- 23 Haziran 2021
- 133
- 54
- 28
- Konu Sahibi sashildrey
- #1
Geçen sene yazın pasaport okul ve babamla ilgili bir konu açmıştım baya linç yemiştim hatırlayan var mı bilmiyorum. Beni yargılayanlara çok sinir olmuştum (hala sinir olabilirim 
)ama bana yazdıklarınız sayesinde destek alıp babama anlatabilmiştim, pasaport işini becermiştim bana yardım ettiniz aslında çok teşekkür ederim. Hem devamını update yapmak hemde birileriyle içimdekileri paylaşmak istiyorum. O günden bugüne avrupa turu yapmak dışında hayatımda pek bir şey değişmedi. Hala okula gitmiyorum, evden çok çıkmıyorum ama bu sefer daha geçerli bir sebebim var. Yazın döndükten sonra tekrar sınava hazırlanmaya karar verdim. Hem mükemmelliyetçi hem yapacağım işe odaklanma konusunda çok beceriksizim. Elimden geldiği kadar çalışıyorum. Çözdüğüm testlerden tek bir soru yapamazsam kendimi aşağılıyorum, nefret ediyorum ,aptal olduğumu düşünüyorum, başaramayacağımdan korkuyorum ve kaçıyorum . Baya bir süre terapi aldım bu konularda bahsetmişimdir zaten. Beni bir psikiyatrist yönlendirmişti o da bana bir tek şurup gibi bir şey yazmıştı terapiye gitmemi söylemişti ben de gittim. Yakın arkadaşlarmış zaten birbirlerine böyle iş paslıyorlar herhalde. Başta iyi geldiğini düşünmüştüm. Sonradan baktım hiçbir şey değişmiyor. Adam beni değil ben adamı tedavi ediyorum. Sürekli onun konuştuğunu, tek kelime kursam kendi başına gelen olayları anlatmaya başladığını ve benim bunlara yorumum üzerinden terapinin devam ettiğini anlayınca gitmeyi bıraktım.Beni istismar ettiğini düşünüyorum ( Cinsel anlamda değil maddi manevi ) Kütüphanesinde olan kitaplardan, zor girilen bir okuldan mezun olmasından , tecrübesinden dolayı bilgi birikimine zamanla güvenmiştim. Profesyonel olduğunu düşünmüştüm ama yanılmışım. Ben el mahkum gidiyordum bildiği bir şey vardır diye. İstismar ettiğini anlayınca bırakıp düzgün bir psikiyatriste gittim. Sorunum nörolojikmiş aslında. Bana dehb ve yaygın anksiyete bozukluğu tanısı koydu. Dehb tanısı için uygulamalı bir teste daha soktuktan sonra kesinleştirdi. İlaçlarımı alıyorum, derslerime daha iyi odaklanıyorum ama suçluluk duygusu peşimi bırakmıyor. Niye böyle hissediyorum bilmiyorum.Ailem ben iyi hissedeyim diye maddi manevi her şeyi yaptılar. Kendimi çok suçlu hissediyorum. Geçen sene yaptığım şeylerden dolayı. Aklım başıma gelmeye başladı şükürler olsun. Onlar beni hiç suçlamıyorlar belki kendime yeteri kadar eziyet ettiğimi gördükleri içindir . Bu his nasıl geçer bilmiyorum.Çalışsam bile başaramayacağım yine onları mutsuz edeceğim diye korkuyorum. Yaptıkları şeyleri karşılıksız yapıyorlar biliyorum ama insan bunlara yakışır bir evlat olmak istiyor. Bu yaz ise annem ile yurtdışına gideceğim ama ben bunu hak etmiyorum. Bana iyi davrandıkça böyle şeyler yaptıkça ben daha çok kahroluyorum. Keşke hiç doğmasaydım.Suçluluk hissiyle nasıl baş edilir. Okumaya değer bulan herkese çok teşekkürler.
