Sosyal medyada değil de ben de çevremde insanların anneliğini kiyasliyorum. Mesela arkadaşlarım doğan çocuğu TV izlerken emziriyor,bir de stori atıyor 'mama saati' diye. Yani gerçekten aklım almıyor. Böyle hiphizli değişen sahnelerle ve yüksek seslerle, bilincaltini kötü doldurabilecek şiddet sahneleriyle ve reklamlarla dolu bir şeyi daha birkaç aylık, ya da bir kaç yaşında bir çocuğa nasıl izletebilir insan??? Sonra çocuk yemek yerken video açıp ağzına tikmalar, çocuğu çizgi film adı verilen iğrenç şeylerin karşısına koyup aptallasmasina izin verenler... Yani bir anne bunu yapıyorsa bence bu kötülüktür ve o kişi iyi bir anne değildir.
Adam diriliş Ertuğrul izliyor , kılıclar ağlayan kadın sesleri havada ucusuyor, çocuk da agzi yarı açık, büyülenmiş gibi izliyor...
Benim arkadaşım altı aylık çocuğu sevdiği reklami farkedip kafasını ekrana çevirdi diye çocuğuna 'cok akilli' demişti. "Yani akilliysa da sen aptal ettin şu reklamlarla", diyemedim. Sonra diyorlar ki 'benim çocuğum ilgisini toplayamiyor,odaklanamiyor'
Eh,çocuk her saniye hiphizli uyaranlarla dolu rengarenk reklamlara alışmış. Nasıl toplasin ki dikkatini??
Peki bunu yapmayan,çocuğunu medyadan uzak tutabilen var mı?
Elbette var. Mesela (anneliğine dair eleştirecek bazı şeylerim olsa da) benim ablam 3bucuk yaşındaki yeğenime aslaaa TV izletmemistir. Kendi izleyecekse çocuk oynarken telefonundan kulaklıkla izliyor dizilerini,ya da çocuk 8 gibi uyuyor zaten,o yatınca izliyor. Çocuk oyalansin diye telefon vermek yerine evde tonla çocuk kitabı kitap var,onları okuyor. Telefonu eline sadece çocuk kendi fotolarına bakacaksa veriyor. Eğitici gibi gözüken ama tek amacı reklamlarla çocuğa bir şey alma dürtüsü veren uygulamaları falan asla oynatmaz, ne sahne çıkacağı belli olmayan çizgi filmi izlemeyi geç , benim yılbaşı için aldığım meşhur 'evde tek basina' filminin çocuk kitabinı bile içinde şiddet içeren çizimler var diye uzun uzun tartıştık,yaşına uygun mu? ailesi onu evde unutuyor, etkilenir mi? hırsızlar falan var ,elektrik çarpıyor falan çizimlerde, okusak mi? Diye. En son bazı kısımlarını sansurleyerek okumaya konusunda anlaştık.
(Keşke her anne bunu yapsa. Biz 8-10 yaşlarındayken annem sırf çocuk kitabı diye bize kırk serilik bir kitap aldı. Dünya yazarlarindan öyküler. İçinde ne sefalet fakirlik anıları, ne savaşlar,ne uvey anneler, ne hamile kadını terketmeler, ne kocasindan izinsiz bebek emziren kadının tek memesinden asıldığı cehennem tasvirleri,ne şiddet içerikli sahneler ,cinsellik içeren kısımlar vardı. Bazı kitaplar çok güzeldi ama bizi kötü etkileyen şeyler de vardı)
Yani çocuğuna bilmediği şeyi zinhar izletmeyen , kitap okuyan insan var elbette ki....
Ya da kimi anne (benim yakın çevremde) markete gidip bisküvi şeker,paketli ne kadar zehir varsa alıp çocuğunu sevindirip kendini iyi anne sanıyor , yine kendi çevremde çoğu insan çocuğuna asla paketli gıda vermiyor, çocuk dört yaşında şekerin tadını bilmiyor... Kimi anne ben misafirliğe gittiğimde ilgi istediği için bağırıp araya giren çocuğunu yüksek sesle bağırıp rencide edip susturuyor, kimi anne ben misafirliğe gittiğimde ilgi istediği için bağırıp araya giren çocuğuna 'ama önce lafa yengenc teyze başladı,o bitirsin sonra da seni dinleyecegiz' diyor,ben lafımı bitirince 'simdi sen anlat' diye can kulagiyla dinliyoruz... Kimi anne hincindan çocuğuna vuruyor, çocuğun duyacağı şekilde bağıra bağıra babasıyla kavga ediyor, kimi anne konuşmadan iki kere düşünüyor... İyi ,çocuğuna özenen bir anne ile 'sadece laf olsun diye dogurdum,saldım çayıra...' anneleri arasındaki fark o kadar bariz ki, görür görmez kendini belli ediyor... O yüzden yalandan 'yeter ki cocugunu sev, olsun annesi' falan diyemeyeceğim. Bir çocuk dünyaya geldiyse en iyi şekilde bakilmayi hak ediyordur. Yoksa geride farkına bile varilmadik travmalarla dolu bir çocukluk bırakılır.. beni de annem çok severdi ama hiç bizimle oynamazdi mesela, bol bol kitap alırdı,fuarlara falan götürürdü, 'siz okuyun' diye birakirdi ,kendi okumazdi. Aktivite falan asla yapmazdı, iş eğitimi ödevleri bile bağırtı cagirtiyla geçerdi. Çocukluk hafızamda doğru düzgün bir güzel anı yok. Ama babam mesela teee yirmibes sene once eriyen mumla not yazılıp soğumaya bırakıldığı bir deney yapmıştı bizimle (nereden estiyse) , içeriğini çok hatırlamıyorum ama beraber aktivite yaptığımız an, bize verdiği değer hissini bugün bile hatırlıyorum.
