Suçluluk hissi

sashildrey .!.:

Geçen sene yazın pasaport okul ve babamla ilgili bir konu açmıştım baya linç yemiştim hatırlayan var mı bilmiyorum. Beni yargılayanlara çok sinir olmuştum (hala sinir olabilirim )ama bana yazdıklarınız sayesinde destek alıp babama anlatabilmiştim, pasaport işini becermiştim bana yardım ettiniz aslında çok teşekkür ederim. Hem devamını update yapmak hemde birileriyle içimdekileri paylaşmak istiyorum. O günden bugüne avrupa turu yapmak dışında hayatımda pek bir şey değişmedi. Hala okula gitmiyorum, evden çok çıkmıyorum ama bu sefer daha geçerli bir sebebim var. Yazın döndükten sonra tekrar sınava hazırlanmaya karar verdim. Hem mükemmelliyetçi hem yapacağım işe odaklanma konusunda çok beceriksizim. Elimden geldiği kadar çalışıyorum. Çözdüğüm testlerden tek bir soru yapamazsam kendimi aşağılıyorum, nefret ediyorum ,aptal olduğumu düşünüyorum, başaramayacağımdan korkuyorum ve kaçıyorum . Baya bir süre terapi aldım bu konularda bahsetmişimdir zaten. Beni bir psikiyatrist yönlendirmişti o da bana bir tek şurup gibi bir şey yazmıştı terapiye gitmemi söylemişti ben de gittim. Yakın arkadaşlarmış zaten birbirlerine böyle iş paslıyorlar herhalde. Başta iyi geldiğini düşünmüştüm. Sonradan baktım hiçbir şey değişmiyor. Adam beni değil ben adamı tedavi ediyorum. Sürekli onun konuştuğunu, tek kelime kursam kendi başına gelen olayları anlatmaya başladığını ve benim bunlara yorumum üzerinden terapinin devam ettiğini anlayınca gitmeyi bıraktım.Beni istismar ettiğini düşünüyorum ( Cinsel anlamda değil maddi manevi ) Kütüphanesinde olan kitaplardan, zor girilen bir okuldan mezun olmasından , tecrübesinden dolayı bilgi birikimine zamanla güvenmiştim. Profesyonel olduğunu düşünmüştüm ama yanılmışım. Ben el mahkum gidiyordum bildiği bir şey vardır diye. İstismar ettiğini anlayınca bırakıp düzgün bir psikiyatriste gittim. Sorunum nörolojikmiş aslında. Bana dehb ve yaygın anksiyete bozukluğu tanısı koydu. Dehb tanısı için uygulamalı bir teste daha soktuktan sonra kesinleştirdi. İlaçlarımı alıyorum, derslerime daha iyi odaklanıyorum ama suçluluk duygusu peşimi bırakmıyor. Niye böyle hissediyorum bilmiyorum.Ailem ben iyi hissedeyim diye maddi manevi her şeyi yaptılar. Kendimi çok suçlu hissediyorum. Geçen sene yaptığım şeylerden dolayı. Aklım başıma gelmeye başladı şükürler olsun. Onlar beni hiç suçlamıyorlar belki kendime yeteri kadar eziyet ettiğimi gördükleri içindir . Bu his nasıl geçer bilmiyorum.Çalışsam bile başaramayacağım yine onları mutsuz edeceğim diye korkuyorum. Yaptıkları şeyleri karşılıksız yapıyorlar biliyorum ama insan bunlara yakışır bir evlat olmak istiyor. Bu yaz ise annem ile yurtdışına gideceğim ama ben bunu hak etmiyorum. Bana iyi davrandıkça böyle şeyler yaptıkça ben daha çok kahroluyorum. Keşke hiç doğmasaydım.Suçluluk hissiyle nasıl baş edilir. Okumaya değer bulan herkese çok teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

sashildrey .!.:

