Herkese merhabaa,
artik etrafimdakilerden fikir isteyip dogru duzgun cevap alamamaktan cok yoruldum ve buraya bir sans vermek istedim o yuzden insallah ciddiye alip gercekten cevap veren olurr cunku kafayi yemek uzereyim
.
Simdi soyle bir durumdayim, 21 yasindayim ve bir senedir suren bir iliskim var. yurt disinda yasiyorum ve erkek arkadasim arap ( oyle iyyy arapmiii , araplar cok soyledir, araplar cok boyledirrr yapmayin lutfen her insan birbirinden baskadir
) hani arap oldugunu soylememin nedeni turkiyeye geri dondugumde oda turkiyede olmayacak, farkli ulkerelin insanlariyizz vaaah
...
neysee kendisi dunya tatlisi biri ama ayni zamanda cok sinirli, bazen laftan anlamayan ve cok kere yapmamasini soyledigim seyleri yapmis biri.. benden 4 yas buyuk. universiteyi gecen yilin sonlarina dogru bitirdi ve yaklasik 6-7 aydir is ariyor fakat bulamadi. Ailesi kendi ulkesinde yasiyor ve erkek arkadasim burada tek kaliyor. Babasi eger is bulamazsan temelli donuyorsun dedi ve onumuzdeki ay temelli donecek. Ben gercekten acayip sanssiz bir insan oldugumu dusunuyorum cunku hayatimda 2 kez asik oldum, ikiside bir sene sonra baska ulkeye gitti.....
.
Simdi bu cocukla butun sene guzel gunlerimizde gecti, cok buyuk kavgalarimiz oldugu zamanlarda oldu. ben onun beni benim onu sevdigim kadar sevdigini dusunuyorum ve bunun farkinda olmak gercekten cok kalbimi kiriyor fakat gonul bu iste onunla konusmadan 1 saat gecireyim hemen kafayi yiyorum.. Ben hani gercekten bir gelecegimiz olsun istiyorum, hayatima artik baskasi girmesin, evlenecegim kisi o olsun istiyorum ve mesafelerde hiiic umrumda degil ama sanirim ailesinin yanina donunce benimle konusmayi kesecek ve bunu dusunmek bogazima dugumler atiyor aglamaya basliyorum.. gercektenn cooook ama cook seviyorum ve hani 1 senedir is bulsunda burda kalsin diye elimden gelen herseyi yaptim, butun enerjim alinmis gibi hissediyorum... aglamaktan perisan oldum yakinlarimdan kimse anlattigimda umursamiyor...
Ben ne yapmaliyim? Hani bazilariniz yasin daha kucuk falan diyebilir ama lutfen bunu soylemeyin, ben gercekten ondan baskasini istemiyorum ve veda edecek olmam kalbime cok kotu bir agri sapliyor. Arkadasim istihare duasini soylemisti, bu bir ise yararmi sizce? yada yapabilecegim baska dualar varmi? yada bildiginiz baska yontemler? sadece artik rahatlamak istiyorum, cok yoruldum
artik etrafimdakilerden fikir isteyip dogru duzgun cevap alamamaktan cok yoruldum ve buraya bir sans vermek istedim o yuzden insallah ciddiye alip gercekten cevap veren olurr cunku kafayi yemek uzereyim

Simdi soyle bir durumdayim, 21 yasindayim ve bir senedir suren bir iliskim var. yurt disinda yasiyorum ve erkek arkadasim arap ( oyle iyyy arapmiii , araplar cok soyledir, araplar cok boyledirrr yapmayin lutfen her insan birbirinden baskadir


neysee kendisi dunya tatlisi biri ama ayni zamanda cok sinirli, bazen laftan anlamayan ve cok kere yapmamasini soyledigim seyleri yapmis biri.. benden 4 yas buyuk. universiteyi gecen yilin sonlarina dogru bitirdi ve yaklasik 6-7 aydir is ariyor fakat bulamadi. Ailesi kendi ulkesinde yasiyor ve erkek arkadasim burada tek kaliyor. Babasi eger is bulamazsan temelli donuyorsun dedi ve onumuzdeki ay temelli donecek. Ben gercekten acayip sanssiz bir insan oldugumu dusunuyorum cunku hayatimda 2 kez asik oldum, ikiside bir sene sonra baska ulkeye gitti.....

Simdi bu cocukla butun sene guzel gunlerimizde gecti, cok buyuk kavgalarimiz oldugu zamanlarda oldu. ben onun beni benim onu sevdigim kadar sevdigini dusunuyorum ve bunun farkinda olmak gercekten cok kalbimi kiriyor fakat gonul bu iste onunla konusmadan 1 saat gecireyim hemen kafayi yiyorum.. Ben hani gercekten bir gelecegimiz olsun istiyorum, hayatima artik baskasi girmesin, evlenecegim kisi o olsun istiyorum ve mesafelerde hiiic umrumda degil ama sanirim ailesinin yanina donunce benimle konusmayi kesecek ve bunu dusunmek bogazima dugumler atiyor aglamaya basliyorum.. gercektenn cooook ama cook seviyorum ve hani 1 senedir is bulsunda burda kalsin diye elimden gelen herseyi yaptim, butun enerjim alinmis gibi hissediyorum... aglamaktan perisan oldum yakinlarimdan kimse anlattigimda umursamiyor...
Ben ne yapmaliyim? Hani bazilariniz yasin daha kucuk falan diyebilir ama lutfen bunu soylemeyin, ben gercekten ondan baskasini istemiyorum ve veda edecek olmam kalbime cok kotu bir agri sapliyor. Arkadasim istihare duasini soylemisti, bu bir ise yararmi sizce? yada yapabilecegim baska dualar varmi? yada bildiginiz baska yontemler? sadece artik rahatlamak istiyorum, cok yoruldum
