Sosyal anksiyete bozukluğu

smrx

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
14 Kasım 2009
4
0
merhaba..ben semra 16. yaşındayım.
kendimi beğenmiyorum. bir de aşırı utangaçlık durumu var. napmam lazım hiç bilmiyorum. arkadaşlarıma anneme hep anlatıyorum.anlatınca rahatlıyorum. bana çok utangaçsın ama çok tatlısın diyolar bu sefer ağlayasım geliyo.kurtulamıyorum ya şu utangaçlıktan ilgi odağı olmaktan. kaçıyorum hep ortamdan hele ortamda erkek varsa onların yüzne bile bakamıyorum benle konuşulmasını istemiyorum yanlış cevap vercem diye korkuyorum. dalga geçilcek diye. çok sıkılyorum bu seferde çok sıkıcı hissediyorum kendimi. sanki ben orda yokmuşum gibi.ama konuşmakk istiyorum hani ben .dinlenilmek istiyorum. güldürmek istiyorum karşımdakini. ama yapamıyorum.konuşcak bişey bulamıyorum. kafama çok takıyorum ya çok korkuyorum hala böyle devam ederse ilerde daha da çook mutsuz olcam.
bi kaç ay önce psikiyatriye gittim sosyal anksiteye bozukluğu tanısı koydu.antidepresan verdi bide bu durumum mükemmelliyetçilikten oluyo dedi.konustu. ilacı kullandım bir ay mal gibi hissettim kendimi sersem gibi yaptı ilaç.başka bi etki göremedim. zaten bidahada gitmedim psikiyatrye.aslında gitsem iyi olurdu fakat ailem yüzünden gidemedim..psikyatriyle konusurken bile elim ayağıma dolandı. heyecanlandım. çok kastım kendimi.
kendimi çok kötü hissediyorum yaa yaşıma göre davranamıyorum olgun gibi. çocuk gibiyim aynı. bu yüzden nerdeyse hergün ağlıyorum. çok mutsuzum. kurtulamıyorumm. mafoldumben
 
canım kardeşim, kimse mükemmel değil bu hayatta, senden daha iyi zannettiğin insanları iyi incele aslında hiçbirin senden farkı yok, kimse kimseden üstün değil, onların da korkuları var inan, bu yüzden yavaş yavaş ağır ağır korktuğun durumlarla yüzleşmeye çalış, konuş , espri yap , ama kendine güvenerek yap yani en yakın arkadaşına yaptığın gibi rahat olursan zamanla aşarsın, bu sıkıntını bu genç yaşında aşman çok önemli, sık sık muhabbet etmeye çalış insanlarla, istersen önce tanımadıklarınla başlayabilirsin, tanıdığın kişilerden belki daha fazla çekiniyorsundur arkadaşlarından falan, parkta , markette, otobüste insanlarla iletişime geç, nasıl yapacağını bilmiyorsan diğer insanların konuşmalarını, davranışlarını iyi gözlemle, onların davranışlarını örnek al kendine, çok gençsin senin yaşlarından bu durum normaldir sakın üzülme moralini bozma zamanla atlatırsın, bende senin gibiydim oldukça aştım bu durumu , ancak lütfen bu durumun üzerine git....
 
sana bişey söyleyim ,eğer bi ortamda senle dalga geçerler diye korkarsan bu hayat boyu senle gider,..bikere kimseyi tınmıcaksın çnkü o ortamdakilerin hiçbiri senden daha aklıllı üstün zekalı filan değil.. bikere yanlış bişey söylediğinde yada millet senin sölediğine güldüğünde sende gül kendinle dalga geçmeyi öğren.. ne kaybedebilirsin ki .en fazla karizmayı çizersn çokta tın çizsen nolur heri hiçbişicik olmazz .sen kmsenin senden daha akıllı zeki esprili veya güzel olduğunu düşünme emin ol herkesin eksik biyanı var herksin var sen o eksiğini bulup tiye al bitti gitti işte püf nokta..
 