Geçen sene yazın pasaport okul ve babamla ilgili bir konu açmıştım baya linç yemiştim hatırlayan var mı bilmiyorum. Beni yargılayanlara çok sinir olmuştum (hala sinir olabilirim )ama bana yazdıklarınız sayesinde destek alıp babama anlatabilmiştim, pasaport işini becermiştim bana yardım ettiniz aslında çok teşekkür ederim. Hem devamını update yapmak hemde birileriyle içimdekileri paylaşmak istiyorum. O günden bugüne avrupa turu yapmak dışında hayatımda pek bir şey değişmedi. Hala okula gitmiyorum, evden çok çıkmıyorum ama bu sefer daha geçerli bir sebebim var. Yazın döndükten sonra tekrar sınava hazırlanmaya karar verdim. Hem mükemmelliyetçi hem yapacağım işe odaklanma konusunda çok beceriksizim. Elimden geldiği kadar çalışıyorum. Çözdüğüm testlerden tek bir soru yapamazsam kendimi aşağılıyorum, nefret ediyorum ,aptal olduğumu düşünüyorum, başaramayacağımdan korkuyorum ve kaçıyorum . Baya bir süre terapi aldım bu konularda bahsetmişimdir zaten. Beni bir psikiyatrist yönlendirmişti o da bana bir tek şurup gibi bir şey yazmıştı terapiye gitmemi söylemişti ben de gittim. Yakın arkadaşlarmış zaten birbirlerine böyle iş paslıyorlar herhalde. Başta iyi geldiğini düşünmüştüm. Sonradan baktım hiçbir şey değişmiyor. Adam beni değil ben adamı tedavi ediyorum. Sürekli onun konuştuğunu, tek kelime kursam kendi başına gelen olayları anlatmaya başladığını ve benim bunlara yorumum üzerinden terapinin devam ettiğini anlayınca gitmeyi bıraktım.Beni istismar ettiğini düşünüyorum ( Cinsel anlamda değil maddi manevi ) Kütüphanesinde olan kitaplardan, zor girilen bir okuldan mezun olmasından , tecrübesinden dolayı bilgi birikimine zamanla güvenmiştim. Profesyonel olduğunu düşünmüştüm ama yanılmışım. Ben el mahkum gidiyordum bildiği bir şey vardır diye. İstismar ettiğini anlayınca bırakıp düzgün bir psikiyatriste gittim. Sorunum nörolojikmiş aslında. Bana dehb ve yaygın anksiyete bozukluğu tanısı koydu. Dehb tanısı için uygulamalı bir teste daha soktuktan sonra kesinleştirdi. İlaçlarımı alıyorum, derslerime daha iyi odaklanıyorum ama suçluluk duygusu peşimi bırakmıyor. Niye böyle hissediyorum bilmiyorum.Ailem ben iyi hissedeyim diye maddi manevi her şeyi yaptılar. Kendimi çok suçlu hissediyorum. Geçen sene yaptığım şeylerden dolayı. Aklım başıma gelmeye başladı şükürler olsun. Onlar beni hiç suçlamıyorlar belki kendime yeteri kadar eziyet ettiğimi gördükleri içindir . Bu his nasıl geçer bilmiyorum.Çalışsam bile başaramayacağım yine onları mutsuz edeceğim diye korkuyorum. Yaptıkları şeyleri karşılıksız yapıyorlar biliyorum ama insan bunlara yakışır bir evlat olmak istiyor. Bu yaz ise annem ile yurtdışına gideceğim ama ben bunu hak etmiyorum. Bana iyi davrandıkça böyle şeyler yaptıkça ben daha çok kahroluyorum. Keşke hiç doğmasaydım.Suçluluk hissiyle nasıl baş edilir. Okumaya değer bulan herkese çok teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Calcifer .!.:

Hangi psikolog "baban seni okul olarak görüyorsa sil" der. Hiç profesyonel değil. aile bağlarını koparmaya çalışmaz benim bildiğim

Genişletmek için tıkla...

Calcifer .!.:

Hangi psikolog "baban seni okul olarak görüyorsa sil" der. Hiç profesyonel değil. aile bağlarını koparmaya çalışmaz benim bildiğim

Genişletmek için tıkla...

Pamukannesi83 .!.:

Bana göre siz kendinizi manipüle ediyorsunuz basarisiz/mutsuz olmak icin. Bunu iyilesme sürecinde daha cok yasayacaksiniz. Öyle kendinizi yer le bir etmeye alışıksınız ki beyniniz devamli kusur arama pesinde. Su anda dogru yoldasiniz beyin bu günlük birsey bulmadi basliyor bu sefer "sen 5 sene önce cumartesi sabah yaptigini unuttun mu, sen kötüsün sen layik degilsin" diye kendinizi dibe cekiyorsunuz. Bunun hastaliginin bir parcasi olarak kabul etmeniz lazim. Ondan sonra karsi koymaya gecebilirsiniz. Gecen seneki siz bu senedenkinden cok farkli bir yerdesiniz. O zamanlar yaptiginiz hatalari o zamanki ruh halinizle yaptiniz. Simdi iyilesme yolundasiniz. Bundan sonra iyilesmeye ve iyi iliskiler kurmaya bakin. Gecen seneki sizi gecmiste birakin

Genişletmek için tıkla...

sashildrey .!.:

Kendimi manipüle ettiğim konusuna çok katılıyorum.Kendimi hep ben eleştiriyorum hep ben yapamazsın diyorum. Kendimi tersine göre kodlayacağım teşekkürler yazdıklarınız için

Genişletmek için tıkla...

