Herkese merhabalar,
2 buçuk 3 yıldır sıkça girip her konuda soruma cevap aradığım bir siteydi burası. Kendime hep diyordum ki birgün bende hamile kalabilirsem birkaç şey paylaşacağım sizinle.. ben kendı sorularıma cevap ararken bazen cok olumsuz cevap yazanları gördüm burada bazıları ise gercektende insanın içini rahatlatır cinstendi. Öncelikle suan tüp bebek gören herkes her zaman duamda bunu paylaşmak istiyorum. Ben 31 yaşındayım. 3 yıl once evlendım. Evlendıkten kısa bi süre sonra bazı aile büyüklerimiz korunmamızı bırakmamızı belki de hemen istediğimiz zaman cocugumuzun olamayacağını söylediler. Ben o an gercektende cocugum olmayacağı düşüncesini beynime kazıdım sanki . korunmayı gercektende bıraktık ama ben sürekli kafamda hemen olmayacakmış gibi senaryolar yarattım. Gercektende o kadar olumsuzdum ki hemen bebegımız olmadı ne yazık ki. Aradan 1 1,5 sene geçti bebeğimiz olmuyordu. Gitmediğim doktor kalmadı. Sehrin en iyi doktorlarına gittim. Eşimin sperm ileri hızında cok ufak bir düşüklük vardı. Benımde 2,5 cm çikolata kistim vardı. Hemen hemen her doktor cocugumun normal olabileceğini söylemesine rağmen olmuyordu. Artık dayanamadım ve esime tedavi görmek istediğimi söyledim. Ve tüp bebek tedavisine başladık. En cok canımı acıtan beni üzen calıstıgım yere iğnelerimi buz torbalarında götürür saklardım. İş yeri tuvaletinde onları herkesten gizli yapardım. O kadar aglardım ki o tuvalette. Kendımı o kadar kötü hissederdim ki size anlatamam. Benzer duyguları yasadıgınızı biliyorum. Ama simdi tum olumsuz düşünceleri bir kenara bırakmanızı ve tevekkül etmenizi istiyorum sizden. İnanın lütfen.. hikayeme dönecek olursak 22 tane yumurtam toplandı. 10 tanesi döllendi. İlk transferimde 2 yumurta transfer edildi. 15 gün kadar evde dinlendım. Umudum yoktu neden bilmiyorum belki de inanmamıştım. Ve beklediğimde oldu negatif sonuçlandı. Ve ben ertesi gün kalkıp işe gittim. O günü de hiç yaşamamayı dilerdim. Bu süreci tek basıma atlatamayacağıma karar verdim. Psikoloğa gittim. Psikoloğum bana dedi ki yasadıgın tüm iyi ve kötü hislerin cok insancıl duygular kendını kötü bir insan gibi görme dedi. Orada bir aydınlandım. Ve artık biraz bu konuyu akısına bırakmaya calıstım. Calıstım diyorum cünkü hemen olmadı. Yakın bir akrabamı cok erken yasta kayıp ettim o dönemde. Bir kız cocugu annesiz kaldı. Hemde daha 5 yasında. Ve kendıme dondum dedım ki hayat bu iste. nasip diye birsey varmış dedim. Tevekkül etmeyi ögrendim. Bakın bu cok onemlı . allah yasatmayacagı bir duygunun hayalını kurdutmazmıs derler ya. Buna inanın. Allaha güvenin. Ben bu ay icersinde 2.transferimi yaptırmak için hocamla görüşmüştüm. Ama haziran ayında hamile kaldığımı ögrendim. Hemde doğal yolla. İnanamadım. O testte cift çizgiyi görünce inanamadım. Esime attım gerçek mi diye. önce kese sonra bebegım sonra kalp atışları derken bu hafta 4. Ayımızı bitiriyoruz. Benım bir oglum olacak. ve o kadar güçlü bir çocuk olacak hissediyorum ki size anlatamam.
Şimdi tedavi gören herkese sesleniyorum. Umutsuzluğu tüm negatif düşünceleri bir kenara koyun. Bugünden itibaren bu konuyla ilgili kendınızı sıkmayı bırakın. Sadece dua edin. Cok inanın. Ama gece gündüz bu konuyu dusunmeyın. Ve tevekkül. Allaha bırakın. Eşim bana birgün su cümleyi kurmuştu. Ben ve ailemin tüm maddi olanaklarını da kullansam bu dünyaya bir çocuk getiremem kendı isteğimle.o gelmek istediği zaman kendı gelecek. Bizim elimizden birsey gelmiyor artık. Lütfen kendını üzme dedi. Simdi onun demek istediğini o kadar iyi anlıyorum ki. Lütfen sizde kendınızı üzmeyin. Unutmayın siz ne yaparsanız yapın en iyi doktorlar en iyi hastaneler hic birseyi parayla satın alamazsınız. Mumkun değil. Olacağına inanın önce. Sağlıklı bir evladınız olacağına inanın. Sonra bol dua edin. Sonrasını Allaha bırakın. Sonucu göreceksiniz. Lütfen buna inanın. kader gayrete asıktır diye bir söz okumuştum. O kadar hoşuma gitmistiki… sizde inatla dua edin….. hersey cok güzel olacak.. her zaman duamdasınız….
