonrada bırakıp gitmiş, seni öyle iyi anlıyorum ki