Calcifer .!.:

Hangi psikolog "baban seni okul olarak görüyorsa sil" der. Hiç profesyonel değil. aile bağlarını koparmaya çalışmaz benim bildiğim

Genişletmek için tıkla...

beans .!.:

Dikkat eksikliği için nörologa mi gittiniz?

Genişletmek için tıkla...

sashildrey .!.:

Geçen sene yazın pasaport okul ve babamla ilgili bir konu açmıştım baya linç yemiştim hatırlayan var mı bilmiyorum. Beni yargılayanlara çok sinir olmuştum (hala sinir olabilirim )ama bana yazdıklarınız sayesinde destek alıp babama anlatabilmiştim, pasaport işini becermiştim bana yardım ettiniz aslında çok teşekkür ederim. Hem devamını update yapmak hemde birileriyle içimdekileri paylaşmak istiyorum. O günden bugüne avrupa turu yapmak dışında hayatımda pek bir şey değişmedi. Hala okula gitmiyorum, evden çok çıkmıyorum ama bu sefer daha geçerli bir sebebim var. Yazın döndükten sonra tekrar sınava hazırlanmaya karar verdim. Hem mükemmelliyetçi hem yapacağım işe odaklanma konusunda çok beceriksizim. Elimden geldiği kadar çalışıyorum. Çözdüğüm testlerden tek bir soru yapamazsam kendimi aşağılıyorum, nefret ediyorum ,aptal olduğumu düşünüyorum, başaramayacağımdan korkuyorum ve kaçıyorum . Baya bir süre terapi aldım bu konularda bahsetmişimdir zaten. Beni bir psikiyatrist yönlendirmişti o da bana bir tek şurup gibi bir şey yazmıştı terapiye gitmemi söylemişti ben de gittim. Yakın arkadaşlarmış zaten birbirlerine böyle iş paslıyorlar herhalde. Başta iyi geldiğini düşünmüştüm. Sonradan baktım hiçbir şey değişmiyor. Adam beni değil ben adamı tedavi ediyorum. Sürekli onun konuştuğunu, tek kelime kursam kendi başına gelen olayları anlatmaya başladığını ve benim bunlara yorumum üzerinden terapinin devam ettiğini anlayınca gitmeyi bıraktım.Beni istismar ettiğini düşünüyorum ( Cinsel anlamda değil maddi manevi ) Kütüphanesinde olan kitaplardan, zor girilen bir okuldan mezun olmasından , tecrübesinden dolayı bilgi birikimine zamanla güvenmiştim. Profesyonel olduğunu düşünmüştüm ama yanılmışım. Ben el mahkum gidiyordum bildiği bir şey vardır diye. İstismar ettiğini anlayınca bırakıp düzgün bir psikiyatriste gittim. Sorunum nörolojikmiş aslında. Bana dehb ve yaygın anksiyete bozukluğu tanısı koydu. Dehb tanısı için uygulamalı bir teste daha soktuktan sonra kesinleştirdi. İlaçlarımı alıyorum, derslerime daha iyi odaklanıyorum ama suçluluk duygusu peşimi bırakmıyor. Niye böyle hissediyorum bilmiyorum.Ailem ben iyi hissedeyim diye maddi manevi her şeyi yaptılar. Kendimi çok suçlu hissediyorum. Geçen sene yaptığım şeylerden dolayı. Aklım başıma gelmeye başladı şükürler olsun. Onlar beni hiç suçlamıyorlar belki kendime yeteri kadar eziyet ettiğimi gördükleri içindir . Bu his nasıl geçer bilmiyorum.Çalışsam bile başaramayacağım yine onları mutsuz edeceğim diye korkuyorum. Yaptıkları şeyleri karşılıksız yapıyorlar biliyorum ama insan bunlara yakışır bir evlat olmak istiyor. Bu yaz ise annem ile yurtdışına gideceğim ama ben bunu hak etmiyorum. Bana iyi davrandıkça böyle şeyler yaptıkça ben daha çok kahroluyorum. Keşke hiç doğmasaydım.Suçluluk hissiyle nasıl baş edilir. Okumaya değer bulan herkese çok teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...