Çok ilginç geldi bana eşiniz siz hamileyken cektiğiniz acıya üzülecek diye çocuk istemiyor vallahi hiç bu kadar kibar bu kadar düşünceli bir eş duymamıştım cok şanslısınız ...bebek tecrübem yok ama olması için her seyimi veririm yani annelik için bunun için eşim de ben de uğraşıyoruz 4 aydır ve umrumda değil çatlaklar,kusmalar,bulantılar,kilolar, annelik de bu değil mi zaten...ayrıca bir evde bebek yoksa neşe de yoktur sessizliği bozar bir bebek...isteyenlerin olsun istemeyenlerin olmasın ne diyelim..
birbirini seven iki insanin birlikte yapabilecegi en güzel sey bir bebektir. evin nesesidir cocuk. ha biz sadece birlikte yasamak icin evlendik sorumluluk almak istemiyoruz diyorsan ona lafim yok. bakamayacagin bir cocugu dünyaya getirmekte yanlis. maddi durumlar veya yasanamamis genclik bazen iki cifti cocuk yapmaktan alikoyar. ama inanin belirli bir zaman gecsin o an sizde bir bebek yapalim dersiniz. yasayin hayatinizi mutlu olduktan sonra neden olmasin. ama yas ilerledikce inanin bu düsünce degisiyor.evliliğimde nerdeyse 4.yıla girdim eşimle her şey o kadar mükemmel ki..(allah nazardan korusun)hiç bebek düşünmedik.çünkü her şey bu kadar güzelken bi bebek ancak bu ilişkiye gölge düşürmeye yarar
ama ben artık bebeğin bi gereklilik olduğu kanısına vardım yani gölge olaicağını düşünsemde yine de olması gerekiyo kanısındayım.
ama eşim hala gerekli olmadığını düşünüyor ve istemiyor sonsuza dek aramıza kimse girsin istemiyor,bu bebek olsa bile.yanlış anlamayın hiç kıskanç değildir.ama istemiyor işte bi de benim hamilelikle ilgili yaşayacağım sıkıntılara dayanamıyor,düşüncesi bile üzüyor,biz böyle çok iyiyiz diyor.
benim isteğimden dolayı o da tamam diyor bebeğe ama gerçekten istemediğini biliyorum sırf ben istiyorum diye.
bu durumda napmam gerektiğini bilmiyorum
istiyorum ki o da gercekten istesin,
mükemmel evliliği olup da çocuk yapan arkadaşlar çocuktan sonra ilişkiniz nasıl devam ediyor anlatır mısınız.