- Konu Sahibi Roselin
-
- #21
Herkese öncelikle destekleri ve fikirleri için teşekkür ediyorum.bilmiyorum neden ilk zamanlar bu gurbetlik meselesi hiç aklıma gelmemişti.yaşım da küçüktü.zaten yaşadığım şehirden uzaklaşma başka şehirler keşfetme özlemindeydim.sevdiğim insan da başka memleketten olunca hiç sorun yok gibi geldi hatta hoşuma bile gitti.ama sonra büyüdüm sanırım.aile kavramını daha iyi hissettim.sonra nişanlandığım gün kuaförden eve gelip kapıdan girince annem beni gördü ve başladı ağlamaya.o kadar kötü oldum ki anlatamam.bana beni öyle gördüğü için duygulandığını söyledi sonra.ama şimdi gel de bana anlat bunu.nişanlımı seviyorum.ailesiyle pek yakın hissetmiyorum.sadece anne ve babasına sevgi duyuyorum açıkçası.inşallah Allah pişman etmez.inşallah hep bana destek olur ve mutlu oluruz.çünkü kendimi aileme karşı suçlu hissediyorum vicdanen rahat olamıyorum.ama nişanlımla da evlenmek mutlu olmak istiyorum
benim de yaramı deştin şimdi canım ya. bende tek kızım istanbuldan konyaya gidiyorum. annem başlarda hiç istemedi, çok ağladı, şimdi herkes alışmış görünüyor ama kına gecemde falan annem yine çok ağlar biliyorum. ama kanun bu, yuvadan uçup gideceğiz eninde sonunda. hayırlı olsun bu arada.
konyaya gidiyorsun demek..ben 2 yıl konyada kaldım..hangi ilçeye gidiyorsun..yada merkeze mi
konya merkez. bende üniversiteyi orda okudum, yabancısı değilim ama işte istanbul gibi değil sonuçta orası. offfffffff
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?