- 27 Nisan 2019
- 5
- 2
- 1
- 31
- Konu Sahibi Esperanza111
-
- #1
Merhabalar sevgili kadinlar kulübü üyeleri,
Nerden ve nasil basliyacagimi hic bilmiyorum...
Kendim yurtdisinda yasiyorum, sözlüm ise Türkiye de.Her firsatta görüsmeye calisiyoruz. Kisacasi mutlu bir birlikteligim var onunla. Aramizda mesafe olsa bile günde saatlerce telefonla konusuyoruz, yani aslinda her firsatta konusuyoruz. Onunla zaman cok cabuk geciyor ve onunla yemek yemeye veya sinemaya gidemesem bile mutlu oluyorum onu gördügüm her dakika. bu beni cok mutlu ediyor. Bu duruma cok alistim. Yanliz bu durum benim burdaki hayatimi etkiliyor. Bu demek oluyor ki arkadaslarima daha az vakit kaliyor. Özellikle kast ettigim kisi en yakin arkadasim. Eskiden, yani sözlümü tanimadan önce, biz nerdeysem her gün beraber vakit geciriyorduk ama onu tanidiktan sonra bu durum degisti. Daha cok onunlayim ve bu durumu benim arkadasim her zaman hos görmüyor. Ilk baslari daha kötüydü. Telefonumu cikardigimda neden yine telefondasin diye söyleniyordu ve laf atiyordu. Tamam, zamamla daha iyi oldu ama bana yinede bazen laf sokuyor bununla ilgili ve diyor ki pek görüsemiyoruz. Onu cok iyi anliyorum ama artik eskisi gibi degil ki hayatim.
Sözlüm ise bu durumu sevmiyor. Disarda olsam bile ara sira yazmami istiyor bastan beri ve beni cok benimsiyor, üstüme titriyor. Bide sanirim kiskanclikta var.
Dahada karisik durumlar oldu ve bunlarin hepsi beni strese sokuyor. Artik benim icin cok fazla. Sözlümle kavga etmekden ve herkesi mutlu ve tatmin etmekden cok yoruldum.
Neyin dogru, neyin yanlis oldugunu secemiyorum artik. Ben bir tercih yapmak istemiyorum ama nedense onlar beni bu durumun icine itiyorlar.
Nasil toparlarim hic bilmiyorum.
Sizlerin görüsünuzü almak isterim
Simdiden tesekkür ederim :)
Ve eger yazi hatalarim varsa, kusura bakmayin. Dile yüzde yüz hakim degilim.
Sevgilerle...
Nerden ve nasil basliyacagimi hic bilmiyorum...
Kendim yurtdisinda yasiyorum, sözlüm ise Türkiye de.Her firsatta görüsmeye calisiyoruz. Kisacasi mutlu bir birlikteligim var onunla. Aramizda mesafe olsa bile günde saatlerce telefonla konusuyoruz, yani aslinda her firsatta konusuyoruz. Onunla zaman cok cabuk geciyor ve onunla yemek yemeye veya sinemaya gidemesem bile mutlu oluyorum onu gördügüm her dakika. bu beni cok mutlu ediyor. Bu duruma cok alistim. Yanliz bu durum benim burdaki hayatimi etkiliyor. Bu demek oluyor ki arkadaslarima daha az vakit kaliyor. Özellikle kast ettigim kisi en yakin arkadasim. Eskiden, yani sözlümü tanimadan önce, biz nerdeysem her gün beraber vakit geciriyorduk ama onu tanidiktan sonra bu durum degisti. Daha cok onunlayim ve bu durumu benim arkadasim her zaman hos görmüyor. Ilk baslari daha kötüydü. Telefonumu cikardigimda neden yine telefondasin diye söyleniyordu ve laf atiyordu. Tamam, zamamla daha iyi oldu ama bana yinede bazen laf sokuyor bununla ilgili ve diyor ki pek görüsemiyoruz. Onu cok iyi anliyorum ama artik eskisi gibi degil ki hayatim.
Sözlüm ise bu durumu sevmiyor. Disarda olsam bile ara sira yazmami istiyor bastan beri ve beni cok benimsiyor, üstüme titriyor. Bide sanirim kiskanclikta var.
Dahada karisik durumlar oldu ve bunlarin hepsi beni strese sokuyor. Artik benim icin cok fazla. Sözlümle kavga etmekden ve herkesi mutlu ve tatmin etmekden cok yoruldum.
Neyin dogru, neyin yanlis oldugunu secemiyorum artik. Ben bir tercih yapmak istemiyorum ama nedense onlar beni bu durumun icine itiyorlar.
Nasil toparlarim hic bilmiyorum.
Sizlerin görüsünuzü almak isterim
Simdiden tesekkür ederim :)
Ve eger yazi hatalarim varsa, kusura bakmayin. Dile yüzde yüz hakim degilim.
Sevgilerle...