- 1 Nisan 2021
- 1.534
- 1.508
- Konu Sahibi Pestososlumakarnam
- #1
Bir kaç haftadır canımı sıkan bir konu var.
Hoş sohbet olduğumuzu düşündüğüm bir kaç arkadasınmmesafe koyduğunu kimi zaman selam bile vermediğini farkettim daha sonrasında terapide bir şey farkettim. Arkadaşlarıma çevreme çok fazla değer veriyorum hayatlarıyla çok ilgileniyorum.
Bi kız arkadaş doktora gitmişti bir kaç gün sonra “nasıl oldun geçti mi sıkıntın” diye sormuştum.
O arkadaşta aman sende ne çok dikkat ediyorsun demişti.
Bu bir minnet değil veryansın cümlesiydi.
O an anlayamamıştım ama terapide konuşurken “ e bu kişi bundan hoşlanmamış ve bana bu kişiler hiç sormuyor ilk gün nasıl oldun diyip geçiyor” aydınlanması geldi
Daha detaylı düşününce kime çok değer versem hayatı sıkıntıları konusunda yardımcı olsam ilk benden vazgeçti. İstisnasız hepsi.
Kimsenin ilacı olma. Unutma. Herkes iyileşince önce ilacı bırakır sözünü söyledi terapist tabiki herkes için değil hak edene hak ettiği değeri vermek önemli ama ben bu hak edeni seçmekte hep yanlış yapıyorum.
Daha detaylı düşününce lise üni iş hayatı vs kalıcı arkadaşımın olmadığını farkettim. İntiharın eşiğinde olduğum bir dönem telefonumun hiç çalmadığını hatırladım.
Ama başka bir açıdan baktığımda etrafım hep kalabalık hep bi dinleme akıl verme çabasındayım.
Velhasıl bu farkındalık canımı sıktı. 35 yıllık alışkanlığı nasıl değiştireceğimi bilmiyorum ama kimseye kendinden çok önem vermemek kafaya takmamak lazımmış. Maalesef deveye diken yaranıyormuş.
Hoş sohbet olduğumuzu düşündüğüm bir kaç arkadasınmmesafe koyduğunu kimi zaman selam bile vermediğini farkettim daha sonrasında terapide bir şey farkettim. Arkadaşlarıma çevreme çok fazla değer veriyorum hayatlarıyla çok ilgileniyorum.
Bi kız arkadaş doktora gitmişti bir kaç gün sonra “nasıl oldun geçti mi sıkıntın” diye sormuştum.
O arkadaşta aman sende ne çok dikkat ediyorsun demişti.
Bu bir minnet değil veryansın cümlesiydi.
O an anlayamamıştım ama terapide konuşurken “ e bu kişi bundan hoşlanmamış ve bana bu kişiler hiç sormuyor ilk gün nasıl oldun diyip geçiyor” aydınlanması geldi
Daha detaylı düşününce kime çok değer versem hayatı sıkıntıları konusunda yardımcı olsam ilk benden vazgeçti. İstisnasız hepsi.
Kimsenin ilacı olma. Unutma. Herkes iyileşince önce ilacı bırakır sözünü söyledi terapist tabiki herkes için değil hak edene hak ettiği değeri vermek önemli ama ben bu hak edeni seçmekte hep yanlış yapıyorum.
Daha detaylı düşününce lise üni iş hayatı vs kalıcı arkadaşımın olmadığını farkettim. İntiharın eşiğinde olduğum bir dönem telefonumun hiç çalmadığını hatırladım.
Ama başka bir açıdan baktığımda etrafım hep kalabalık hep bi dinleme akıl verme çabasındayım.
Velhasıl bu farkındalık canımı sıktı. 35 yıllık alışkanlığı nasıl değiştireceğimi bilmiyorum ama kimseye kendinden çok önem vermemek kafaya takmamak lazımmış. Maalesef deveye diken yaranıyormuş.