japoncada senin durumundakilere tsundere diyolla bi onu biliyom CADIARZU

bi de klasik bi cevap olcak ama, büyünce geçer güzelim. ergenlikte doğal. yaşın çok ufak. hep böle kalcam diye takma kafana. yakında geçecek diye düşün. karamsarlığa düştükçe içinden çıkması zorlaşacak. çünkü nasılsa çıkacaksın emin ol.süprizzzzz yerimseniben
 
yapamadıgın şeylerin üstüne git felsefen bu olsun.
mesela benim ki farklı bisidi ama kısmen aynı gibi
örnegin tanımadıgım ortamlara girince mesela metro gibi ortamlarda -kendini övmek gibi algılamazsan- dikkat ceken biriyim güzelimdir hani gözler bende olur genelde
kadın erkek farketmez ben de cok kasılırım sıkılırım böyle durumlarda
sen de daha çok sosyalleş bence
 
25 yaşında bir sosyal fobili olarak sana tavsiyem psikiyatra devam etmen.bazı arkadaşların dediği gibi ergenlik kaynaklı kaygıların mı var,yoksa bir sosyal fobi hastası mısın bunu belirlemelisin önce.eğer sosyal fobili isen internette bununla ilgili pek çok site var araştırmanı öneririm(özellikle de bir yardımlaşma forumu)
 
Şunu söylemek isterim ki bende bundan 4 gün önce psikiyatriste gittim o doktor bile bana sorular sorarken ve durumumu yorumlarken elleri titriyordu düşünebiliyorsun okumuş hem de bu dalda okumuş bir doktor. Ve bana dediki Türk toplumunun yetiştirilme tarzından kaynaklanan bir durum yani rahat yetiştirilmediğimiz için belli kalıplarda yetiştirildiğimiz için aşırı sınırlarımız olduğu için çocuktur daha sussun diyen bir toplumda yetiştiğimiz için bu durum inan herkeste var fakat kimilerinde az kimilerinde çok. Sadece seninle konuşan insanlarında aynı kaygılar içerisinde konuştuğunu fakat duygu durumun belli etmemekte biraz daha ustalaştığını düşünürsen biraz daha rahatlamış hissedebilirsin belki.
 
bende de vardı senin yaşlarındayken aşırı utangaçlık.söylemek istediğimi dile getirememe.ama okul,iş hayatı filan derken daha iyiyim.ama ben öyle her yerde her şeyi söyleyen her şeyi yapan ne konuştuğunu bilmeyen aşırı konuşan insanları sevmiyorum.bence her şey dozunda güzel.yaşın çok küçük eminim aşarsın canım.üzme kendini.
 


slm zynp yardımlaşma formu dedigin nerde? sitenin adı vs.?
bir de sen psikiyatristemi yoksa psikolğa mı? şuan ne durumdasın,biraz bilgi verebilir misin?
 
ben de kendimi beğenmiyorum ben de psikiyatriye gidip sorunumu çözmek istedim iyi bi adamdı ama bana faydası dokunmadı şimdi hiç gidesim yok annem ve babam ısrar ediyolar geçen sene ilk ben doktora gitmek istiyorum deyince şaşırmışlardı biraz çünkü hep gizli tutuyodum sorunlarımı şimdi saklayamayacak halegeldim ama o kadar kötü hale geldim ki her şeyi takıntı haline getiriyorum aşırı hassas biriyim doktora gitsem ne anlatacağım ki utanıp sıkılıyorum boğulacak gibi oluyorum okulu da terk ettim tam anlamıyla boşluktayım
 

mrb zindandelen,sanırım aynı durumları yaşıyoruz,yardımlaşmak için bana özelden msn adresini yazarmısın? ben özelden atamıyorum msj..
cvp bekliyorum
 
Bu durumunuz bulunduğunuz ortamdan da kaynaklanıyor olabilir. Size uygun, kriterlerinize uygun davranışları olan insanlar yoktur belki etrafınızda. Hoşlanmadığınız insanlar arasında buluna buluna sorun kendinizde diye düşünmeye başlamış olabilir misiniz?

