Canim benide aglattin. Sen turkiyedemisin? Pes etme canim! Ben 8. Yaptim olmazsa allahim yeterki tedavi imkani versin herseye katlanirim. Cok istiyorum bir bebegimin olmasini. Allah hepimize verir insallah. Ben isvecteyimPelinciğim okumuştum daha önce 8. denemen olduğunu. İnşallah bu sefer güler yüzü dedim hatta. 6 SINI yurt dışında yaptırdım demişsin, hangi ülkedesin canım sen?
Ben 9 yıllık evliyim canım. İlk 7 yıl eşim dr a gitmeyi bir türlü kabul etmedi. Hormonlarım herşeyim normaldi oysa. Kendi kendime dr a gelir gider dururdum. Adam kan dr dedi mi ödü kopuyor. Nihayet 2 yıl önce gene kendim gittim dr a, elime sperm kabını alıp geldim eve. Dedim bak, sen dr a gitme, yeter ki şunun içine bi hallediver aşkım.Sonra da çantaya attığım gibi alıp gittim merkeze, sayı 3 milyon çıktı, morfoloji tamamen bozuk çıktı. Hareketlilik şu an hatırlamıyorum ama, çok zayıf çıktı. Sonucu elime aldığım gibi geldim eve. Bak dedim gördün mü işte,sen daha bende sorun yok de.
Sonucun kötü olduğunu anlayınca, tedaviye başlamayı kabul etti. Bu alanda şehirde en iyi kim olabilir araştırdım. Bir prof var, ona gittim. Sağolsun onun da ağzından kerpetenle alıyorsun lafı. Yada bilmiyorum belki kanı ısınmadı adamın bana. Panik halde koşuşturup duran bir hasta. Ard arda ekliyor soruları biri birine.
Sonuçlara baktı, bu durumda size ister tüp ister aşılama yapabiliriz dedi. Bu sonuçlarla aşılama olabiliyorsa aşılamayla başlayalım o zaman dedim ben de. Neyse ilaçlarımı yazdı. Gidip aldım. Başladık tedaviye adetin 5. günü, 10 gün ultrasona baktı, 14 -15 mm arasında 3 yumurta var dedi. 1 kaç gün sonra çatlatma iğnesi yapacağız dedi. Ama çatlama önleyici iğne olmadım hiç. O akşam eve gittim benim kasıkta bir batma, ahhh diye bağırttı yani, o kadar keskin. Sabah hemen aradım dr u, dedim çatladı heralde benimkiler, ağrı oldu dedim. Gel bakalım dedi dr da. Neyse gittim baktı, çatlamışlar eve gidip eşinle ilişkiye gir dedi. O psikolojiyle düşünsene.
2. defa ilaçsız takip yaptırdım ayn dr a, gene aynı şey oldu. Benim moral iyice çöktü.
2 sene ses etmedim, kocam başladı dr a gideyim, önce ben gideyim falan demeye. Ama bir türlü gitmiyor. İşte Aralıkta gene ben kendim gittim, bu sefer tüp bebek merkezinin dr una gittim, yumurtalıklara bakı, rezerv az dedi, tahlil yapalım sonuçlaına bakalım, ama ümitlenmeyin çünkü rezerviniz az, hatta belki tedaviye hiç başlamayabiliriz dedi. Nasıl moralim bozuldu, aşladım salya sümük ağlamaya. Eşime tel açtım, anlattım durumu, dr u aramış ne dediyse artık, akşam üzeri tahlil sonuçlarını aldığımda dr un yüzü düşmüştü, hmm dedim, tamam bu olay burda olmasın. Arkadaşlarımdan biri de ille de Ege Üniversitesine git diye ısrar edip duruyordu, eşimin de akrabası var ünide aadık onu, Rafael Levi'yi söyledi bize. Neyse gittik, o zamana kadar düşük amh sonucumu da almıştık zaten, Bay Levi bana çok ümit vermedi ama ümitsizlikle de doldurmadı içimi. İlk gördüğümde tamam dedim, ben bu dr u tuttum. Eşim de aynı fikri paylaştı benimle. Nette araştırmıştım, az konuşur falan yazmışlar, aha bir de benim burada aşılama yaptırmaya çalıştığım profu görsünler de ondan sonra desinler bakalım. Bilmiyorum, cool bir tavrı var ama daha önce de söylemişimdir mutlaka, ben zaten panik bir tipim, o yüzden dr un cool tavrı bana çok iyi geldi, her şeyi sakin sakin tane tane anlatıyor. Büyük bir ciddiyetle. Güven veriyor insana. Sakinleştirici etki yapıyor resmen. Böylece tedaviye Ege ünide başladık.