üç haftadır kafamın sol kısmında bir türlü geçmek bilmeyen ağrımla yaşamaya çalışırken
pazartesi günü yüzümde hafiften çekilmeler başladı ay ne oluyor ki bana ya dedim ama dediğimlede kaldım işte
aradan bi kaç gün geçti perşembe gecesi artık sol gözüm kapanmaz oldu ağzım konuşurken, gülerken sağa çekilir oldu.
en son yemek yerken zorlanıp su içtiğim an ağzımdan su dökülünce oha bana birşey oluyor dedim hastanede aldık soluğu.
nöroloji doktorunun yaptığı muayeneden sonra kısmı yüz felci geçirdiğimi söyledi ve o güzel soru geldi "neden ilk farkettiğinde gelmedin?"
hah aynen neden ilk farkettiğim an gitmedim ki? neyime güveniyorum gençliğime mi? aman ya bana birşey olmaz diyip geçiştirmeme ne demeli?
herneyse ki 3 ayda %90'ı geçer dedi doktor geriye kalan %10'u ise cahilliğimin bana hediyesi olarak yüzümde taşıcağım. :)
siz siz olun benim gibi bana birşey olmaz aman ya geçer canım ne olacak demeyin, canınızın kıymetini bilin kendinizi sevin.
şuan o kadar çok canım sıkkın ki ne yapsam bilmiyorum gülmek işkence, yemek yemek işkence, konuşmak işkence.
kortizon yüzünden yüzüm şimdiden kocaman şişti bile daha önce yüz felci geçiripte kortizon yüzünden kilo alanlar varmı? ne kadar aldılar ne sürede verdiler?
bu şişlik hemen geçer mi ay bide psikolojim bozuldu üstüne oturup oturup ağlıyorum sanki geçmicek hissiyle yaşıyorum resmen.
kısacası mutsuzum çok hemde.
canım benım uzulme tatlım senın yazını okudum cok guclu ve basarılısın salığın ıcın cok uzuldum ınan gozlerım doldu canını sıkma canım pozıtıfdusun bence cok kafana takarsan toplayamazsın kendını ıyı olcam gezıcem mutlu olcam hayat ta ınsanız ve her sey bızler ıcın sağlımız yerındeyken böyle dusunmuyoz ama bısey olunca daha kötusude olmadığına sukur edelım demı canım su anda acıllerde yatan neler var onları hep ben aklıma getırır halıme sukur ederım ıkı ay once spora basladım ve on bes gun gıttım onaltıncı gun dolmustan ınerken ayağım burkuldu dustum ve ordan hastaneye acıle girdık ve fılm cekıldı lıflerın koptuğunu ve dokular zedelenmıs dıye alcıya aldı doktor ve ben o an napcamı bılemedım bır hafta ustune basma dedı doktor ama evde uc cocuğum ve esım e ben bakıyodum cocklar yemek ıstıyomu camasırlar bulasıklar ev ısı butun her sey alt ust oldu aılem burda değildi tek kaldım arkadasım vardı o bı kac gun ıdare ettıde aLLAHA SUKUR O ZAMAN ANLADIM EN GUZEL SEY SAĞLIĞIMIZ ONLA BIZI TERBIYE ETMESIN YARADANIMIZ CANIM UZULME KILON ICIN DE VERIRSIN SEN IYI OLDA HER SEY OLUR GIDER KENDINE IYI BAK CANIM UZULME LUTFEN CANIN SIKILDIĞINDA YAZ BEN ARKADS OLURUM CANIM
büyük geçmiş olsun inşallah en kısa zamanda atlatırsınız
canım çok geçmiş olsun, çok üzüldüm.
lütfen umutsuzluğa kapılma. doktor geçecek demiş ve inan bana geçer. bu durumda kilolarını kafana takıp moralini bozma. alacağın kiloları verirsin, sen çok güçlü bi kızsın, bu konuda neler neler başardın bi düşünsene.
en yakın zamanda sağlığına kavuşmaya bak ve pozitif düşüncenin önemini unutma.
acil şifalar...