Yani iş sadece parmak boyasıyla kozalak boyamak değil, beraber aktivite yapmak onu sevdiğini,zaman ayırdığını da göstermek oluyor aynı zamanda... Çocuklar çok severler aktivite yapmayı, ben üniversitedeyken gönüllü olarak,mezunken de birkaç sene iş olarak çocuklarla çalıştım . Hiç de aktiviteden hoşlanmayan çocuk görmedim .
Sizin çocuk neden sevmiyor ki? Önüne boya koyup 'hadi yap' mı diyorsunuz mesela???
Ennnn basit şekilde, çay içerken 'sana bir şey göstereceğim, gel bakalım. Bir küp şeker atsana. Aaaaa eridi!!! Sence neden olabilir??' diye bir sohbet yurutseniz bile yararlı bir deneysel aktivitedir, çocuk suyun bazı maddeleri eritecegini öğrenir.
Ya da siz mutfağı toplarken çocuğa bir küçük su dolu leğen (hatta renklensin diye mutfaktan bişey koyabilirsiniz içine), bir de küçük boş legen koyup bir temiz Sunger verseniz. O suya daldırıp daldırıp boş leğene sıkıp suyu aktarsa mesela Bu da bir aktivitedir. Üstelik çok çocuğun motor becerilerini geliştiren,dikkatini guclendiren bir aktivitedir ve çocuğa yararı olan , kaliteli bir aktivitedir . Ya da 'hadi bugün babaya bir supriz yapalım, en güzel yaprağı-kozalaği toplayip boyayıp onu sevindirelim' diyin, çıkın sokağa,parka,neresi varsa.... yaprakların / kozalaklarin içinden en güzellerini sece sece dolasin (dikkatini güçlendirici bir aktivite) eve gelince de sulu boyalarını çıkarın, ikiniz de boyayın. Akşam da baba geldiğinde ona supriz bir şekilde verin,adamı sevindirin. İnanın çocuk çok mutlu olacaktır.
Alın size bir günlük aktivite... Böyle böyle şeyler bulun. Ev demek aktivite yuvası demek. Cocuguna yararlı aktiviteler yaptırmak için illaha ki 'kaydirip linki inceleyin' ürünlerinden almaya gerek yok ki, yeter ki 'bugun neyle aktivite yapariz' gözüyle bir bakın eve... Zaten Montessori oyunlarının neredeyse hiçbiri icin paraya ihtiyaç yok, her şeyi doğadan yapabilirsin...
Ayrıca Instagram annelerine hala inanan kaldı mı? Elinde her saniye telefonda bir anne canlandırın kafanızda, sizce iyi bir anne mıdır? Devamlı bir elinde telefonu selfie moduna alıp, kendi kendine bakıp boş boş konuşan... Yani insan kalabalıkta telefonla konuşmaya çekiniyor, bunlar her saniye/her ortamda kendi kendilerine konuştukları videolar çekiyorlar
Ben yeni mezun olduğumda çocuklarla ilgili bir yerde çalışıyorum demiştim ya, tanıtım amacıyla sık sık fenomen anne çağırıyorlardi. Normalde aktivitelere velilerin girmesi yasak,onlar tanıtım amacli olduğu için içeri girme hakları vardı. İnanın ki çoğunun çocuğu boğulmuş durumda. Özellikle erkek çocukları . Çocuk oyun oynamak istiyor, anne devamlı 'soyle de yap,boyle de yap, oğlum bak telsizle poz ver' falan..
.yani Birak da çocuk oynasın. Yine bir fenomen var böyle,ikiz çocukları olan. Benim gözümün önünde oğlu foto çekmek isteyen annesine cemkirmisti mesela . Şimdi tekrar baktım profiline, annesi hala boy boy gulen resimlerini çekip atıyor
son postunda da çocuklarla reklam atmış. aslinda yaptiklari çocukla eğlenmek değil, bir çeşit iş. Ve her iş gibi onlar da stresliler.
Reklamlara aldanmayın, ama çocuğuna TV'nin terbiye etmesine izin veren annelerden de olmayın
ben bahar temizligi yaptigimda o kaliteye ulasabiliyorum
sonra küçük mızırdanıyor kahvaltıyı yapıp mutfak o halde kaçıyoruz. Biraz oturma odasında gönlünü ettikten sonra koş mutfağı topla evi süpür. Bebeği uyutup geri mutfağa koşuyorum, büyüğün ödevlerini yaptırıp ona meyve çerez falan ayarla bir yandan yemek yap eee bebek uyanıyor. Sonra sil baştan öğle yemeği, akşam yemeği faslı devam ediyor. Akşam ev hiç temizlenme miş kıvamda kalıyor.
Ama bildiğim bir şey var bunları takip eden çoğu anne kıyasa başlıyor. Her çocuk kendine özgüdür, özeldir, kıyas yapmayın ve evet yukarıda da bahsedildiği gibi çocuğunun fotoğraflarını tanımadığın bünlerce kişiyle paylaşmak doğru bir davranış değil. Belki çocuk büyüyünce bunu istemeyecek, onun alanına bir nevi saygısızlık.
Oynadığı oynu ikinci kez asla oynamaz. Sürekli evi karıştiryor heleki mutfak banyo ardiye benim oğlumdan sorulur. Bazen birşey kaybolsa evde oğluma soruyorum gördün mü diye
