Merhaba Meltem Hanim.
23 yasinda yurt disinda yasiyorum yarim sene sonra insaAllah evlenip TRye yerlesicem.
15 yasinda intihara kalkistim hap icerek. Allahima sükür bir sey olmadi ve hayattayim.
O günden beri bu karamsarliktan kurtulamiyorum.
Herseyin en kötüsünü düsünüyorum ve her yenilikten cok korkuyorum.
Arkadas cevrem suan 0. Ailem disinda kimseyle görüsmüyorum.
Calimsiyorum da okumuyorum ev kiziyim.
Hayatimda sürekli korkularim vardi.
Ama simdi evlenecegim icin kocamla mutlu olamicaz, eltim kaynanam yüzünden büyük sorunlar yasiycaz diye korkuyorum.
Gerek ailemde gerek cevremde hep olumsuz örnekler oldu.
Bu yüzden de parmakla gösterip kendime örnek alabilecegim bir aile bir yuva yok.
Kendi ablam kaynanasi yüzünden bosandi.
Eltisiyle de sorunlari vardi.
Sürekili bunu düsünüyorum, sürekli ya benim kaynanam ve eltimde ablamin kiler gibi olursalar diye düsünüyorum.
Eltim bana karsi soguk davarniyor - nisanlimin diyisine göre oda karakteri geregi soguk bir insanmis.
Ama ben bunu sürekli 'eltin beni sevmedi biz onunla anlasamiycaz' diye yorumluyorum.
Üstelik kendi kendime 'eltim yüzünden yuvamiz cok hasar görecek' gibi kuruntular kuruyorum.
Bu korkulardan kurtulmanin bir caresini henüz bulamadim.
Öyle ki psikolojik olarak cok etkileniyorum bu korkularimdan.
Eltime sicak yaklasmaya calistim karsilik alamadim. Ve cok üzüldüm.
Bu konuyu o kadar cok büyüttüm ki beynimde suan size bile danisiyorum.
Ki eminim benden cok daha mühim sorunlari olan insanlar var bu hayatta.
Evlenecegim icin cok mutluyum heyecanliyim müstakbel kocami cok seviyorum cok anlayisli duygusal bir insan.
Ama benim sürekli mutsuz olucamiz korkularim yüzünden onu da üzüyorum.
Sizden ricam bana bir akil verin bu karamsarliktan bu korkulardan nasil kurtulabilirim :26:
Eltimle direk konusmayi düsündüm ama sonra ' bak beni ne kadar önemsiyor ' diyecek ve bana karsi güc sahibi oldugunu sanacak diye vazgectim.
Anlasamasakda görüsmeyiz diyerek konuyu kapatmaya calistim oda olmadi.
Napicami sasirdim.:26:
Iki cift lafiniz olursa bu konuyla ilgili cok sevinirim.
23 yasinda yurt disinda yasiyorum yarim sene sonra insaAllah evlenip TRye yerlesicem.
15 yasinda intihara kalkistim hap icerek. Allahima sükür bir sey olmadi ve hayattayim.
O günden beri bu karamsarliktan kurtulamiyorum.
Herseyin en kötüsünü düsünüyorum ve her yenilikten cok korkuyorum.
Arkadas cevrem suan 0. Ailem disinda kimseyle görüsmüyorum.
Calimsiyorum da okumuyorum ev kiziyim.
Hayatimda sürekli korkularim vardi.
Ama simdi evlenecegim icin kocamla mutlu olamicaz, eltim kaynanam yüzünden büyük sorunlar yasiycaz diye korkuyorum.
Gerek ailemde gerek cevremde hep olumsuz örnekler oldu.
Bu yüzden de parmakla gösterip kendime örnek alabilecegim bir aile bir yuva yok.
Kendi ablam kaynanasi yüzünden bosandi.
Eltisiyle de sorunlari vardi.
Sürekili bunu düsünüyorum, sürekli ya benim kaynanam ve eltimde ablamin kiler gibi olursalar diye düsünüyorum.
Eltim bana karsi soguk davarniyor - nisanlimin diyisine göre oda karakteri geregi soguk bir insanmis.
Ama ben bunu sürekli 'eltin beni sevmedi biz onunla anlasamiycaz' diye yorumluyorum.
Üstelik kendi kendime 'eltim yüzünden yuvamiz cok hasar görecek' gibi kuruntular kuruyorum.
Bu korkulardan kurtulmanin bir caresini henüz bulamadim.
Öyle ki psikolojik olarak cok etkileniyorum bu korkularimdan.
Eltime sicak yaklasmaya calistim karsilik alamadim. Ve cok üzüldüm.
Bu konuyu o kadar cok büyüttüm ki beynimde suan size bile danisiyorum.
Ki eminim benden cok daha mühim sorunlari olan insanlar var bu hayatta.
Evlenecegim icin cok mutluyum heyecanliyim müstakbel kocami cok seviyorum cok anlayisli duygusal bir insan.
Ama benim sürekli mutsuz olucamiz korkularim yüzünden onu da üzüyorum.
Sizden ricam bana bir akil verin bu karamsarliktan bu korkulardan nasil kurtulabilirim :26:
Eltimle direk konusmayi düsündüm ama sonra ' bak beni ne kadar önemsiyor ' diyecek ve bana karsi güc sahibi oldugunu sanacak diye vazgectim.
Anlasamasakda görüsmeyiz diyerek konuyu kapatmaya calistim oda olmadi.
Napicami sasirdim.:26:
Iki cift lafiniz olursa bu konuyla ilgili cok sevinirim.
