Hanımlar 3 senelik evliyim kaynanam sürekli bana kırılıyor niye gelmediniz gitmediniz niye böyle yapmadınız görümcelerim sürekli eşimi arıyor annem size kırılmış babam size kırılmış diyip duruyorlar. Hamileyim bi şöyle ağız tadıyla kimseye kırılamadım valla gelen giden bana kırılıyor anlamıyorum. Çocuk gibi küsmece barışmaca oynamaktan çok sıkıldım artık. Takmamaya çalışıyorum ama artık inanın dayanamıyorum. Kaynanamla telefonda normal konuşmamızda bile en son gelmezseniz kırılırım diyor. Nedense bi tek onların duyguları var benim yok ben bir şeye alınsam abartıyor oluyorum… eşim başlarda onların lafını bana getirirdi, tepkilerimden sonra yapmamaya başladı ama bu sefer de çok sessiz oldu ne onlara bir şey der ne bana, bir gerginlik olsa çekilir kenara susar. İlk baştan beri hep birlikte olalım istediler çok karıştılar beni eşime şikayet ettiler ben hep mesafeli ama saygılı davrandım. En ufak bir şey de niye aramadınız, niye niye… aramıyorum işte zorla mı ? Tavrımı bildikleri halde 3 senedir aynı muhabbet. Çok şey yaşadık tartışmalar oldu yine de yakınlık istiyorlar ama bu yakınlık sadece onların istediği gibi olacak yani benim düşüncelerimin hiç bir önemi yok. Sürekli bizde şöyle bizde böyle diyip duruyorlar kendi adetlerini anlatıyorlar. Geçen yine gittiğimizde kaynanam, çocuk doğsun ağzına acı biber sürücem bizde böyledir acıya alışsın diye yapılır dedi. Görümcem senin çocuğunada lakaplar takıcaz diyip durdu. Hayır yani görümcem kendisi beni her yerden engelledi şimdi nerden geliyor bu samimiyet bilmiyorum. Bir şeyler yaşayıp sonra hiçbir şey olmamış gibi davranmaktan tiksiniyorum artık gitmek istemiyorum birileri kırılır diye yaşamaktan yoruldum zaten ne yapsan yaranamıyorsun. Geçende eşimle resim paylaştık diye görümcem kırıldı. Kendi ailemdende alttan al boş ver duyma tarzında yorumlar aldım zaten tek yaptığım bu. Görmüyorum duymuyorum, cevap vermiyorum ama her seferinde daha fazla yapıyorlar. Herkesin bir sabır sınırı var, benimde kendi içimde yaşadıklarım var… psikolojik olarak kötü bir dönemden geçiyorum zaten bide saçma sapan şeylerle uğraşmak zorunda kalıyorum bi kerede beni anlamaya çalışan yok bu zamana kadar yüzlerine karşı bi saygısızlık yapmadım, mesafeli ve saygılı durdum. Ama ne yapılanları hazmedebiliyorum ne aynı şeyleri tekrar tekrar yaşayıp hiçbir şey olmamış gibi davranmayı. Ne yapıyım sizce
Hoş istesede görüşmek gelmiyor içimden. 
hamilelikte sizin daha kirilgan olmaniz gerekiyor aslinda
bunu bizde ailenin büyükleri çok yaparak dert dinleme potansiyellerini minimuma indirgerler.
anlayabilene aşk olsun