Belki farklı bir ortamda, davranışlari size hoş gelen insanlarla bu durumdan çok kolay kurtulabilirsiniz.

Mekan değişikliği birçok psikolojk ve psikiyatrik soruna iyi gelir.
 

evet haklısın ama etrafındaki insanları secme şansın yok..
gercekten de bazı insanlar, insanların özgüvenini yitirmesine sebep oluyor..
özellikle okul çağında küçük cocuklar birbirleriyle cok alay ederler,onlara dur sus diyemezsin,her insan halden anlamıyor..
çocukları bırakın hocalar bile anlamıyor,bir hoca öğrencisinin problemi oldugunu anlayamaz mı? çocuk tahtaya kalkyr zorlanıyor yapamıyor heyecandan hoca üstüne gidiyor aşağılıyor öğrencilerde gülüyor dışlıyor vs.
bunlar sıkça yaşanan şeyler..

etrafınızda kafa yapısı sizinle hiç uyuşmayan insanlar oluyor onların muhabbetlerine ya zorla katılmak zorunda kalıyorsunuz ya da kendinizi geri çekmek..
sevmediginiz insanlara uyum saglamak zorunda kalmak cok zor birşey,sahte gülümsemeler,herseyden memnunmuşçasına tavırlar vs..
bunları yapmak zorunda kalıyoruz hepimiz en azından ben cok kalıyorum...
 
Kaç yaşındasınız acaba, nerede okuyorsunuz? Belki seçme şansınız vardır. Sevmediğiniz insanlara uyum sağlamak zorunda değilsiniz, yalnız da kalsanız doğru bildiğinizden şaşmamaktır yapılması gereken şey bence. Hoşlanmadığınız bir konu ya da tavır gördüğünüzde bunu belirtin ki aralarında yapmacık tavırlarla boğulmayın.

Çoğu insan o kadar cahil, düşüncesiz ki karşısındakine nasıl davranacağını bilmeyi bırakın kendine nasıl davranacağını bilmiyor.

İnanın sizin dilinizden anlayan, sizin gibi düşünen insan topluluğunu bulduğunuzda çok sevineceksiniz ve bütün sosyal fobileriniz kaybolacak. Mutlaka size benzeyen insanlar vardır, onları bulmaya çalışın. Nasıl bir yaşam isterdiniz bunu düşünün ve o yaşama sahip olan insanları nerede bulabileceğinizi araştırın.

Bir davranış sizi eziyor, aşağılıyorsa o davranış doğru değildir, bunu bilmeniz yeter. İçiniz rahat olur, vasıflı ve vasıfsız insanları ayırt edebilirsiniz.
 
ben kendimi hiç bi açıdan sevmiyorum ne fiziksel ne ruhsal ne zeka yönüyle ne beceri yönüyle yani bunun çevremdeki insanlarla artık alakası yok o aşamalardan çoktan geçtim başkaları bana güzel de dese zeki de bulsa bu düşüncelerim değişmiyo çünkü ben kendimin farkındayım artık nasıl biri olduğumu benden daha iyi kim bilebilir kendi hakkımdaki düşüncelerimi başkaları belirlemiyo alaskaya da taşınsam dünyanın öbür ucuna da gitsem bu ruh halim değişemez çünkü ortam değiştirsem de bedenim ve aklım benimle her gittiğim yere gelecek
 
özel msj gönderebiliyomuşum afedersin merak ettiğin bi şey varsa yardımcı olabilirim bi şey sormak istersen falan
zaten yazmamın da tek amacı birileri kendini yalnız hissetmesin benzeri durumdakilrin de varlığından haberdar olsun diye onun dışında pek de buralarda dolanmak istemiyorum
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…