21 yaşındayım ve 2 sene öncesine kadar "95" kiloydum, bu çok kötü ve utanç verici bir durumdu.
aslında önceleri kilom gayet yerindeydi. fakat annemin vefaatı, babamın başka bir bayanla evlenmesi derken tüm dengelerim bozuldu.
ergenlik döneminde çok fazla sorun yaşadım ve bu bir anda çok fazla kilo almama sebeb oldu.
kullandığım depresyon ilaçlarından dolayı sürekli uyuyan ve haraket etmekten nefret eden bir insan oldum.
artık bu durum önüne geçemiceğim bir hal almıştı, sürekli bir şeyler yemek istiyordum.
aşırı kilolarım hayatımın her alanında beni kısıtladı.
hepimizin zevk aldığı alışveriş, benim kabusumdu.
arkadaşlarımın gereksiz şakaları, etrafımdaki tanıdığım tanımadığım insanların garip tepkileri beni sürekli huzursuz ediyordu.
uzun süredir hiç tartılmamıştım, bir gün arkadaşımla şakalaşırken tartıya çıktım ve "95" yazısını gördüm? o an nefes alamadım sanki.
direk tartıya attım tabi suçu. :') yok canım bozuktur bu dedim.
ve sonrasında karar verdim zayıflamalıydım, o gün başladım rejime temmuz ayının başlarıydı.
çevremde ki bir çok kişiye rejime başladığımı ve zayıflıcağımı söyledim, kimseye inandırıcı gelmedi bir çoğu inşallah dedi alay edercesine tebessüm ederek.
ama ben kararlıydım ve zayıflıcaktım. çok az yemek yedim ilk günler, rüyamda yemek yiyordum her gece, sabahları uyanıp açım diye ağlıyordum. :')
bu bir süre böyle devam etti. salata, meyve yiyerek geçirdim ilk zamanları midem küçülsün diye bunu yapmalıydım.
her öğün 1 ekmek yiyen birisi için bu ne kadar zor bir durum siz düşünün. ilk zamanlar spor kesinlikle yapmadım çünkü haraket etmeyi gerçekten hiç sevmiyordum.
haraket etmek aslında beni çok yoruyordu, merdiven bile çıksam kalbimin atışı acayip hızlanıyor ve nefes alamıyordum.
aradan 2-3 ay geçti, pantolonlarımın belimden düşmesi beni mutlu ediyordu ama bu yetmezdi. daha çok zayıflamalıydım.
zayıfladığımı gördükçe azmim de arttı. daha da hırslandım, sporada başladım.
porsiyonları küçülttüm ve herşeyden samimi olarak söylüyorum yedim. tabi çok az.
spor derken öyle aşırı bir haraket yapmadım aslında hergün akşam kendime 20 dakika ayırdım o kadarcık.
hiç bir ilaç, çay veya başka bir ürün kullanmadım.
şubat ayına kadar hiç tartılmamıştım ama artık insanlar beni görünce şaşkınlık içerisinde bakıyor ve yok artık diyorlardı.
bir gün yengemle otururken ısrarı üzerine çıktım tartıya, ne göreyim? "55" evet ben başarmıştım, ben zayıflamıştım. bu beni çok mutlu etti.
8 ayda "40" kilo vermiştim, herkes bunun çok sağlıksız olduğunu ve bu kiloların 2 katını geri alıcağımı dile getirdi. bu durum beni karamsarlığa sürükledi çoğu zaman.
şuan rejimi bırakalı tamı tamına 2 yıl oluyor. rejimi bıraktığım ilk 2 ay 5 kilo aldım korktum devamı gelicek diye ama çok şükür gelmedi.
2 yıldır 59-60 kilo arasında gidip geliyorum. resimlerimi de göstermek isterim ama forumda yeniyim nasıl koyabiliceğim konusu hakkında hiç bir fikrim yok. /:
ama anlatırsanız koyabilirim.
yani demek istediğim; herşey kafada bitiyor, insan kararlıysa eğer bunun devamı geliyor. yeter ki isteyelim yapamıcağımız hiç bir şey yok. :') biz yeter ki karar verelim, hepimiz bunu yapabiliriz. ben başardım çünkü, sizde başarabilirsiniz.
ve ayrıca yardım ve moral isteyen herkese sonuna kadar destek olabilirim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?