)ama bana yazdıklarınız sayesinde destek alıp babama anlatabilmiştim, pasaport işini becermiştim bana yardım ettiniz aslında çok teşekkür ederim. Hem devamını update yapmak hemde birileriyle içimdekileri paylaşmak istiyorum. O günden bugüne avrupa turu yapmak dışında hayatımda pek bir şey değişmedi. Hala okula gitmiyorum, evden çok çıkmıyorum ama bu sefer daha geçerli bir sebebim var. Yazın döndükten sonra tekrar sınava hazırlanmaya karar verdim. Hem mükemmelliyetçi hem yapacağım işe odaklanma konusunda çok beceriksizim. Elimden geldiği kadar çalışıyorum. Çözdüğüm testlerden tek bir soru yapamazsam kendimi aşağılıyorum, nefret ediyorum ,aptal olduğumu düşünüyorum, başaramayacağımdan korkuyorum ve kaçıyorum . Baya bir süre terapi aldım bu konularda bahsetmişimdir zaten. Beni bir psikiyatrist yönlendirmişti o da bana bir tek şurup gibi bir şey yazmıştı terapiye gitmemi söylemişti ben de gittim. Yakın arkadaşlarmış zaten birbirlerine böyle iş paslıyorlar herhalde. Başta iyi geldiğini düşünmüştüm. Sonradan baktım hiçbir şey değişmiyor. Adam beni değil ben adamı tedavi ediyorum. Sürekli onun konuştuğunu, tek kelime kursam kendi başına gelen olayları anlatmaya başladığını ve benim bunlara yorumum üzerinden terapinin devam ettiğini anlayınca gitmeyi bıraktım.Beni istismar ettiğini düşünüyorum ( Cinsel anlamda değil maddi manevi ) Kütüphanesinde olan kitaplardan, zor girilen bir okuldan mezun olmasından , tecrübesinden dolayı bilgi birikimine zamanla güvenmiştim. Profesyonel olduğunu düşünmüştüm ama yanılmışım. Ben el mahkum gidiyordum bildiği bir şey vardır diye. İstismar ettiğini anlayınca bırakıp düzgün bir psikiyatriste gittim. Sorunum nörolojikmiş aslında. Bana dehb ve yaygın anksiyete bozukluğu tanısı koydu. Dehb tanısı için uygulamalı bir teste daha soktuktan sonra kesinleştirdi. İlaçlarımı alıyorum, derslerime daha iyi odaklanıyorum ama suçluluk duygusu peşimi bırakmıyor. Niye böyle hissediyorum bilmiyorum.Ailem ben iyi hissedeyim diye maddi manevi her şeyi yaptılar. Kendimi çok suçlu hissediyorum. Geçen sene yaptığım şeylerden dolayı. Aklım başıma gelmeye başladı şükürler olsun. Onlar beni hiç suçlamıyorlar belki kendime yeteri kadar eziyet ettiğimi gördükleri içindir . Bu his nasıl geçer bilmiyorum.Çalışsam bile başaramayacağım yine onları mutsuz edeceğim diye korkuyorum. Yaptıkları şeyleri karşılıksız yapıyorlar biliyorum ama insan bunlara yakışır bir evlat olmak istiyor. Bu yaz ise annem ile yurtdışına gideceğim ama ben bunu hak etmiyorum. Bana iyi davrandıkça böyle şeyler yaptıkça ben daha çok kahroluyorum. Keşke hiç doğmasaydım.Suçluluk hissiyle nasıl baş edilir. Okumaya değer bulan herkese çok teşekkürler.
ailenin çok iyi ve psikoloğunun rezalet biri olduğunu yazmışım hatta birçok kişi bunu yazmış. Neyse ki gerçekleri görmüşsün sevindim. En azından artık neyin ne olduğunu biliyor ve tedavi görüyorsun. Gerçekten iyi bir ailen var kıymetlerini bil, tedavini ol inşallah zamanla düzelir her şey.
