Ben anlaşarak ve aşık olarak nişanlandım. onu çok seviyordum hatta o kadar seviyordum ki hiç bir eksik umurumda olmuyordu çünkü dünyada en iyi anlaşabileceğim insanın o olduğunu düşünüyordum . Ne onunla evlenince hiç istemediğim kötü bir şehre yerleşeceğim,ne tahsili olmaması, ne annesine yakın oturmam gerektiği ve haftanın en az iki üç gününde bana geleceğini, ne de oraya taşınınca iş bulmakta zorlanacağım belki de bulamayacağım gerçeğini gözüm görmüyordu. Ailem de başta karşı çıktı, aylarca ailemle aram bozuldu. evet sonra sonra alıştılar ve hatta tanıyınca sevdiler ama yine de çektim o sıkıntıları. Neyse işte her şeyi kısmen yoluna koyduk nişanlandık sonra nişanlım hiç maddi sıkıntısı olmamasına rağmen maddi konuları dert etmeye, her şeyin en ucuzu olsun demeye başladı bana şunu isteme bunu alamam. nişan elbiseni ucuz al altına giyeceğin ayakkabın yok mu zaten, bindallıya ne gerek var, ucuz gelinlikler de var, tek taşa o kadar para veremem. istediğim tek taşta onun kazancına göre gerçekten çok ucuz. bozdurunca değeri düşüyormuş tek taşın yahu ben neden tek taşımı bozdurayım böyle bir mantık olabilir mi? altın taksa sorun yok bir tek çünkü altın yatırım ben senin yatırım aracın mıyım? madem her şeyi mantığıyla yapacağız ben neden böyle mantıksız bir evlilik yapıyorum. hani uğruna bütün hayatımı değiştireceğim aşk nerede. alyansımı bile beğendiğim yerden almadığı için küçük geldi ve yüzüksüz geziyorum ne zamandır. başlarda bu konu beni bu kadar üzmüyor bu kadar takıntı etmiyordum ama bi haftadır kendi kendimi yiyorum sürekli saatler süren ağlamalarım var. ve sorun ettiğimi ağladığımı bilmesine rağmen içimi rahatlatacak şeyler söylemiyor hatta daha da üzüyor. Madem tek taş istiyorsun istediğin yüzüğü al para göndereyim eşya bakmaya da gelmiyorsun hiç bir şeye de karışmayacaksın dedi. böyle bir adamla ömür geçer mi düşünüyorum artık. Ben senin için istediğim hayattan vazgeçtim yüzükten eşyadan evden vazgeçsem ne olacak dedim. beni biraz anladı haklısın dedi o kadar ama ben yatışamadım yüreğim sıkışıyor. bu olanlar çok büyük şeyler değil ama hak etmiyorum bence bu tavrı ve sonrasında olmadığım biri gibi davranmaktan korkuyorum bana isteme dedikçe istemek istiyorum ve yemin ederim aylar önce onunla iki sedirde yine otururdum. Nasıl davranmalıyım bilmiyorum belki de ben haksızım belki de boşuna üzülüyorum inanın bilmiyorum. Aileme de derdimi açamıyorum çünkü başta istemedikleri bir yola çıktım. Bana maddi beklentin mi var demeyin lütfen gerçekten karşımdakinin imkanlarını zorlayacak şeyler istemiyorum. Kırıldığım şey de istediğimin olmaması değil bana verilen tepkiler beni mutlu etmek istememesi. canın sağolsun gönlün kalmasın demiyor.