Sevgiler….
2 buçuk 3 yıldır sıkça girip her konuda soruma cevap aradığım bir siteydi burası. Kendime hep diyordum ki birgün bende hamile kalabilirsem birkaç şey paylaşacağım sizinle.. ben kendı sorularıma cevap ararken bazen cok olumsuz cevap yazanları gördüm burada bazıları ise gercektende insanın içini rahatlatır cinstendi. Öncelikle suan tüp bebek gören herkes her zaman duamda bunu paylaşmak istiyorum. Ben 31 yaşındayım. 3 yıl once evlendım. Evlendıkten kısa bi süre sonra bazı aile büyüklerimiz korunmamızı bırakmamızı belki de hemen istediğimiz zaman cocugumuzun olamayacağını söylediler. Ben o an gercektende cocugum olmayacağı düşüncesini beynime kazıdım sanki . korunmayı gercektende bıraktık ama ben sürekli kafamda hemen olmayacakmış gibi senaryolar yarattım. Gercektende o kadar olumsuzdum ki hemen bebegımız olmadı ne yazık ki. Aradan 1 1,5 sene geçti bebeğimiz olmuyordu. Gitmediğim doktor kalmadı. Sehrin en iyi doktorlarına gittim. Eşimin sperm ileri hızında cok ufak bir düşüklük vardı. Benımde 2,5 cm çikolata kistim vardı. Hemen hemen her doktor cocugumun normal olabileceğini söylemesine rağmen olmuyordu. Artık dayanamadım ve esime tedavi görmek istediğimi söyledim. Ve tüp bebek tedavisine başladık. En cok canımı acıtan beni üzen calıstıgım yere iğnelerimi buz torbalarında götürür saklardım. İş yeri tuvaletinde onları herkesten gizli yapardım. O kadar aglardım ki o tuvalette. Kendımı o kadar kötü hissederdim ki size anlatamam. Benzer duyguları yasadıgınızı biliyorum. Ama simdi tum olumsuz düşünceleri bir kenara bırakmanızı ve tevekkül etmenizi istiyorum sizden. İnanın lütfen.. hikayeme dönecek olursak 22 tane yumurtam toplandı. 10 tanesi döllendi. İlk transferimde 2 yumurta transfer edildi. 15 gün kadar evde dinlendım. Umudum yoktu neden bilmiyorum belki de inanmamıştım. Ve beklediğimde oldu negatif sonuçlandı. Ve ben ertesi gün kalkıp işe gittim. O günü de hiç yaşamamayı dilerdim. Bu süreci tek basıma atlatamayacağıma karar verdim. Psikoloğa gittim. Psikoloğum bana dedi ki yasadıgın tüm iyi ve kötü hislerin cok insancıl duygular kendını kötü bir insan gibi görme dedi. Orada bir aydınlandım. Ve artık biraz bu konuyu akısına bırakmaya calıstım. Calıstım diyorum cünkü hemen olmadı. Yakın bir akrabamı cok erken yasta kayıp ettim o dönemde. Bir kız cocugu annesiz kaldı. Hemde daha 5 yasında. Ve kendıme dondum dedım ki hayat bu iste. nasip diye birsey varmış dedim. Tevekkül etmeyi ögrendim. Bakın bu cok onemlı . allah yasatmayacagı bir duygunun hayalını kurdutmazmıs derler ya. Buna inanın. Allaha güvenin. Ben bu ay icersinde 2.transferimi yaptırmak için hocamla görüşmüştüm. Ama haziran ayında hamile kaldığımı ögrendim. Hemde doğal yolla. İnanamadım. O testte cift çizgiyi görünce inanamadım. Esime attım gerçek mi diye. önce kese sonra bebegım sonra kalp atışları derken bu hafta 4. Ayımızı bitiriyoruz. Benım bir oglum olacak. ve o kadar güçlü bir çocuk olacak hissediyorum ki size anlatamam.
Şimdi tedavi gören herkese sesleniyorum. Umutsuzluğu tüm negatif düşünceleri bir kenara koyun. Bugünden itibaren bu konuyla ilgili kendınızı sıkmayı bırakın. Sadece dua edin. Cok inanın. Ama gece gündüz bu konuyu dusunmeyın. Ve tevekkül. Allaha bırakın. Eşim bana birgün su cümleyi kurmuştu. Ben ve ailemin tüm maddi olanaklarını da kullansam bu dünyaya bir çocuk getiremem kendı isteğimle.o gelmek istediği zaman kendı gelecek. Bizim elimizden birsey gelmiyor artık. Lütfen kendını üzme dedi. Simdi onun demek istediğini o kadar iyi anlıyorum ki. Lütfen sizde kendınızı üzmeyin. Unutmayın siz ne yaparsanız yapın en iyi doktorlar en iyi hastaneler hic birseyi parayla satın alamazsınız. Mumkun değil. Olacağına inanın önce. Sağlıklı bir evladınız olacağına inanın. Sonra bol dua edin. Sonrasını Allaha bırakın. Sonucu göreceksiniz. Lütfen buna inanın. kader gayrete asıktır diye bir söz okumuştum. O kadar hoşuma gitmistiki… sizde inatla dua edin….. hersey cok güzel olacak.. her zaman duamdasınız….
Sevgiler….