- 7 Eylül 2020
- 1
- 0
- 1
- Konu Sahibi yildizlikek
-
- #1
Kendimi bu aralar çok daha kötü hissediyorum, o yüzden sizlere danışmak istedim.
Annemi bildim bileli hep şükürsüz. Sürekli ama sürekli inanın ki abartısız her saat "hastayım, of bıktım çok fenayım, başım ağrıyor, midemde kafamda bir şeyler oluyor, kötüyüm ben" gibi sözleri ağlamaklı bir şekilde ifade ediyor. Ama sonra çok süre geçmeden kendiliğinden geçiyor bu hastalıkların tümü. Bu yıllardır süren bir döngü. Gezmeye gittik diyelim, ben fenayım yatacağım başım tutmuyor der mesela istisnasız. Kısacası her şey burnumuzdan dökülür. Marketten geliyor diyelim, mutlaka hasta gelir "ölüyorum ben" diye çıkar merdivenleri. Yemek veya temizlik yaparken yandık zaten. Dünyadaki tüm belalar bizi bulmuşçasına bir mutsuzluk. Her güne bu olumsuz sözlerle başlıyoruz, bir gün iyiyim diyecek mi diye hep ümit ediyorum. Gerçekten somut elle tutulur bir fiziki hastalığı yok şükürler olsun. Günüm zebil ziyan oluyor, neşeli uyanıyorum bu neşem en fazla iki dakika sürüyor. Bazen ağlama krizleri geçiriyor, bazen isimlerimizi unutuyor, bazen beni düşmanı gibi görüyor komple unutuyor. Ama bunların hepsi iki dakika sonra normale dönüyor. Yıllardır psikiyatriste gidiyor ve yıllardır kullandığı hep aynı olan bir ilacı var. Ama hiç mi etki etmez, o terapiler ilaçlar hiç mi fayda sağlamaz. Bulunduğumuz şehirde gitmediği doktor ve psikoloji alanında uzman kalmadı, sürekli araştırıyorum gidiyoruz. Ama yok, neden bir sonuç yok.
Aşırı etkileniyorum, aşırı üzülüyorum. Aşırı kötü hissediyorum. Yıllardır her günümüz bu şekilde geçiyor. İstiyorum ki güzel güzel muhabbet edelim, gülüşelim, yemekler yapalım, karşılıklı bir çay içelim en basitinden. Küçüklüğümde okul hayatımı da bu durum berbat etkiledi. Hep aklım annemde, acaba bir şey oldu mu ne yapıyor diye düşünürdüm, düşünüyorum. Lütfen bana yardımcı olup yol gösterir misiniz? Her gece sinirimden ve üzüntümden ağlıyorum tutamıyorum kendimi. Ev kaos ortamı. İnsan huzur arıyor. Tabi ki çok seviyorum, Allah başımızdan eksik etmesin hep çok iyi olsun benden daha iyi olsun ömrü uzun olsun fakat ben psikolojik olarak tükendim. Sizce neler yapmalıyım? Siz böyle bir durum içinde bulunduysanız bana ne önerirsiniz?
Annemi bildim bileli hep şükürsüz. Sürekli ama sürekli inanın ki abartısız her saat "hastayım, of bıktım çok fenayım, başım ağrıyor, midemde kafamda bir şeyler oluyor, kötüyüm ben" gibi sözleri ağlamaklı bir şekilde ifade ediyor. Ama sonra çok süre geçmeden kendiliğinden geçiyor bu hastalıkların tümü. Bu yıllardır süren bir döngü. Gezmeye gittik diyelim, ben fenayım yatacağım başım tutmuyor der mesela istisnasız. Kısacası her şey burnumuzdan dökülür. Marketten geliyor diyelim, mutlaka hasta gelir "ölüyorum ben" diye çıkar merdivenleri. Yemek veya temizlik yaparken yandık zaten. Dünyadaki tüm belalar bizi bulmuşçasına bir mutsuzluk. Her güne bu olumsuz sözlerle başlıyoruz, bir gün iyiyim diyecek mi diye hep ümit ediyorum. Gerçekten somut elle tutulur bir fiziki hastalığı yok şükürler olsun. Günüm zebil ziyan oluyor, neşeli uyanıyorum bu neşem en fazla iki dakika sürüyor. Bazen ağlama krizleri geçiriyor, bazen isimlerimizi unutuyor, bazen beni düşmanı gibi görüyor komple unutuyor. Ama bunların hepsi iki dakika sonra normale dönüyor. Yıllardır psikiyatriste gidiyor ve yıllardır kullandığı hep aynı olan bir ilacı var. Ama hiç mi etki etmez, o terapiler ilaçlar hiç mi fayda sağlamaz. Bulunduğumuz şehirde gitmediği doktor ve psikoloji alanında uzman kalmadı, sürekli araştırıyorum gidiyoruz. Ama yok, neden bir sonuç yok.
Aşırı etkileniyorum, aşırı üzülüyorum. Aşırı kötü hissediyorum. Yıllardır her günümüz bu şekilde geçiyor. İstiyorum ki güzel güzel muhabbet edelim, gülüşelim, yemekler yapalım, karşılıklı bir çay içelim en basitinden. Küçüklüğümde okul hayatımı da bu durum berbat etkiledi. Hep aklım annemde, acaba bir şey oldu mu ne yapıyor diye düşünürdüm, düşünüyorum. Lütfen bana yardımcı olup yol gösterir misiniz? Her gece sinirimden ve üzüntümden ağlıyorum tutamıyorum kendimi. Ev kaos ortamı. İnsan huzur arıyor. Tabi ki çok seviyorum, Allah başımızdan eksik etmesin hep çok iyi olsun benden daha iyi olsun ömrü uzun olsun fakat ben psikolojik olarak tükendim. Sizce neler yapmalıyım? Siz böyle bir durum içinde bulunduysanız bana ne önerirsiniz?