kızlar bence bu "çalışan kadın" veya "şehirli kadın" olmanın yan etkileri.
Doğadan uzak, hormonlu gıdalarla, ilaçlarla, stresle boğuşuyoruz. Yan etki olarak da sütümüze yansıyor.
Ben de ilk doğudan sonra emzirdim biraz, sonra mememi bir türlü sevdiremedim ona. Almak istemedi. benim göğüsler biraz irice ve de uçları biraz küçük, kavrayamadı bir türlü. ben de sağmaya başladım ve ece'yi 2. günden itibaren mamayla besledik. Yok biberona alışmasın diye minik bardakta verdik. 2 hafta boyunca bir yandan emzirmeye çalıştım, bir yandan pompalıyorum, hazır mama kapta. bir kere emziriyorum, göğüslerim yara bere içinde, ardından o yaralı göğüslerden pompalıyorum, ece bardaktan içmek istemiyor, yırtınıyor, orasına burasına dökülüyor, ıslak ıslak, uyuya kalıyor, üstünü değiştireyim üşütecek diyorum, uyanıyor yine bir posta ağlıyor.
çok zor günler geçirdik.
hala emzirmeye çalışıyorum bazı teknikler geliştirdik, ama bunları yapana kadar da o ağlıyor ben ağlıyorum. Zaten göğüslerime büyük oldukları için ezelden beri sinir olurum, ece'ye de yaramayınca iyicene delirdim. Haydi göğüs üçlarım acı içinde onu boşver, ece emmek istemiyor, çünkü kavrayamiyor, silikon uçların her çeşidini denedik.
üstüne üstelik sütüm de az,
valla artık veriyoruz mamayı, şurup gibi de yanında sütümden veriyorum, inşallah yarar...
şimdi diyeceksiniz ki, bebek emmezse süt de olmaz, ama görümcem de 2 satte bir emziriyordu yine de mama takviyesi yapmadan doyuramadılar yeğenimizi.
ben artık şehirli yaşama bağlıyorum. kadın gittkçe daha az süt üretiyor. İşin kötü yanı kendimizi çok suçlu hissediyoruz, eksik hissediyoruz. Kötü annemiyiz? Hayır... ama insanın elinde olmuyor işte, her anne ister ki kendi sütü yetsin. bir de doktorlar öyle emin emin, ukala ukala konuşmuyor mu. "emzir gelir!!", "çocuğu aç bırakmışsın!!" valla deli oluyorum, bize teselli vereceklerine daha da yıkıcı davranıyorlar...
off içimi döktüm iyi geldi...