Şubatta. Adetin 11. günü yani 1 Martta opu olacaktı ama, yumoşlar gene çatlamış. Bu arada daha önce yaptırdığımız sperm testinde sonuç 20 milyon çıkmış. Şaşırdım kaldım, nasıl oldu diye. Son sperm değerleri neydi bilmiyorum ama, yumoşlar çatlayınca daha operasyon masasından kalkmadan dr 'Sperm değerlerine bakayım, uygunsa aşılama yapalım size' dedi. Kolumda serum aldılar beni dışarı, serum bitmeden kalktım zaten. 15 dak sonra giyinmek için giyinme odasındaydım,insanların yanında ağlamak istemedim daha fazla, ne kadar zavallı hissediyorsun kendini o anda anlatamam, eşim de yanımdaydı, dr eşiyle birlikte ikisiyle de konuşacağım demişti,o yüzden eşimi de almışlardı zaten, tam içeri girdik giyinmek için, arkamızdan dr da girdi içeri, durumu izah etti ikimize de, sonra da bana siz giyinmeyin bence, ben sperm değerlerine baktım, aşılama için uygun, hemen şimdi aşılama yapalım dedi. Tamam dedim ben de geri gidip yattım , içeri aldılar, aşılama yapıldı ama ben bitmiştim zaten, resmen robotlaşmıştım, yumoşların çatlaması anestezi etkisi yapmıştı sanki. Aşılama sonrası diğer kızların yanına götürecekti hemşireler, dedim ben oraya gitmek istemiyorum, opudan çıkan kızlar var, onların da moralini bozmak istemiyorum. Neyse özel odaya aldılar artık beni. 2 saat dinlen dediler ama 1 buçuk saat ağlamadan sonra wc ihtiyacı da olunca çıktım ben. Gitmeden dr la da bir kez daha görüştük, ayrıldık hastaneden.
Aslında şimdi merak ediyorum odadaki kızları, ne oldu acaba onlarınki, inşallah hamiledirler. Bir tanesinin 26 yumurtası çıkmış opu sonrası, bir de daha opu işlemi için girmeden yanımdaki yatakta yatan bir kızcağız vardı, 26 yaşındaymış daha, 3. transferiymiş, beni dışarı aldılar, hiç sesim çıkmıyor, abla, abla ne oldu abla diye soruyor canım cılız sesle, ben konuşamıyorum ki, ağzımı açsam hıçkırmaya başlayacağım, en sonunda zorla yumurtalar çatlamış diyebildim sadece o kadar. Sonra da nefesimi duydu sanırım, abla , abla ağlıyor musun sen, ağlama lütfen abla, canım ya, inşallah hamiledir o da, kendimden daha çok istiyorum şu anda biliyor musun onun hamile olmasını. Kendim için ümid etmek bile istemiyorum, o hayal kırıklığını, o acizliği, o zavallı halimi bir daha yaşamak istemiyorum. O yüzden güçlü olmaya, mutlu olmaya , hayatı sevmeye çalışıyorum ve ümitten uzak durmaya.İşte böyle canım ya, o yüzden 8. denemen diye okuyunca takdir ettim seni gerçekten. İnşallah olur canım bu sefer.
Biraz uzun yazdım sanırım, hem ağladım hem yazdım aslına bakarsan. Özelden mi yazsaydım acaba? Neyse affeder heralde arkadaşlar bu uzun mesajı. Onlar anlamayacak da kim anlayacak ki beni değil mi?
Son düzenleme:
))
