merhaba kızlar. gelecek yıl evlenicem. üniversite aşkı, aynı yaştayız, aynı meslekteyiz, aşığız seviyoruz vs. herşey çok güzel ilerliyo. annem ona bayılıyo hakikaten çok seviyo onu. o da aynı şekilde annemi. hergün ararlar birbirlerini falan neyse. benim şimdiki derdim şu. biz inşaat mühendisiyiz. ikimizin babasıda müteahhit. maddi olarak bi derdimiz yok çok şükür. ama tecrübelerinize ihtiyacım var şimdi.
durum şu ki; babası yaptığı yeni apartmanda daire vermek istiyor bize. ev gerçekten çok güzel. yani ben zor beğenirim özellikle mesleğimdende bildiğim için kolay kolay ev beğenmem ama ciddi anlamda güzel. eğer tamam dersek ne döşemesine dokunacak ne boyasına ne mutfak ne banyo yani herşey bizim kafamıza göre yapılacak daha sonra. bu işlerdende anlarız ikimizde yani evimiz istediğimiz gibi olur.
ancak gelgelelim ki aklımdaki tilkilere. sonuçta babasının apartmanı.ilerde gelir bi altımıza bi üstümüze taşınırlar mı? ben yakın olmak istemiyorum o kadar. sevgilimde istemiyo. bu konuyu açıkca ifade ettim ona. hatta ileri gidip kimseye bakamayacağımı kimse için keyfimden vazgeçemeyecğimide açıkca söyledim. o da 'senden bu konularda hiç bişey beklemiyorum kimsede bekleyemez benden daha çok seni sayacaklar kimse seni üzemez kıramaz yıpratamaz, babam dahil hiç kimse bakışıyla bile üzemez seni' dedi.
ev konusunda kararsız olduğumu, ilerde onlarında gelip sağımıza solumuza taşınmalarından korktuğumu söyledim. bana 3 5 yıl sonra eğer istersek kendimizin yaptığı eve,tam anlamıyla yerleşebileceğimizi (yani ömürlük bi ev) söyledi. yani bu eve geçici gözüyle bakabilirmişim. tabi geçici diye öylesine tasarlayıp düzmicem herşey yine olması gerektiği gibi olucak o konuda sıkıntı yok.
sizce ne yapmalıyım? tamam diyip o daireyi bize ayırmasına izin vermeli miyim? aslında hiç öyle problem olacak insanlara bezemiyolar. siz mutlu olun arada arayıp hatrımızı sorun bize yeter diyolar. lütfen bi yol gösterin. tecbrübelerinizden yararlanayım
durum şu ki; babası yaptığı yeni apartmanda daire vermek istiyor bize. ev gerçekten çok güzel. yani ben zor beğenirim özellikle mesleğimdende bildiğim için kolay kolay ev beğenmem ama ciddi anlamda güzel. eğer tamam dersek ne döşemesine dokunacak ne boyasına ne mutfak ne banyo yani herşey bizim kafamıza göre yapılacak daha sonra. bu işlerdende anlarız ikimizde yani evimiz istediğimiz gibi olur.
ancak gelgelelim ki aklımdaki tilkilere. sonuçta babasının apartmanı.ilerde gelir bi altımıza bi üstümüze taşınırlar mı? ben yakın olmak istemiyorum o kadar. sevgilimde istemiyo. bu konuyu açıkca ifade ettim ona. hatta ileri gidip kimseye bakamayacağımı kimse için keyfimden vazgeçemeyecğimide açıkca söyledim. o da 'senden bu konularda hiç bişey beklemiyorum kimsede bekleyemez benden daha çok seni sayacaklar kimse seni üzemez kıramaz yıpratamaz, babam dahil hiç kimse bakışıyla bile üzemez seni' dedi.
ev konusunda kararsız olduğumu, ilerde onlarında gelip sağımıza solumuza taşınmalarından korktuğumu söyledim. bana 3 5 yıl sonra eğer istersek kendimizin yaptığı eve,tam anlamıyla yerleşebileceğimizi (yani ömürlük bi ev) söyledi. yani bu eve geçici gözüyle bakabilirmişim. tabi geçici diye öylesine tasarlayıp düzmicem herşey yine olması gerektiği gibi olucak o konuda sıkıntı yok.
sizce ne yapmalıyım? tamam diyip o daireyi bize ayırmasına izin vermeli miyim? aslında hiç öyle problem olacak insanlara bezemiyolar. siz mutlu olun arada arayıp hatrımızı sorun bize yeter diyolar. lütfen bi yol gösterin. tecbrübelerinizden yararlanayım
. oturabıldıgın kadar uzak bi semtte otur..
ama şunuda aklından çıkarma bu şekılde hareket etmezsen kımle evlenırsen evlen yurutemezsin evlilik şu an kafanda canlandırdıgın sana nişanlın ve ailesi tarafından anlatılan duydugun pembe dunya deil 
